It's almost 3 in the morning at hindi parin ako makatulog.
dahil siguro sa lakas ng ulan at unti-unting kidlat.
The same month and same day are one year ago ng huli siyang tumawag sakin.
Nandito parin ako sa lugar na'to kung saan kami huling nagkita,
all painted white, even the furnitures are also white.
Naniniwala ako sakanya na tutuparin niya ang mgapromise niya,
so i'm still waiting for his call
Halos mapatalon ako sa kama nung tumunong ang cellphone ko,
tama ako,
tatawag siya.
alam kong hindi niya ako matitiis.
"he...He-llo?"
medyo nagpuputol-putol ang boses ko
nanginginig ang kamay ko habang hawak ko ang
phone ko. Hindi ako mapakali.
Please, mag-salita ka.
"Hey. kamusta kana, Shie?"
Shiela ang buo kong pangalan.
Siya lang ang tumatawag sakin ng Shie.
Ang tagal kong hindi narinig ang malalim at malamig niyang boses.
It's been a year ago.
Akala ko wala na ako sakanya,
akala ko kinalimutan niya na ako at tuluyang iiwan.
"Ayos lang ako dito....but i really miss you, Jay."
punong-puno ng lungkot na sagot/sabi ko sakanya.
"I miss you too, Shie."
parang nag-iba ang tono ng pananalita niya
nakaramdam ako ng takot. at unti-unting bumibigat ang puso ko
"Lagi tayong magka-usap dati diba?"
"Yeah. it's been a long time since i've heard your voice....
it's still the same."
"Kelan mo ba ako susunduin?"
tanong ko sakanya
I want to leave this place soon. Cause it feels like i'm only surviving and not living.
and i think i couldn't any much longer.
"Soon, Shie. Hindi mo lang alam kung gaano kasakit na...
wala ka dito sa tabi ko. Pero babalikan kita,
Ikaw ang iniisip ko tandaan mo yan."
"Pero.. paano yung mga pangarap natin?
What about those dreams, Jay?
Nakalimutan mo na ba?"
"Ofcourse not, Shie. Hindi ko yun kinalimutan. It can wait, Shie.
it can."
"But i can't."
Araw-araw iniisip ko kung paano namin yun gagawin lahat magkasama.
Araw-araw hinihiling ko na sana makaalis na ko sa lugar na'to.
Araw-araw hindi ko maiwasang hindi umiyak dahil gustong-gusto ko
na makita si Jay. Lalong bumabagal ang oras, and it feels like i'm waiting
for forever. An endless nightmare
"Wag kang ganyan, Shie. You should understand. and more importantly most
take care of your health. I'll call agai----."
"PLEASE DON'T CALL ME ANYMORE, JAY!"
Promise, puro nalang promises.
The last time i saw you, you gave me a sad face.
Hindi ka umiiyak pero umiiyak ang puso mo habang nakatingin sa akin.
Your eyes were telling me that you're not yet ready to let me go
I was having a nightmare,
sa sobrang sama ng loob ko, hinagis at sinira ko lahat ng nakikita ko...
Hindi ko alam, nasira ko narin pala pati ikaw at ang pangarap natin.
"Bakit, Shie? Don't say that. I'll call you again and again...
I love you, Shie."
"Sa tingin mo ba may magagawa yan kahit sabihin mong mahal mo ako?
Mahal din kita, Jay. pero may nag bago ba? Wala di ba?
I don't need your calls! I need you, Jay. Gusto kitang makasama, gusto kitang yakapin,
gusto kong hawakan ang kamay mo, gusto kitang makita ulit!
Ang sakit na kasi, lagi nalang akong naghihintay!"
Natatakot ako na unti-unti kong makalimutan ang boses niya, ang amoy niya, ang
mga yakap niya, but i was wrong....
"Just wait for me, Goodbye, Shie --."
He just told me goodbye, i hate goodbyes....
There really not good in that. and there's nothing i could do here.
I was fighting with my emotions at the moment.
My actions are not parallel with my thinking.
I want to scream, and cry, and break everything i see.
"WAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHH!!"
"Nurse, tulungan niyo ko dito. nag wawala nanaman si Shiela! Nakalimutan niyo
atang turukan!"
Andito nanaman sila. I really hate them. They act as if i'm a monster.
Maybe, just maybe. I really have a monster inside me
"Paki-dala dito yung mga injections!"
"Lagi yang ganyan tuwing alas-tres ng madaling araw! Akala mo may kausap sa telepono,
wala namang teleponong hawak, She's been like that for 10 years already. Halos kabisado
na namin ang mga dialog(ue) niya. Kawawa talaga si Shiela."
Nagising ako mula sa mahabang pagkatulog. And the only thing came up to my mind,
Sigurado ako bukas at exactly 3AM tatawagan ako ni Jay as he promised.
Because tomorrow is the same date he last called me one year ago."
-The End <3
-------------------------------
Hi po :)
kung gusto niyo po ituloy ko pa ito, just comment and like this story :)
50 likes
50 comments
para ma-Ud ko yung 1st chapter :*
