Chasing number nine

Κεφάλαιο11ο

 «Ουόου!», σχολιάζω μετά την αναλυτική περιγραφή της Κέλσι για το πώς εκείνη και ο αδελφός μου ήρθαν πιο κοντά. «Εσείς οι δύο πραγματικά γνωριστήκατε. Και μάλιστα κάτω από τη μύτη μου!», διαπιστώνω.

«Ε, ναι. Συγγνώμη που δε σου είπα τίποτε νωρίτερα Λίνα! Απλά, ξέρεις, ντρεπόμουν. Ήταν πολύ αμήχανο. Άσε που δεν ξέρω αν του αρέσω σίγουρα», λέει η φίλη μου.

«Του αρέσεις, είμαι σίγουρη!», την καθησυχάζω.

«Όχι, το λες για να με κάνεις να νιώσω καλύτερα», παραπονιέται η Κέλσι.

«Δεν είναι αλήθεια! Ρώτησε αν θα έρθεις στο πάρτι, σου είπα! Και μάλιστα έκανε μπαμ πως προσπαθούσε να το παίξει αδιάφορος. Άλλο που εγώ είμαι στραβή και δεν το σκέφτηκα νωρίτερα. Εξάλλου ποιος θα μπορούσε να μη σε θέλει πανέμορφη, γλυκιά και πανέξυμνη φίλη μου;», ρωτάω χαμογελώντας.

«Ωωω!», κάνει η Κέλσι και με αγκαλιάζει. «Αν και το ξέρω πως τα λες γιατί θες χάρη», λέει.

«Πφ, τα εννοώ! Αλλά θέλω κιόλας να με πάρεις εσύ στο πάρτι, αντί να έρθω με τον Ρόρι», λέω καθώς την αγκαλιάζω με τη σειρά μου. «Και μερικές φορές παραείσαι πανέξυπνη. Με τρομάζεις!», λέω καθώς χωριζόμαστε, ενώ το κουδούνι χτυπάει.

«Όχι όμως άλλα μυστικά από εδώ και πέρα. Εντάξει;», ρωτάω.

«Εντάξει», απαντά κι εγώ πηγαίνω προς την πόρτα χαιρετώντας την.

«Περίμενε Καρολίνα», με σταματά εκείνη. «Όπως είπαμε, μην του πεις απολύτως τίποτε», μου υπενθυμίζει και έπειτα πηγαίνουμε η κάθε μια στην τάξη της.

Στο επόμενο διάλειμμα και καθώς τακτοποιώ το ντουλαπάκι μου διακρίνω μια κίνηση πίσω από την πόρτα του. Το κλείνω βιαστικά παρακαλώντας να μην είναι πάλι ο Ρόμπ. Ευτυχώς μπροστά μου στέκεται ο Μέισον.

«Ρίβερς, σου έχω μια καλή ερώτηση», λέει χαμογελώντας στραβά.

«Σε ακούω», του απαντάω με περιέργεια.

«Τι κάνεις το απόγευμα;», ρωτά απλά. ‘Ουόου! Φίλε, δεν κάνεις έτσι απλά αυτήν την ερώτηση σε κορίτσια που σε γουστάρουν! Αυτός είναι βασικός κανόνας, αν δε θέλεις να πάθουν καρδιακή προσβολή στα καλά καθούμενα’, τον επιπλήττει μια φωνή στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Αν και η δική μου καρδιά αυτή τη φορά δε νομίζω να κινδυνεύει να σταματήσει. Πιο πολύ να πάει από ταχυπαλμία κινδυνεύει, όπως τα μηχανήματα που τα τινάζουν από την υπερφόρτωση. Όπα! Μόλις είπα γουστάρουν; Από πού προέκυψε αυτό; ‘Μήπως από το ότι κάθε φορά που τον βλέπεις παθαίνεις ταχυπαλμία, νιώθεις σα να μπήκες στο φούρνο, το στομάχι σου ανακατεύεται, δε μπορείς να σκεφτείς, ή να μιλήσεις σαν άνθρωπος και τα πόδια σου γίνονται βαριά σα μολύβι;’, ρωτά η ενοχλητική φωνή.