Sahiden , ben kimim bilmiyorum. 17.07.1997. Hava harikaydı. Sıpsıcak bir havaya karışan serinleten bir rüzgar vardı. Evin kapısından çıkıyordum ki, annem beni durdurdu.
-Hiçbir yere gitmiyorsun!
-Neden? diye sessiz ve korkak bir tavrımla sordum.
-Nedeni yok! TAŞINIYORUZ SADECE!!
Bütün cesaretimi topladım ve sıcak , korkak tavrımdan kurtuldum;
-BEN GELMİYORUM, BU KADAR.
-Eşyalarını topluyorsun küçük hanım, derhal!! Sende bizimle geliyorsun!
-BENİM HAYATIMA KARIŞAMASSIN!
Bu sözün ağzımdan nasıl çıktığını bilmiyordum.Annemin ağzı açıktı.Daha önce hiç bağırmamıştım.Kendimi koruduğuma inanamadım, o kadar bağırdım ki, kardeşim elindeki bavulu ayağına düşürdü.
Bi anda sessizlik durmuştu.Kardeşimin ''AAaa!'' diye bağırması, annemin elinin yüzüme gelmesini tam anında durdurmuştu.
-Ağzını kapa sinek kaçıcak! dedim anneme, hala anlamıyordum, tek bildiğim kendimi korumaya çalışmamdı.
-YETTTTTTTEEEEEEEEEEEEEERRR! diye bir çığlık duydum, kulağım tıkanmıştı sanırsam, ses değişik ve dolu dolu geliyordu.Sözünü devam ettirdi.
N'aparsan yap bee! Ailemizden uzak dur, kızım değilsin ARTIK!! Bavulunu topla ve git! Kızım değilsin artık diyen bir anne görmemiştim hiç.Delirmişti galiba.
-Amaa benn, diyordum ki annem ağzımı kapadı. Kardeşim bile bu olaydan sonra bavulun acısını unutup bavulu kaldırmamıştı.
-Sus!! Topla ve git.
Ses çıkarmıyordum, sessizliğimden sonunda bıktı.
-KUTAAAAAAAAAAAYYY! GELLL!! İMDATT KURTAR BENİ BU KIZDANN!
Babam gelmişti, annemin sesini duymuş olmalıydı, ya da ne demeliyim, üvey baba gibi mesela.Söze başladı.
-Sanırım birşeyler açıklamanın vakti çoktaan gelmiş.Anlatıyorum, beni dikkatlice dinle, annen ve baban seni istemedi, kardeşin de.Hep yaramazdın.Senin bilmediğin bir gücün var.Elektrik saçmak.Neyse anlamışsındır elbet.Kızımız gibi baktık sana, sen bize bağırdın ELVEDA! Bavulunu topla hadii!
Odama çıktım, kulaklığımı, kıyafetlerimi ve bana hep destek olan oyuncak ayımı ve gerçek bir köpeğimi aldım.O günden sonra adını Gerçek koymaya karar verdim.Bana birşey anlatmaya çalışıyordu.Anlamadım ve çıktım.Birşey unuttuğumu farkettim defterim, ders kitabım, çizim defterim, kalemim, silgim ve daha fazlası. Haklıydı. Tırsmıştım, bir köpek bunu nasıl biliyordu? Evden çıktım, dedikleri doğruymuş üstümden mavi ışıklar geliyordu.
Neyse bir kaç bölümü geçeyim, paramla bir ev bulup satın almıştım, harikaydı.Eşyalarımı yerleştirdim.Her zaman gittiğim ve birçok eşyamın olduğu ağacıma gidiyordum.Eşyalarımın bazılarını eve getirecektim.Birini gördüm , oturuyordu.Siyah kapşonlu bir hırkası vardı.Siyah saçlıydı, saç uçlarını morla boyamıştı.Kendime sordum.
-Ben kimim?
-Yağmur.
Yağmur yağar ve insanlar evlerine kaçarlar.Bende oyum, benden de kaçacaklar!!
Cesaretimi topladım vee gidiyordum, taa kii,...
