The ghost-girl (completed)

𝐵𝑒𝓇𝓇𝓎'𝓈 𝒻𝓊𝓃𝑒𝓇𝒶𝓁

Ένας χρόνος ακόμη πέρασε χωρίς «ενοχλήσεις» από φαντάσματα. Η Έμιλυ εξαφανίστηκε οριστικά.

Τ- ΜΑΡΚΟΥΥΥΥΥΥΣΣ ΕΛΑ ΕΔΩ ΤΩΡΑ!!!

Ήρθε περπατώντας το τέρας!

Μ- Τιι;

Τ- Ο Μπέρι ψώφισε.

Μ- Α κρίμα.

Έκανε να φύγει ο άκαρδος. Ψώφισε το παπαγαλάκι της Έμμας και αυτός θα με αφήσει μόνο μου να γίνω ρεζίλι στην κηδεία.

Τ- Πού πας; Δεν θα έρθεις στην κηδεία;

Μ- Κρίμα δεν μπορώ ξέχασα τα μαύρα στο πλυντήριο.

Η Έμμα ήρθε τρέχοντας. Μου έχει μοιάσει αυτό το κορίτσι έχει γίνει κουκλάρα. Τα αγοράκια στο σχολείο της δεν την πειράζουν καθόλου ευτυχώς. Έχουμε πάει αρκετές φορές στο σχολείο της και τους κοιτάω με το δολοφονικό βλεμα. Τολμήστε παιδάκια!!!

Μ- Πώς πέθανε ο μακαρίτης ο παπαγάλος Έμμα;

Ε- ΤΟ ΕΦΑΓΕ ΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ!!

Τ- Ποιο ζωντανό από όλα;

Ε- Το κοπρόσκυλο σου! Ο Μάριο!

Τ- Πώς ξέρεις πως τον έφαγε ο Μάριο και όχι κανένα από τα δικά σου;

Ε- ΤΟΝ ΕΙΔΑ!!!

Τ- Εμένα η μαμά μου είπε πως ψώφισε.

Ε- ΠΑΡΤΟΝ ΜΑΚΡΙΑ ΜΟΥΥΥΥ!!!

Ο Μάριο είχε έρθει κοντά μας και μόλις τον είδε η Έμμα, πήδηξε πάνω μου και γκρεμιστήκαμε παρέα.

Ε- Κάλεσα και την Αρετή στην κηδεία.

Τ- Ναι ωραία...

Και μας βρήκε τώρα η βροχή να κάνουμε κηδεία σε ένα παπαγαλάκι εγώ, η Αρετη, ο Μάρκους και η Έμμα!

Ε- Ποιος θα πει πρώτος τον χαιρετισμό του στον Μπέρι;

Μ- Εγώ να τελειώνουμε!

Γυρίσαμε και τον κοιτάξαμε όλοι.

Μ- Λοιπόν Μπάρι....

Ε- ΜΠΕΡΙ!

Μ-Σιγα ντε μην βαράς! Μπέρι.....ήσουν.....ένας παπαγάλος και μπορεί να μας έσπασες τα νεύρα με το να κράζεις όλη νύχτα και μπορεί μια μέρα να ξύπνησα και να πήρα το κλουβί και το έβαλα στο δωμάτιο του Μαρτίνους για να του σπάσω τα νεύρα.....αλλά ήσουν καλό...ζώο.

Ε- Ωραία. Μαρτίνους;

Τ- Α ρε Μακαρίτη Μπέρι τι σου μελε να πάθεις! Παντος ο Μάριο χόρτασε με το φτερό σου....