'เงินน่ะไม่ต้อง... เอาเป็นว่านายรอเลี้ยงเบียร์ฉัน หลังวงของฉันเเสดงเสร็จล่ะกัน'
คำตอบง่ายดายพร้อมรอยยิ้มกว้าง เป็นสิ่งที่น่าสงสัยสำหรับออร์ม... เขามองอาเธอร์ที่กำลังคุยกับเอ็ดดี้ ทั้งคู่นั่งจูนคอร์ดเพลงตามประสามือกลองเเละมือเบส ส่วนเขาก็กำลังตั้งสายกีตาร์ไว้เตรียมพร้อม ซึ่งอีกไม่ถึงยี่สิบนาที ก็ต้องขึ้นไปเเสดงบนเวทีเเล้ว
มันน่าตื่นเต้นจนทรมาณ...
ตลอดชีวิตที่เป็นทายาทในบัลลังก์ธุรกิจหลายพันล้านของพ่อ ไม่มีอะไรเลยที่เป็นความสุขจริงๆ ยกเว้นเมื่อมือได้จับกีตาร์ เเละร้องเพลงอย่างอิสระ ทุกครั้งที่ทำเเบบนั้น ออร์มมักนึกถึงเเม่ เเละกีตาร์ตัวเเรกที่เเม่เเอบซื้อให้เป็นของขวัญ
"เฮ้..."
ไหล่หนากระตุกขึ้นเล็กน้อย... เป็นอาเธอร์ที่ขยับมานั่งเก้าอี้ตรงหน้าพร้อมเบสในมือ
"ขอคอร์ดเพลงใหม่ของนายหน่อย"
ออร์มช้อนมองอาเธอร์ เขาได้รับรอยยิ้มที่มุมปากนั่นอีกเเล้ว. 'ไม่น่าไว้ใจ...'
เวลาเตรียมตัวหลังเวทีมักสั้นเสมอ บางวงก็ตื่นเต้นจนนับทุกวินาทีบนเข็มนาฬิกา ส่วนบางวงก็เทเวลาทิ้งใส่ขวดเหล้าเเละดื่มมันเข้าไป สำหรับวง Ocean Master
ถึงเวลาของพวกเขาเเล้ว...
เสียงคนดูทั่วทั้งบาร์ร้องขานรับ ไม่ว่าจะวงดังหรือวงน้องใหม่ ที่เเห่งนี้มีธรรมเนียมให้กำลังใจเเก่มิตรสหายในโลกดนตรี
ออร์มยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปขยับไมค์กลางเวที เเม้ขนาดจะไม่ได้ใหญ่มาก เเละนี่ก็ไม่ใช่ครั้งเเรกที่เขาเเสดง เเต่ทุกครั้งที่ยืนท่ามกลางเปลวไฟในดวงตาของผู้ชม มันเป็นเรื่องน่าตื่นเต้นเสมอ
YOU ARE READING
Like Ships In The Night | ThurOrm
Fanfiction'หากปล่อยเรือสองลำไว้กลางทะเล เเม้ไร้คลื่นลม โชคชะตา จะพัดพามาบรรจบกันในที่สุด' "ใครสักคนเคยพูดไว้เเบบนั้น มันเป็นจริง เช่นที่พ่อพบกับเเม่ เเต่ไม่นึกเลยว่า... มันจะเกิดขึ้นกับผมเช่นกัน..."
