Against the Waves (Acosta Sisters Series #1)

Kabanata 38

Kabanata 38

Official

I stepped out on my father's office happily. I saw Mama and my sisters waiting for me downstairs. They are all worried about me. And I can't help myself but to be teary eyed.

Mama looked at my direction. Her hands are intertwined like she's asking for prayers... nervous and bothered for me. I think...

Napakagat ako sa pang-ibabang labi at mabilis bumaba ng hagdanan para salubungin sila.

"Oh, my daughter.." Nag-aalalang sambit ni Mama sabay tumayo siya at sinalubong ako.

"Mama..." Humahagulhol na sabi ko habang magkayakap kami.

Naramdaman ko rin ang pagyakap ng dalawa kong kapatid na mas lalong nagpatibay sa akin. Gosh, I appreciate all of this and I'm very happy right now.

Kumalas naman ako sa pagkakayakap sa kanilang lahat. Puro's mga katanungan ang nakikita ko sa kanilang mga mata habang nakatitig sa akin.

I wiped my tears away from my eyes... took a deep sigh and smiled at them.

"Lalabas lang po ako. Babalik din ako agad." Pamamaalaam ko sa kanila. 

Before they could answer I rushed outside of our mansion. Nagtungo ako kung saan madalas naka-park ang itim na mustang ni Marcus. And instead of going to the shotgun seat of his car, I head to his window. I knock and open the door but it was locked.

"Open it, Marcus." Kumakatok sa bintana niyang sabi ko.

"Baby..." Untag ni Marcus nang mamataan ako sa tapat ng bintana.

Lumabas siya mula roon at mabilis sinakop ng palad niya ang mukha ko. I saw him swallowed violenly and gritted his teeth while looking at me intently with those dark and brooding eyes I loved.

"Laine, what happened?" Tanong niya bakas ang pag-aalala.

Hindi ko mapigilan ang pagluha kaya niyakap ko siya ng mahigpit na mahigpit.

"Baby, what happened? Anong sinabi sayo ng pamilya mo? Tell me... I'm worried sick here. Damn, baby." Malamyos na aniya habang marahang hinahaplos ang buhok ko.

Bumitaw ako sa mahigpit na yakap na iginawad ko sa kanya. Patuloy pa rin ang pagdaloy ng mga luha ko sa pisngi habang ang lalaking kaharap ay puno ng pagtataka at pag-aalala ang mga mata.

"Laine, say something, baby. Please."

I can't utter a word, damn it! Pakiramdam ko kasi kapag magsasalita ako hihikbi na lang ako. I just can't. Shit!

"Let's get out of here!" Sambit niya sabay hinigit ako pero agad akong umiling.

Pinunasan ko naman ang mga luha ko at inayos ang sarili. Huminga rin ako ng malalim at pinigil ang sariling umiyak bago ngumiti sa kanya.

"P--Papa, l--let m--me..." Nanginginig kong sambit habang hindi maituloy ang sasabihin.

"I don't get you, baby. What happened? Don't worry I'm here. They can't hurt you. They won't. Come on, I'm worried, baby. What did they do?" Naguguluhang tanong niya.

"He set me free! W--We c--can now be together, Marcus." Mabilis kong turan.

Nagtangis ang bagang niya na tila hindi makapaniwala sa narinig mula sa labi ko. Ngumiti naman ako at dahan dahang tumango. At sa sobrang bilis ng galaw niya'y namalayan ko na lang na nasakop na niya ang labi ko.

"You're finally mine... mine alone, baby. And I won't let anyone destroys us. Remember that.." Sabi niya agad nang kumalas siya sa halik namin... nakatuon ang noo sa isa't isa. "I love you, Laine." Nakangiting sabi niya sabay hinalikan ang noo ko.