İşte o an geldi. Bugün sınav var ve bizim hocalarımız aynı. Farklı sınıflardayız ama o benim ondan hoşlandığımı öğreneli tam 4 ay oldu ve uzun zamandırda konuşmuyoruz. Hoş dalga geçmesinler diye benle asla konuşmaz o zaten. Ama ben onu görmek için her tenefüs takla atıyorum tabiri ricai ise.Ama o gün farklı bişiler olacağını hissediyorum. Yanıma gelip sınavdan önce konuşmasından anlaşılıyordu zaten, normalde bana adımla hitap edip senden bişi isteyebilirmiyim demez.Konuşmalarımız ben yakınındayken "şu hocayı gördün mü ? " gibisinden kısa ve selamsız geçer.Benim kalbim gene yerinden çıkacakmış gibi oldu.Eee sonuç olarak sevdiğim çocuk benimle konuşuyor.Doğal bişi o kadarınada müsade edin canım!
"Beyza gelsene bi" diye sesleniyor ve ben apışıp kaldım efendim bile diyemiyorum Sonunda kendime geldim ve hala o bana bakıyor!
" buyur?"
Buyur nedir ya ?
Anlatıyo ne istediğini ve ben düşünücem diyorum. E helal onu da diyebilmişim dimi :D .
Sınavım bitiyo ve ben en erken çıkan kişiyim.Birde ne göreyim!Orada beni bekliyor! Benim gözlerimin halini görmüş olsa gerekki gülümsüyor.Yerim senin o gülümsemeni be...
Konuştuktan sonra heralde konuşmayız diyorum ama o günden sonra herşey daha da iyi ve biz sık sık selamlaşıyoruz.E bende sürekli domates kırmızısı bir renge geçiş yapıyorum o da sanırım bu yüzden direk gözlerimin içine bakmak yerine hafifçe kafasını bana çeviriyor ve yolunda yürüyor.
Gine o güzel günlerden biri.Ama ben ne olacağını bilmiyorum tabii.Okul bitiyor ve eve gitme vakti geldi.Babam beni iki sokak ötede bekliyor ve ben onu görünce hemen yanına gidiyorum.Hemen de kızarıyorum. Ama yeter!
Selam diye lafa başlıyorum o da hemen göz ucundan bana bakıyor. Kızardığımı anladı tabii.Akıllı şey seni...
"Selam nasılsın ?"
"iyidir beyza sen?"
İyi diyecem ama konuşma erken bitecek.Bende uzatıyorum lafı tabiii.
"iyi gibiyim"
Hemende soruyor tabi...
"noldu gene?"
Gene demesinin sebebi süreki üzgün olmam.
"başım ağrıyo" diyorum ve tam o sırada birisi fena halde bana çarpıyo. Allah'tan onun üstüne düşmedim.Ağzımdan kaba bi laf çıkıyor ve o hemen gözlerini benimkilere dikiyor.
"yaaa yanlışlıkla olduuuuu!"
o hala bana bakıp gülümsemekle meşgul.Ben eve giderken sevinçten uçacağım nerdeyse.
Aradan br ay geçiyor ve hava yağmurlu ben babamın arkası sıra çarşıya girerken onu görüyor ve duraklıyorum. O da bana bakıyor ve gülümseme moduna geçiş yapıyor. Offf gene kızardımm..
Babam bi rahat bırakmadı hemen sesleniyor gel diye. Giderken o yanımdan o kadar yakın geçiyor ki bana gene gülümsüyor ve ben gene kızarıyorum.
O olaydan sonra uzun zaman geçiyo ve biz mezun olacağız. Karneleri almaya yakın yanıma yanaşıyor ve biz gülümsüyoruz. Tabi bir aksilik çıkıyor ve ben onla vedalaşamıyorum ama bilidiğim bişi varki onu hala çok ama çok seviyorum.Aradan 2.5 yıl geçmesine rağmen...
