Part's Ponram
'เหอะ! ไอ้ท่าทางสำออยนั้นมันอะไรกันวะ
ทำอย่างกับกูไม่รู้ว่ามึงเคยทำมาก่อน
แล้วยังเสือกทำเป็นดัดจริต
กัดลิ้นแล้วยังต่อยหน้ากูอีก
แม่งทำแสบนัก ไอ้ตุ๊ดเอ้ย!'
"อารมณ์เสียเว้ย!"
ผมหยิบโทรศัพท์มา แล้วขว้างทิ้ง
อย่างไม่สนใจใยดี
อารมณ์ผมในตอนนี้ไม่เหมาะจะไปพบหน้าใครทั้งสิ้น
ผมขว้างข้าวของทิ้งอย่างหัวเสีย
บางอย่างแตกกระจายจนไม่เหลือชิ้นดี
แต่ผมไม่สนใจ และระบายโทสะออก
มาอย่างสุดกลั้น
จนทั่วทั้งห้องมีสภาพไม่ต่างจากขยะ
ผมหยิบเสื้อแจ็กแก็ตสีน้ำตาลเข้มที่
แขวนอยู่บนราวมาสวมใส่
ก่อนจะออกไปแล้วปิดประตูดัง
ปึ่ง!!
เสียงปิดประตูดังไปทั่วทั้งชั้นสอง
ผมเดินฮึดฮัดลงมาชั้นล่าง
ก่อนจะขับรถKawasaki ZX-10R
ออกไปอย่างเร่งรีบ ทั้งๆ ที่ไม่รู้จะรีบไป
ไหนกันแน่
ผมขับออกไปอย่างไร้จุดหมาย
วันนี้ อารมณ์เสีย..ไม่เข้าเรียนแม่ง
ผมขับมาเรื่อยๆ ก่อนจะหยุดซื้อกาแฟ
สักแก้ว
เมื่อเดินออกมานอกร้านหลังจากที่ซื้อ
กาแฟเสร็จแล้ว
สายตาผมดันเหลือบไปเห็นอะไรที่สะดุด
ตาผมมาก
จนผมต้องหยุดมอง
ร่างบางที่นั่งอยู่บนม้านั่งสภาพย่ำแย่
เหมือนผ่านเรื่องเลวร้ายมามากมาย
'เหอะ! ทำเป็นสำออย.. '
ผมยังไม่ทันเดินเข้าไป
ก็มีคนๆ หนึ่ง
ที่มีผมสีบลอนด์ทองประกายแวววับ
ดวงตาสีฟ้าใสราวกับท้องฟ้า
ใบหน้าที่เหมือนคนที่นอนแน่นิ่งอยู่บนม้านั่ง
เดินเข้ามาใกล้ๆ
ร่างบางที่ยังคงนอนนิ่งไม่ได้สติ
คนที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดี...
"เซนด์!!"
ผมสบถชื่อออกมา
อีกฝ่ายหันมอง
ก่อนจะส่งยิ้มหวานมาให้เขา
แต่ทว่าเป็นยิ้มที่น่าสะอิดสะเอียนสำหรับเขามาก
BẠN ĐANG ĐỌC
ชาเขียวพรหมลิขิต(Yaoi,BL)
Ngẫu nhiênชีวิตผมควรจะมีความสุขมากกว่านี้... ถ้าไม่เจอกับไอ้บ้านั่น! 'พลราม'ผู้ชายที่ทำให้ชีวิตอันสดใส(?) ของผมหมองหม่นลงทันตา เจอกันเพียงครั้งแรกก็ดันมาด่าผม ความประทับใจแรกพบนั้นไม่มีเลย! แล้วหลังจากนั้น ก็ดันมาตามราวีผมไม่เลิก! 'นายต้องการอะไรกันแน่!?' ...
