Συμβόλαιο θανάτου #TYS18

Κεφάλαι LX

«Γιατί το κανείς όλο αυτό ; Σου εξήγησα πως δεν συνέβη τίποτα ανάμεσα σε εμένα και σε κλεινόν τον άντρα .»
Η φωνή της ίσα που Ακουγόταν μέσα στο αμάξι . Παρότι τα παράθυρα ήταν ερμητικά κλειστά εκείνη δεν είχε την δύναμη για να ακουστεί . Τα πολλαπλά τραύματα στο σώμα της την είχαν εξαντλήσει . Εκείνος όμως την άκουγε προσεκτικά . Κάθε λέξη που ξεστόμισε .
«Πάψε !»
«Ο..όλα αυτά ...τουλάχιστον ...τουλάχιστον εξήγησε μου ποιος είναι αυτός ... γι..γιατί τον τρέμεις έτσι ;!»
«Δεν είναι δίκη σου δουλειά Αριάδνη πάψε επιτέλους !»
Τα χέρια του έσφιξαν με περισσότερη δύναμη το τιμόνι . Δεν ήξερε για ποσό ακόμη θα μπορούσε να κρύβει το παρελθόν , θα εξαντλούσε όμως κάθε τελευταία πιθανότητα .»
«Φοβάσαι ....μόνο όταν φοβάσαι αντιδράς έτσι .»
«Δεν έχω να φοβηθώ κανέναν και τίποτα .»
«Τότε γιατί αντιδράς έτσι ;»
«Γιατί ζηλεύω γαμωτο ! Και εσυ ..εσυ είσαι πρόθυμη να με προδώσεις με την πρώτη ευκαιρία με το πρώτο του κάλεσμα !»
«Λες ανοησίες ! Τίποτα από αυτά δεν συνέβη ! Ήθελε απλώς να βγάλει την μικρή για ένα παγωτό ! Αυτό είναι όλο !»
Το χέρι του απλώθηκε με δύναμη στο μάγουλο της αφήνοντας ακόμη ένα σημάδι . Η Αριάδνη έληξε δυνατά για να συνέλθει .
Έκλεισε ελάχιστα τα μάτια της . Θα την σκότωνε . Ήταν πλέον βέβαιη πως εκείνη θα ήταν η κατάληξη της . Ήθελε μόνο να είχε κοντά το παιδί της . Τίποτα άλλο δεν την ένοιαζε αυτή τη στιγμή .

«Θέλω την Μιρα .»
«Δεν θα την ξαναδείς μέχρι να συμμορφωθείς . Θα μείνεις κλεισμένη στη φλωρεντια μέχρι να βάλεις μυαλό !»
«Δνε μπορείς να με κρατήσεις μακρυά απ ο την κόρη μου !»
«Ναι ..ναι φυσικά και μπορώ άρια . Ξέρεις την δύναμη μου . Και ξέρεις πως δεν διστάζω ποτέ ! Αν λοιπόν προσπαθήσεις έστω και στο ελάχιστο να φύγεις απ ο εκεί πέρα ή να έρθεις σε επικοινωνία με τον αλεξ ... τότε ξέχασε την !»
Γύρισε το κεφάλι της για να το αντικρίσει . Η φιγούρα του την αηδίασε κάθε ώρα και περισσότερο . Πως ζούσε σε μια οφθαλμαπάτη τόσα χρόνια ; Πως θεωρούσε τον ριτσαρντ τον τέλειο συζηγο όταν αυτός ήταν ένα άψυχο τέρας που θα σκότωνε την κόρη του δίχως δισταγμό ;
«Σε μισώ !»
«Πάψε !»
«Δεν θέλω να σε βλέπω μπροστά μου . Θα πάρουμε διαζύγιο και δεν θα ξαναδείς εμένα ή την μικρή ποτέ ! Έκρυψες ολόκληρη την ζωή μου ! Είπες πως η οικογένεια μου έχει πεθάνει όμως έμαθα πως ο πατέρας και ο αδερφός μου ζουν και βασιλεύουν ! Τι άλλο μου έχεις κρύψει άραγε ;!»
«Αρκετά !»
Με μια απότομη κίνηση το αυτοκίνητο βρέθηκε στην άκρη του δρόμου κόβοντας της την ανάσα .
«Μου ανήκεις ! Το κατάλαβες ;! Όσο αναπνέεις , όσο κινήσε δεν κροκάδια να βρεθείς μακρυά μου ! Μόνο νεκρή θα σε αποχωριστω !»
«Είσαι τρελός!»
«Ναι ..ναι είμαι είμαι πολύ τρελός αγάπη μου .» Το τρανταχτό του γέλιο την έκανε να ανατριχιάσει . Τα μάτια της τον κοιτούσαν με φόβο .
«Σιγά σιγά θα καταλάβεις ποσό τρελός είμαι . Όσο τρελός είναι ο άντρας που παντρεύτηκες . Και δεν θα μπορείς να κανείς κάτι γι αυτό . Όχι δεν θα μπορείς να κανείς τίποτα .»
«Δεν ξέρεις τι λες ! Άφησε με να φύγω , να γυρίσουμε πίσω στο παιδί μας ! Δεν θα ξαναδώ αυτό τον άντρα στο υπόσχομαι .»
«Όχι ! Όχι εσυ δεν θα γυρίσεις ποτέ πίσω στη Ρώμη ! Εάν θες να είναι ζωντανή η Μιρα θα καθίσεις στη φλωρενιτα σαν καλό κορίτσι να σκεφτείς τις πράξεις σου  . Πιστεύεις πως θα σε αφήσει έτσι ; Πως εάν γυρίσεις πίσω δεν θα σε ξαναβρεί ; Πως θα μείνει μακρυά σου ;»
«Γιατί ένας άγνωστος να ψάχνει για εμένα !»
«Γιατί εσείς οι δυο ...εσείς οι δυο δεν μπορείτε να μείνετε για πολύ μακρυά . Όσο και να προσπάθησα πάλι καταλήγετε ο μαζί ! Όμως ο χι και αυτή τη φορά . Πάλεψα πολύ για να γίνεις δίκη μου ... τόσο πολύ που δνε θα αφήσω κανέναν να καταστρέψει την ευτυχία μου ..την ευτυχία μας .»

Η Αριάδνη τον κοιτούσε σοκαρισμένη. Δεν μπορούσε να του μιλήσει . Δεν ήξερε τι θα έπρεπε να πει για να μην τον εξοργίσει περαιτέρω . Ήταν τόσο αδύναμη μπροστά στην τρέλα του . Βυθίστηκε περισσότερο στο κάθισμα της καθώς άκουγε την μίζα του αυτοκινήτου και ένιωθε την κίνηση .
Έκλεισε τα μάτια της ανήμπορη να τα κρατήσει για περισσότερη ώρα ανοιχτά . Ο δρόμος για την φλωρεντοα εξάλλου ήταν μακρύς και η καλοκαίρια θα δυσκόλευε περισσότερο το ταξίδι τους .,
Δεν είχε σκοπό να προβάλει κάποια αντίσταση . Τι θα μπορούσε να κάνει άλλωστε ; Δεν θυμόταν καν ποια ήταν . Είχε πλέον  νυχτώσει για τα καλά όταν σταμάτησε έξω από την ιστορική πολυκατοικία .
Η πόρτα που άνοιξε την έβγαλε από τον ύπνο της .
Το χέρι του άντρας που στέκονταν μπροστά της άρπαξε άγαρμπα τον ώμο της . Βγάζοντας την από το όχημα .
Η κρύα βροχή ήρθε σε άμεση επαφή με το δέρμα της , ποτίζοντας τα ρούχα της σε δευτερόλεπτα .
Η πολυκατοικία ήταν ήσυχη αφού μην ο εξοχικές κατοικίες υπήρχαν εκεί . Κανένας δνε θα τους έβλεπε και θα σχολίαζε την άσχημη εικόνα τους . Ο ριτσαρντ γνώριζε πάντα πως να κρύβει τα προβλήματα του από τον κόσμο . Για όλους ήταν ο τέλειος επιτυχημένος επιχειρηματίας με τον ονειρεμένο γάμο και την υπέροχη ζωή . Λίγοι άνθρωποι γνώριζαν για τις όχι και τόσο νόμιμες δουλειές που εκτελούσε καρύδα από όλους . Την Αριάδνη δεν την είχαν απασχολήσει , ποτέ έως τώρα . Τώρα κάθε τι πάνω σε αυτό τον άντρα έμοιαζε απαίσιο , και φριχτό .
«Προχωρά !» Της είπε καθώς την έσπρωχνε προς του εσωτερικό του σπιτιού . Δεν προέβαλλε καμία αντίσταση , με όση δύναμη η της είχε απομένει ακολούθησε τις εντολές του μέχρι να σωριαστεί στον καναπέ .
Είχε κλείσει τα βλέφαρα της για να φυλάξει δυνάμεις . Μπρούσκο μας να αντιληφθεί την παρουσία του και κάθε του κίνηση . Τα βήματα του απομακρύνθηκαν για λίγο πριν ξανά γίνουν δυνατά .
«Πρέπει να κλείσουν αυτές οι πληγές αλλιώς θα μολυνθεις .»τον άκουσε μα δεν αντέδρασε .
Περιποιήθηκε τις πληγές της με φροντίδα .ηταν σαν να ξανά έβλεπε τον ριτσαρντ που είχε γνωρίσει τα τελευταία χρόνια . Η τρυφερότητα του είχε επιστρέψει . Για ποσό όμως ; Πόση ώρα θα παίρνουμε μέχρι να ξαναγυρίσει στον κακό του εαυτό και θα την χτυπούσε ;
Ο ριτσαρντ ξεφυσιξε καθώς κοιτούσε το ταλαιπωρημένο της πρόσωπο . Ήταν ακόμη πολύ όμορφη . Πάντα ήταν . Ο αλεξ όμως θα τα κατέστρεφε όλα εάν την βοηθούσε μα βρει την μνήμη της . Και δεν θα μπορούσε να αντέξει κάτι τέτοιο .
«Δεν θέλω να σου κάνω κακό Αριάδνη . Όμως δεν γίνεται να σε χει εκείνος στο τελος . Δεν γίνεται να τον αφήσω να κερδίσει ξανά . Αυτή τη φορά οι ρολόι έχουν αντιστραφεί .»
Σηκώθηκε όρθιος πλησιάζοντας την πόρτα .
«Θα καταλάβεις πως κάθε τι που κάνω είναι για το καλό σου . Για το καλό του γάμου μας . Θα το καταλάβεις .»
Η πόρτα έκλεισε απαλά πίσω του . Είχε μείνει μόνη της σε ένα άδειο σπίτι , να παλεύει με τα δικά της φαντάσματα . Το τελευταίο που ακούστηκε ήταν το κλειδί στη πόρτα . Ήταν πλέον φυλακισμένη .