Bazen insanlara alışmamak lazım ,
neden mi ?
Çünkü alıştığımız insan bizi yarı yolda bırakıp gidiyor . Acı çeken yine alışan oluyor . Sizce giden mi daha çok üzülür yoksa kalan mı ? Bana soracak olursanız eğer bence kalan her zaman daha üzülür ve daha çok acı çeker , çünkü o herşeye rağmen kalmayı tercih etmiştir . Her acıya gögüs germeye çalışmış ve her ne olursa olsun onu sevmekten vazgeçmemiştir .
Giden ise zaten unutuğu için gitmiştir . Biz sevmeyi çok yalnış anlıyoruz ve ya yalnış algılıyoruz . Sevmek vazgeçmek değil , sevmek herşeye gögüs germektir ne olursa olsun sevdiğini bırakmamaktır . Sevmek bana sorucak olursanız dünyadaki en güzel şey onun yanındayken hissetiğin huzurdur ..
Sevmek sen onu sevmesen bile onun sevmesidir , çabucak unutulacak bişey değil .. Aşk ise zoru başarmaktır , kolaya konmak değil . Sen bir insana alışırsın ve o insan seni hiç umadığın yerde bırakıp gider , sen onun kılına zarar gelmesin diye çabalarken o seni yarı yolda bırakır bu haksızlık değil mi ?
Hani bi oyuncağa alışırsın o oyuncak kaybolur ya kendini yalnız ,hüzünlü hissedersin alıştığın bir oyuncak bu kadar seni üzüp yıpratıyorasa alıştığın bir insanın gidişi ne kadar zoruna gider , gidişi ne kadarda çok koyar sana . Karanlık bir odadan korkarsın çaresiz kalırsın ya ha şuan ben öyleyim 😑
Ortada hiçbir sebep yokken neden giderki bir insan ? 🦋
