"ကိုကို..."
Sehunေခၚေနတာကိုဂ႐ုမစိုက္ပဲအခန္းျပင္ထြက္သြားတဲ့ကိုကို.....ဒီလိုပါပဲ....ကိုကို႔ဆီကလ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈေတြဟာ...အိမ္ေထာင္က်ခ်ိန္ကစ...အခုအိမ္ေထာင္သက္တမ္း၃လၾကာတဲ့အထိေနသားက်ေနခဲ့ပါၿပီေလ....
flash back:
."ကိုကို႔မွာခ်စ္သူ႐ွိတယ္...Hunငယ္ ေမေမတို႔အန္တီတို႔ကိုလက္ထပ္ပြဲဖ်က္သိမ္းေပးဖို႔ဝိုင္းေျပာေပးပါလား? ငယ္ေလးေျပာရင္ရမွာပါ..ကိုကိုတို႔အခုလမ္းခြဲရေတာ့မလိုျဖစ္ေနၿပီ...သူကလည္းသူနဲ႔အတူေ႐ွ႕ဆက္ခ်င္ရင္သူ႔ ဆီလာခဲ့ဖို႔ေျပာေနၿပီ.... ငယ္ေလးကိုကို႔ကိုခ်စ္ရင္ေျပာေပးေနာ္"
"ဟင့္အင္း.. ကိုကို...ငယ္ေလးမေျပာေပးနိင္ဘူး....ကိုကို႔ကိုခ်စ္တယ္...ငယ္ေလးကိုကို႔ကိုလက္ထပ္မယ္....ငယ္ေလးကိုကို႔ကိုပိုင္ဆိုင္ခ်င္တယ္"
အံျသမႈေပါင္းမ်ားစြာျဖစ္သြားတဲ့ကိုကို႔မ်က္ႏွာ....႐ုတ္တရက္ဆန္စြာ...မဲ့ျပံဳးတစ္ခုေပၚေပါက္လာၿပီး....
"Ohsehun....မင္းကငါ့ကို႔ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တယ္ေပါ့....ရတယ္ေလ....အခ်စ္မပါတဲ့ငါ့ခနၶာက္ုယ္ဗလာသက္သက္ကိုပဲမင္းပိုင္ေစရမယ္....ငါ့ခ်စ္သူနဲ႔ငါ့ကိုခြဲတဲ့အက်ိဴးဆက္အေနနဲ႔...မင္းတသက္လံုးခံစားေစရမယ္...."
အဲ့ေန႔ကစၿပီး...ကိုကို႔အမုန္းေတြ..လ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈေတြကိုလက္ခံရ႐ွိခဲ့ေတာ့တာပါပဲ.......
💙ငယ္....💙
"ကိုိကုိ...ထမင္းစားလို႔ရၿပီ..."
စာၾကည့္ခန္းတံခါးၾကားကေနေခါင္းေလးျပဴထြက္ၿပီးေျပာေနတဲ့ငယ္... ငယ့္ကိုသနားလည္းသနားမိတယ္....ဒါေပမယ့္...အဲ့ေန႔ကအေၾကာင္းျပန္ေတြးမိျပန္ရင္လည္း..ငယ့္ကိုမုန္းသလိုလိုခံစားခ်က္ႀကီးကဝင္ေရာက္လာျပန္သည္။...ဒါေပမယ့္....ငယ့္ကိုလ်စ္လ်ဴ႐ွဴထားရတာသူလည္းအနည္းငယ္ေတာ့နာက်င္ရသည္။....သံေယာဇဥ္က႐ွိေသးတယ္မလား?....
ထမင္းစားခန္းဟာ...တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္ေနတယ္.....အရင္လိုေဘးကေန...ကိုကိုခ်င္းထပ္ေအာင္ေျပာတတ္တဲ့ကေလးက...ဒီေန႔ၿငိမ္ခ်က္သားေကာင္းေနတာေတာ့အမွန္...အရင္ေန႔ေတြကဆိုသူေငါက္ေနတာေတာင္စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔ေျပာတတ္တဲ့ကေလးကအရမ္းၿငိမ္က်ေနသည္။......Jonginလည္းစားေသာက္ၿပီး...အလုပ္ဆက္လုပ္ရန္စာၾကည့္ခန္းထဲဝင္လာခဲ့ေပမယ့္...ညႇိဳးငယ္ေနတဲ့ငယ့္မ်က္ႏွာကမ်က္လံုးထဲကမထြက္.....ေျခသံခပ္ဖြဖြေလ်ွာက္ကာ....အိပ္ခနိးဘက္သြားေတာ့. တံခါးကခပ္ဟဟျဖစ္ေနတာမို္... ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့....Jonginညေနကမွအလုပ္ကျပန္အလာခြၽတ္ထားတဲ့Shirtအျဖဴကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ဖက္ကာ....မ်က္ရည္ေတြက်ေနတဲ့ငယ္....
