ʙᴀʙʏ ʙᴏʏ ☽ ʏᴏᴏɴᴍɪɴ

İkosi Pende (25)

Jimin

Havaalanına iniş yaptığımızda valizlerimi zor zoruna kaldırıp bir köşeye taşıdım. İçimde ki heyecana engel olamıyordum. Uzun zamandır arkadaşlarımı görmemiştim ve onları gerçekten çok özlemiştim ama bu heyecanın asıl nedeni Bay Min'i görecek olmamdan kaynaklanıyordu.

Annem artık yeni eşi ve işi sayesinde beni eskisi kadar sıkmıyor ve daha rahat bırakıyordu. Belkide bu Bay Min ve benim için ihtiyacımız olan tek şeydi. Hatta bu şekilde belkide aramızda ki bazı şeyleri netleştirebilirdik.

Annemin Bay Min'i hiçbir şekilde yakınımda görmek istemediğinden emindim ama üvey kardeşimin buna da bir planı olabilirdi. Sonuçta Kore'ye tek başıma dönmek için izin alırken onunda yeri büyüktü. İkimizin çıkarları doğrultusunda yaptığı plan tam tıkırında işlemiş ve Kore'ye tek başıma dönebilmiştim.

Karşıdan bana seslenen Taehyung ve Jungkook'u görünce gözlerim kısılana kadar gülümsemiş ve el sallamıştım. Yanına geldiklerinde ise Taehyung direk kollarını beline dolamış ve sıkıca sarılmıştı. Tam karşılık verecekken Jungkook'unda sarılışı eklenmiş ve kollarımı kocaman açarak ikisinede sarılmaya çalışmıştım.

"Aman tanrım Jiminie seni çok özlemişim." Taehyung kollarını yavaş yavaş belimden ayırırken tatlı bir şekilde gülümsemeye devam ediyordu.
"Bende sizi çok özledim."

Taehyung yandaki valizlerden birini eline aldığında Jungkook ta eline valizlerden birini almıştı.  bende sırt çantamı ve diğer küçük valizi almış ve beraber taksiye doğru ilerlemeye başlamıştık. Taehyung yolda sürekli orada neler yaptığım hakkında sorular sormuş ve ben aniden gittiğimde ne kadar endişelendikledi hakkında konuşmuştu. Ona bir ara Bay Min'i sormayı denesemde daha müsait bir zamanda sormamın ya da direk kendi gözlerimle nasıl olduğunu görmem gerektiğini daha mantıklı olduğunu düşündüm.

————

Kore'ye döneli 1 hafta olmuştu. Bu sürede eve güzelce yerleşmiş ve arkadaşlarımla takılmıştım. Jungkook ve Taehyung 1 haftadır yanımdan ayrılmamışlardı. Bu ilginin beni özlediklerinden olduğunu ve bir kaç gün sonra eski hallerine döneceklerini de biliyordum. Sonuçta Hoseok ile olan ilişkilerinden ne kadar ayrı kalabilirlerdiki. Şu 1 haftada bile birbirlerini ne kadar özlediklerini tahmin edebiliyorum.

Koltukta birbirlerine sarılarak televizyon izleyen Jungkook ve Taehyung görmem dahademin düşündüklerimi kanıtlar nitelikteydi. Sessizce kıkırdadım ve koltuğun diğer ucuna oturdum.

Yarın Bay Min'i görmeye gitmeyi düşünüyordum ama beni gördüğünde ne tepki vereceğini merak ediyorum. Belki de beni görmek istemez ve bir daha karşısına çıkmamam gerektiğini söyleyebilirdi. Eğer böyle bir şey söylerse söylediklerine boyun eğmekten başka yapacak bir şeyim kalmazdı. sonuçta benim yaptıklarım yüzünden zor günler geçirmiş olabilir. Bay Min'e yaptıklarım yüzünden bir kez daha kendimden nefret ederken yüzümü sıkıntıyla buruşturdum.

Jungkook farketmiş olmalı ki bana dönüp sessizce mırıldandı. "Jiminnie iyi misin? Bir sorun yok değil mi?" Onlardan bir şey saklamak istemiyordum bu yüzden direk düşündüklerimi dile getirdim.

"Kookkie acaba Bay Min benden befret ediyor mudur? Yada ben onu görmeye gitsem beni kovar mı? Sonuçta benim yüzünden işi tehlikeye girdi." Söylediklerim ile Taehyung'un da yüzü bana doğru dönmüş ve kaşları çatılmıştı. "Bay Min'i görmeye gitmek mi istiyorsun?" Kafamı onaylar biçimde salladığımda Jungkook ve Taehyung kısa süreliğine bakışmış ve en sonda Jungkook bana dönerek söze başlamıştı.

"Jiminnie Bay Min'i görmek istediğine emin misin ? Yani onsuzda hayatına güzel bir şekilde devam edebilirsin hatta senin için bir kaç randevu ayarlayabiliriz."

"Sadece Bay Min'i görmek istiyorum. Eğer bana git derse bir daha yanına uğramam ama denemek istiyorum. Ve umarım beni kovmaz çünkü bu en son isteyeceğim şey bile değil." Taehyung tekrar Jungkook ile göz göze gelmiş ve Jungkook kafasını onaylamaz şekilde sağa sola sallamıştı. Ne olduğunu anlamamıştım ama Jungkook'un yaptığı bu hareket Taehyung'un kaşlarının daha da çatılmasına sebep olmuştu. "O zaman Jiminnie onu görmeye gidelim ama beraber, seni hayatta tek başına göndermem."

"Birden neden böyle davranmaya başladınız ? Bu hiç normal değil ve Bay Min bana asla zarar vermez."

"Sadece senin için endişeleniyoruz Jimin Bu yüzden sadece yanında gelmemize izin ver." Jungkook sessizce mırıldanıp saçımı okşadığında onlarla bu konuyu konuştuğum için rahatlamıştım.

"O zaman yarın sabah Bay Min'i görmeye gitmek istiyorum."

———

Gerçek anlamda yıllar sonra gelen bir bölüm oldu.
Öncelikle kitabımı okuyan ve yorum yapan herkese teşekkür ederim. Yorumlarınızı tek tek okudum ve gerçekten teşekkür ederim.

Uzun zamandır bölüm yazamıyordum çünkü aklımda kitabın gidişati ile ilgili hiçbir şey yoktu. Kitabı yazmaya başlarken düşündüğüm şeylerin baya dışına çıktığımı farkettim bu yüzden devamını nasıl yazmam gerektiği hakkında uzunca bir düşündüm. Hatta bir kaç gün önceye kadar aklımda hiçbir şey yoktu yeni yeni bir şeyler düşündüm ve yazdım. Umarım beğenirsiniz.

♡

———