έναν αιώνα μετά (atla Fanfiction)

Part 1 : Μία λίστα μα τι λίστα...

Μεριά Λίας

Η Λία είχε μόλις βγει από την απομόνωση για άλλη μια φορά όταν άκουσε το κουδούνι που σηματοδότησε την άνοιξη των κελιών για να βγουν στο προαύλιο όλοι οι κρατούμενοι. Πέρασε έξω από το κελί της απομόνωσης, έριξε μια δολοφονική ματιά στους φρουρούς που στέκονταν έξω από την πόρτα και προχώρησε προς το μέρος που γνώριζε ότι κάθεται συνήθως ο Λι .

-Εδώ είσαι, σε έψαχνα! του φώναξε και πήγε τρέχοντας προς το μέρος του.

Ο Λι ήταν για την Λία όλα όσα δεν είχε καταφέρει να υπάρξει τα τέσσερα τελευταία χρόνια στη φυλακή η οικογένειά της.Μόλις την είδε δίπλα του την τράβηξε από το χέρι φωνάζοντας 

- Πάμε να δούμε τη λίστα είναι Κυριακή σήμερα θα έχει βγει η καινούρια!!!  είπε ενθουσιασμένος. Ήθελε πάρα πολύ να καταφέρει να μπει στην πρώτη 20άδα.

-Σιγά καλέ πως κάνεις έτσι θα πάμε έτσι και αλλιώς θα γίνεται χαμός αυτή τη στιγμή. του είπα όσο προσπαθούσε να με σύρει σχεδόν ως εκεί που βρίσκεται η λίστα.

Η λίστα αυτή είναι οι 100 άνθρωποι που χαλούν τα σχέδια των φωτοδαμαστών περισσότερο ταξινομημένοι με τους πρώτους 50 να θεωρούνται εξαιρετικά επικίνδυνοι για το έθνος της φωτιάς.Ανανεώνεται κάθε βδομάδα και είναι παγκόσμια και γενική ...είτε είσαι κρατούμενος ,ελεύθερος,επαναστάτης (οι φωτοδαμαστές που είναι εναντίων του πολέμου ),νεροδαμαστής ή οτιδήποτε άλλο δεν έχει απλά καμία σημασία.....ενοχλείς και χαλάς τα σχέδια του έθνους της φωτιάς???...αν ξέρουν το όνομά σου τότε είσαι στη λίστα. Κανονικά η λίστα αυτή έχει 1000-2000 άτομα απλά επειδή έτσι δεν θα είχε νόημα ....μόνο οι πρώτοι 100 είναι γνωστοί.

-Καλά ,καλά ....αφού θες να περιμένουμε πρώτα να φύγει ο χαμός ...ας περιμένουμε.... ξεφυσάει ο Λι και βρίσκει χώρο να καθίσουμε σε ένα παγκάκι.

-Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί κάνουν έτσι....αφού από όλους όσους τρέχουν να την δουν άντε 10-15 άτομα μόνο να είναι μέσα όλοι οι υπόλοιποι απλά κουτσομπολεύουν. σχολιάζω η  για να μην τελειώσει η κουβέντα μας με μούτρα επειδή δεν πήγαμε αμέσως να δούμε όπως ήθελε ο Λι.

-Μου λες πως τα καταφέρνεις να μην έχεις το παραμικρό ίχνος αγωνίας??  με ρωτάει.

-Εεεμμ...δεν ξέρω μάλλον απλά δεν με νοιάζει τόσο η λίστα όσο η ικανοποίηση που παίρνω όταν καταλαβαίνουν πως έχω κερδίσει και δεν ξέρουν τι να κάνουν. του λέω και με κοιτάει ενώ σκάμε και οι δύο ταυτόχρονα στα γέλια και συνεχίζουμε σε πιο ευχάριστο κλίμα την συζήτηση.