A/N : Helloo readers sorry sa matagal na update :) naging busy lang :)
"So FRIENDS? " silang tatlo
Sh*t I was shocked with that line! Friends? Yan ang kinatatakutan ko eh. Ang magkaroon ng kaibigan at mapalapit sila sakin.
*fake lough* I need to do my last choice. Be a cold person today. Cold as ice.
"No" I answer in a very cold tone.
O.O - sila
halatang gulat na gulat sila sa sagot ko. Ano magagawa ko? Eh kailangan ko tong panindigan hanggang sa huli.
"But why?" Diane
"Oo nga. We like you to be our friend" Jane
"Halos lahat nga gusto ka kaming maging kaibigan, even you gusto ka nilang maging kaibigan. Why are you ignoring us" Sabi ni Shiela na teary eyes na.
Gusto kong sabihin na yes pero hindi pwede.
"If I say no, NO! understand? so please leave me alone." ako
Sila shocked na ewan di ko namam gustong sigawan sila eh
Pero kasi baka di ko mapigilan sarili ko baka maging close ko pa sila.
Di ko na ulit sila tiningnan pa.
Diane's POV
Hellooooooo ^_^ oh diba ang bait ni miss author binigyan niya ako ng POV. Hihihihi by the way I'm Diana Joyce Reyes, 16 years old and 4th year highschool. I have 2 bestfriends si Jane at Shiela.
Gusto naming maging one of our Bff yung transferee na si Angela.
She's so pretty and kind.
We know that she is a kind person pero ang hindi ko maintindihan ay kung bakit siya nagpapangap na cold at ayaw niyang magkaroon ng kaibigan.
There's something with her. And I feel that she needs us. She need a friend. I'll do my plans. "Evil smile"
"Uy" Shey / Shiela
"Tulala ka na naman? Ano bang iniisip mo? " Jane
"Si Angela" I simply said
"Why? " Silang dalawa
"There's something with her. I want her to be one of us. She needs us." ako
"Me too, I want her to be my friend. *pout*" Jane
"The feeling is mutual, but how?" Shey
"Eh di ipakita natin sa kanya na kung gaano kalungkot ang walang kaibigan. Na kailangan niya tayo." ako
"In short parang iingitin natin siya? " silang dalawa
"Unfortunately yes" ako with a big smile on my face
"Great" sipang dalawa
Let's see. We will be your best of friends Angela May Monteverde.
Angela's POV
Haaaiiist one week had passed, I think nagenjoy naman ako sa mga lessons. Oo sa lessons ako nagenjoy hindi sa kung ano ang nasa paligid ko.
Pero naiinggit talaga ako kila Diane, Jane at Shiela. Mukhang close na close na kasi talaga silang tatlo at halatang masaya sila sa isa't isa at sa mga ginagawa nila.
Siguro kung tinanggap ko yung offer nila, masaya na rin ako. Sayang, gustong gusto ko rin kasi silang maging kaibigan eh.
Kaya lang hindi talaga pwede eh. Natatakot ako.
Nakapanghihinayang talaga. Pero, tapos na eh.Ttinanggihan ko na. Iiwasan ko na lang sila at yung mga ginagawa nila.
Tok! Tok! Tok!
"Bukas yan" ako habang nakaharap sa salamin at nagsusuklay.
Nakita kong pumasok si mommy at umupo sa tabi, kaya pareho na kaming nakaharap sa salanain at ngitian ko naman siya ng ganito ^___________^.
Ginantihan din namaa ito ni mommy ng ganun at sinuklay niya ang buhok ko. Aalis kasi kami kaya ako nagaayos. May family dinner kami. Pupunta kasi sila kuya sa america para dun sa business namin pati din si daddy.
Sinusuklay pa din ni mommy ang buhok ko at nakangiti sakin. Biglang nagsalita si mommy at hindi ko inaasahan na sasabihin niya ang mga ito sakin. At seryoso pa siya
"Baby, are you serious for not having friends? And special someone? Hindi ka ba nanghihinayang baby? For how many years you're living you don't have any friends? Are you not tired for being alone at school?" Mommy
Hindi ako makasagot kasi tama naman siya lalo na yung last line niya. :(
Pagod na ako. Pagod na pagod na kong mag-isa pero ayoko namang may mapalapit sakin kasi mahirap na.
Matagal akong hindi nakasagot kay mommy.
"No mommy, I'm not yet tired. I can stand alone at school. " I lied and trying to hold my tears.
"You're not yet tired? So you're waiting? Waiting for you to get tired until you realize that you're hurting so much and sad because you don't have any friends? " mommy
Di ko na napigilan ang sarili ko at tuluyan ng lumabas ang mga luha na kanina ko pa pinipigilan.
Niyakap naman agad ako ni mommy at hinahaplos ang likod ko
"I know that you're only pretending pero I can feel that na nabghihinayang ka at gusto mong magkaroon ng mga kaibigan. But the decision is still yours. Its up to you baby. *sabay kiss sa noo ko* yan tapos ko ng ibraid ang hair mo. Get ready maya-maya aalis na tayo :)" mommy
"Okay po. Thanks mommy, thanks a lot. ^___^" ako
Nang makalabas si mommy, tumulo ulit ang mga luha ko. Pinagiidipan ko at inintindi lahat ng mga sinabi ni mommy.
Alam kong gusto niya kong maging masaya before its too late.
Sayang ang 16 years of living ko at ni minsan di ko pa naranadan ang magkaroon ng kaibigan o kahit magdala ng classmate dito sa bahay.
Totoo at tama si mommy na sayang talaga.
Pero it doesn't change my decision. I still want to be alone. Natatakot pa rin ako. At ayokong kaawan nila ako.
A/N : Sana magustuhan niyo at pasensya na sa mga errors at wrong grammar. Don't forget to vote and comment ^_^
BINABASA MO ANG
Don't Stay (On-Going)
RomancePrologue Wala akong kaibigan at mas lalong wala akong lovelife. Pero masaya ako sa pamilya ko. Sapat na sila para maging masaya ako. But what if, you've got a true friend who wants to stay beside you whatever you are and a someone who will loved yo...
