Rart's Ponram(ต่อ)
ผมแบกคนตัวเล็กกว่าขึ้นรถKawasaki
คันที่ผมขับมา
พลางคิดว่า จะกลับกันยังไงดี?เอิ่ม..นั่งข้างหลังก็กลัวว่ามันจะร่วงลง
ถนนเสียก่อน ขี้เกียจเก็บศพ..อ่ะ เอาวะ นั่งอย่างนี้ก็ได้
ผมขึ้นไปบนรถก่อนจะลากมันขึ้นมา
จัดท่าทางให้มันหันหน้ามาทางผม
แล้วเอาขามันมาวางพาดไว้บนขาผมทั้ง
สองข้างแม้จะนั่งกันสองคนไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่
แต่ก็โอเค...ดูหื่นดี..
//ฮั่นน่อววว~~ผมเริ่มสตาร์ทเครื่องยนต์
มือหนึ่งผมจับแฮนด์บิด อีกมือผมก็โอบรอบเอวมันเอาไว้
คนอะไร..แห้งจังวะ
กินข้าวบ้างไหมเนี่ย?ผมกะหร่องหยั่งกับไม้เสียบผี
มิน่า...ต่อยแม่งก็ไม่เจ็บเลยสักนิด
แรงไม่ยักกะมี..ในระหว่างที่ผมขับรถอยู่หัวของมันก็เริ่ม
เอียงไปเอียงมา
ผมเลยใช้มือข้างที่ไม่ได้ขับรถ
จับหัวมันมาซุกที่อกผมจะได้ไม่เอียง
อีกคนก็ดิ้นขลุกขลักอยู่...
อย่าเพิ่งตื่นนะเว้ย!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Part's Siar(18+)เปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้น อย่างยากลำบาก
รู้สึกเหนื่อยล้าทั่วทั้งร่างอย่างบอกไม่ถูก..ผมปรื่อตามองรอบๆ ตัว...
โผล่มาอยู่ที่ไหนอีกแล้ว?
"เห้ย!!"
ผมอุทาน หลังจากที่เห็นร่างสูงนั่งอยู่
ข้างกายผมเดจาวูเหรอวะ!?
ผมหวั่นเกรง คราวนี้จะอะไรอีกละ?
โถ่เอ้ยยยย
ปล่อยผมพักบ้างเถอะะะะ
เหนื่อยแล้วนะ"ตื่นแล้วเหรอ นอนต่ออีกหน่อยไหม?"
เสียงทุ้มนุ่มน่าฟังนี้ไม่น่าเชื่อว่าจะออกมา
จากปากไอ้บ้าที่ผมไม่อยากจะสุงสิงด้วย
คนนี้ ...
"นะ..นายต้องการอะไร?"
ผมถามเสียงสั่น
"หืม? ปล่าวนิ ขอแค่..."
ผมชะงักกึกเกือบจะวางใจ แต่ไอ้คำว่า
'ขอแค่...'ของเขาทำให้ผมใจเต้นไม่เป็น
ส่ำ
VOUS LISEZ
ชาเขียวพรหมลิขิต(Yaoi,BL)
Aléatoireชีวิตผมควรจะมีความสุขมากกว่านี้... ถ้าไม่เจอกับไอ้บ้านั่น! 'พลราม'ผู้ชายที่ทำให้ชีวิตอันสดใส(?) ของผมหมองหม่นลงทันตา เจอกันเพียงครั้งแรกก็ดันมาด่าผม ความประทับใจแรกพบนั้นไม่มีเลย! แล้วหลังจากนั้น ก็ดันมาตามราวีผมไม่เลิก! 'นายต้องการอะไรกันแน่!?' ...