Friend Zone. (One-shot)

(A/N: DON'T FORGET TO LEAVE A COMMENT, VOTE AND BE A FAN! THANKS! SANA MA-APPRECIATE NYO! :D)

-------

"Anak! Bumangon ka na. Mahuhuli ka na sa classes mo." Pag gigising sakin ni Mommy.

Hindi ako sumagot, halos tinatamad pa akong bumangon. Ang lamig-lamig kse ng panahon ngayon. Sino ba naman ang gustong bumangon ng pagka-aga aga tapos sarap na sarap ka pa sa tulog mo ng dahil sa panahon? Tinatamad rin akong pumasok ng school. Argh. -___- 

Isa lang naman ang dahilan kung bakit ako pumapasok ng school eh, isa lang naman ang reason kung bakit kahit na tinatamad akong gumising ng maaga, tinatamad akong pumasok sa school eh bigla akong nagkakaroon ng lakas ng loob dahil SA KANYA.

"Ano ba Yen?! Bumangon ka na dyan sabi ko diba? Wake up already! Time is running!!" Mom shouted, I know she's frustated already, kse sumigaw na siya.

"Opo, babangon rin po ako Mom." I answered for her to know that I'm already awake, kse kapag hindi ko siya sinagot she'll keep on insisting me to get up from my bed. Gising narin naman na ako eh, tinatamad lang talaga ako bumangon.

"Nako, bilis-bilisan mo ng kumilos if you don't want to be late and be in detention room again. And by the way, may nag hihintay pala sayo sa baba."

Napa-bangon naman ako agad sa sinabi ni Mom. Who could that be waiting for me downstairs at these kind of early? O___O First time to ha. Hindi kaya si Alisha yon? Hindi naman siguro kse MAS late pa lagi sakin yon.

"Sino daw po siya Mommy?" I asked while getting up from bed and yawning.

"I don't know him, but he's definitely a boy. Ang sabi ko nga wag ka ng hintayin but he insisted. Kaya nga bilisan mo na dyan at bumaba ka na! Dali! Hurry! Kanina pa rin yon nag hihintay sayo. Sabi nya he's your best friend daw." Mom answered.

Hmm. Si Makoto kaya yon? Pero bakit naman kaya nya ako pupuntahan ng ganitong oras ka-aga tapos hinintay pa akong magising? O____O OMO! Nakaka-gulat ha!!!

I ran downstairs as fast as I can. Siguro nga si Makoto yon kse sya lang naman ang best friend ko sa lahat ng kilala kong lalaki eh. Siya lang ang pinaka-pinagkakatiwalaan ko. Pero what's the reason at bakit siya pumunta dito? First time to ha.

Si Makoto nga! I gave him a look of wait-for-me-because-I'll-just-go-to-the-bathroom. And good thing na-gets naman nya yon so he just nodded. After kong maligo, yinaya ko na siyang kumain. Marami rin kseng naluto yung maid dahil nga sinabihan daw sya ni Mom dahil may bisita ako baka kse hindi pa daw sya nag breakfast. Nung una, hindi sya pumapayag, pero pinilit ko parin. Hindi naman kse niya ako matitiis eh. HAHAHA.

"This is odd." Bigla kong sabi habang kumakain kaming dalawa ni Makoto, si Mom kse umalis na, maaga daw kse syang kailangan sa work.

"What odd?" Makoto asked.

"Well, first time tong pumunta ka sa bahay namin ng ganitong oras. Tapos, hinintay mo pa talaga akong magising." I answered.

"Wala naman. Gusto ko lang naman sumabay pumasok sa best friend ko. Wala naman sigurong masama don diba? Haha." 

Wala akong ibang masabi, I just smiled. Grabe, he never fails to make me smile always. :') Bakit kaya gusto niyang sabay kaming pumasok? I don't want to expect, I don't want to end up getting hurt and disappointed. :| 

Well, I'm Vivien Cruz. Syempre, I'm Filipina. I must say that I'm pretty enough and smart. We're not that rich, may kaya siguro oo. And he's my best friend since childhood, Makoto Saito. Isang half Japanese, half Filipino. Ang Mom niya ay isang Filipina while his father is a Japanese. He's really a kind-hearted person, napaka-humble, napaka-gentleman, trustworthy, intelligent and gwapo. Na sakanya na nga ang lahat eh. Oo, grabe!!