VENÜS YÜKSELİYOR

ALEV YUMRUK

****** ****** ******* ******

Yeni okul ....
Yeni bir ortam ...
Yeni arkadaşlar ....

Bu üçleme beni ürkütüyordu. Hatta aklımı kaçırmama ramak kalıyordu. Ama tabiki bu gerçekle yüzleşmem gerekiyor. Hemde bugün ..!!! (😲😞)

Babam arabayı nihayet okulun avlusuna soktuğunda kalbim deli gibi atıyordu. Sakin olmalıydım ama bu biraz zor gibiydi. Hele ki okulun kapısındaki binlerce zekiyi görünce. Cidden ben bunlarla mı okuyacağım 🤔. Hayır yani zaten özgüven problemim var bununla daha da fazlalaşıyor.... 😑

"Heyyy !!!"

Babamın bu sesi beni daldığım derin düşüncelerden uyandırdı.

"Hah ... Şey pardon baba"

"Kızım bu kadar dalacak ne düşünüyorsun sen "  dedi gülerek.

"Hiiiç ... Sadece .... Neyse boşver " dedim ve içeri girdik.

"Pekala küçük hanım " dedi tebessümle ve koluma girdi.

Uzun bir koridordan sonra nihayet bir kapının önünde durduk.

"Venüs sen burda bekle bende hemen ders çizelgelerini alıp geleyim " dedi ve kapıyı çaldı .

Bende kafa salladım ve beklemeye başladım. Bu sırada arkamda bir hareketlenme oldu ve biri benim omzuma elini koydu. Korkuyla yerimden sıçradım ve arkamı döndüğümde...

David...

Onu görünce rahatlasam da yine de sinirlendim .
"Sen !!!!." dedim kaşlarım çatık bir şekilde...

"Şey ben özür dilerim. Korkutmak istemedim sadece seni görünce merhaba demek istedim.  " dedi geri çekilerek.
"Sanırım yanlış bir zamanlama " diyerek mahçup bir şekilde başını eğdi.

(Vayyyy. Bay sınırlı dev 'e bak sen 😏)

Şaşkın şaşkın onun bu halini izlerken benden ses çıkmayınca .
" Neyse ben seni rahat bırakayım " dedi ve gitmeye yeltendi.

Nihayet ne dediğini idrak ettiğimde bir cevap vermem gerektiğini anladım.

"Hey !!! Şey bekle... Ben bir anda öyle elini koyunca korktum. Kusura bakma galiba biraz sert çıkıştım."  dedim aceleyle..

Bunları duyunca tekrar bana döndü .
Yüzünde memnun bir ifade vardı.
"Hayır senin hatan değil. Ben sessizce yaklaştım. Kim olsa aynı tepkiyi verirdi. " Dedi elini saçlarına atıp kaşıyarak.

Bu çocuksu hareketi yüzümü güldürdü. İlk karşılaşmamızda ki o sinirli çocuk ve şimdiki masum çocuk arasında dağlar vardı.

"Neyse önemli değil " dedim gülerek.

"Bu arada sanada merhaba ".

"Venüs'tü değil mi ? "

"Evet seninde David ?"

"Evet Venüs. Burada ne yapıyorsun "

"Şey ben babamı bekliyorum. Ders çizelgelerim için " dedim.

"Aaa pekala o zaman ben artık gideyim. " dedi ve arkasını döndü. Tam gidecekken bir oğlan ona çarptı.

Yerinde sendeleyerek yere düştü David. Hemen yerden kalkıp üstünü düzeltmeye çalışarak öfkeyle " Önüne bakmıyor ..." Kafasını kaldırdığında cümlesi yarım kaldı.

"Ahhh !!! Özür dilerim seni görmedim " dedi ona çarpan çocuk ama hiçte mahçup görünmüyordu. Hatta fazlasıyla bilerek yapmış bir havası vardı.