Ορφανή Μητρός

Part 4

  Στέκομαι εκεί...ακίνητη αδυνατώντας να αρθρώσω τις λέξεις κοιτώντας τον. Το πιο όμορφο πλάσμα που έχω δει ποτέ κάθεται λίγα μέτρα μακριά απλά κοιτώντας με. Προσπαθώ από το βλέμμα του να καταλάβω τι σκέφτεται...αλλά τίποτα. Εκείνη την ώρα είμαι απλά χαμένη.

Με δυσκολία παίρνω το βλέμμα μου από πάνω του και γυρίζω στο Μιχάλη. Νιώθω άβολα καταλαβαίνοντας τι έγινε μόλις τώρα. Προσπαθώ να ξεχάσω και να βγάλω ότι έγινε από το μυαλό μου πίνοντας λίγο από το ποτό μου ακούγοντας την μουσική.

Έχει πάει 2 τα ξημερώματα και έχω αρχίσει να βαριέμαι λίγο καθώς ο Μιχάλης μιλάει με μια κοπέλα που γνώρισε και με έχει αφήσει μόνη και αποφασίζω να φύγω.

Πάω ενημερώνω τον Μιχάλη ότι θα φύγω. Στην αρχή έφερε αντίρρηση λέγοντας μου να τον περιμένω αλλά πραγματικά δεν με κρατούσαν τα πόδια μου. Αφού τον έπεισα, μου έδωσε τα κλειδιά πλήρωσα το ποτό μου και πήγα έξω από το μαγαζί ψάχνοντας ταξί.

Περνάνε πέντε λεπτά αλλά δεν έχει εμφανιστεί ταξί ούτε για αστείο και έχω αρχίσει να κρυώνω. Νιώθω ένα άγγιγμα στο ώμο μου γυρίζω ξαφνιασμένη να δω ποιος είναι και σοκαριζομαι. Ήταν ο άντρας που είδα στο μαγαζί. Τώρα που έχει περισσότερο φως μπορω να διακρίνω τα χαρακτηριστικά του καθαρά.

Είναι αρκετά πιο ψηλός από μένα με σκούρα πράσινα μάτια και πανέμορφα σαρκώδη χείλη που δεν μπορω να σταματήσω να τα κοιτάζω. Έχει κάστανα μαλλιά και ένα υπέροχο σώμα.

-Δημήτρης . Μου λέει με ένα γοητευτικό  αχνό χαμόγελο και μου τείνει το χέρι του για χειραψία. Η φωνή του μαγευτική.
- Αγγελα. Απαντώ και του δίνω το χέρι μου.

Τα χέρια μας αγγίζονται και νιώθω να ζεστενομαι υπερβολικά πολύ.

-Θέλεις να σε πάω κάπου; Με ρωτάει και ξαφνιάζομαι διότι μόλις με γνώρισε.
-Θα πάρω ταξί ευχαριστώ. Αρνούμαι ευγενικά με ένα χαμόγελο.
-Μα εγώ δεν βλέπω κανενα ταξί. Μου λέει προσπαθοντας να με πείσει και την ίδια στιγμή περνάει ένα και του κάνω νόημα να σταματήσει.
-Περίεργο επειδή εγώ βλέπω...μάλλον πρέπει να βάλεις γυαλιά. Του λεω γελώντας και αρχίζω να περπατάω προς το ταξί όμως με σταματάει δυνατό κράτημα του γυρνώντας με για να τον κοιτάξω
-Θα τα ξαναπούμε. Μου λέει καπως απειλητικά αλλά με ερωτικο κάνοντας όλο το κορμί μου να ανατριχιάσει. Τραβάω απαλά το χέρι μου ξεφεύγοντας από το κράτημα του και καληνυχτιζοντας τον.

Φτάνω στο σπίτι και ακόμα δεν μπορω  να τον βγάλω από το μυαλό μου. Ξαπλώνω στο κρεβάτι και η μορφή του γυρίζει μέσα στο κεφάλι μου.Πρώτη φορά μου συμβαίνει κάτι τετοιο. Πρωτόγνωρα συναισθήματα ξυπνούν μέσα μου και δεν μπορω να σκεφτώ τίποτα άλλο εκτός από αυτό που συνέβη σήμερα. Μετά από λίγη ώρα και με αυτές το σκέψεις και με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο μου αφήνομαι σε ένα ήρεμο και γαλήνιο υπνο.