ആടിത്തിമിര്‍ക്കുന്നു മരണമണി തെല്ലലിവില്ലാതെ-
ആ കുഞ്ഞുമേനിയില്‍ നൃത്തം ചവിട്ടവെ -
പാതിബോധത്തിലാ പെണ്‍കുഞ്ഞു കേഴുന്നു അരുതേ.....
അച്ഛനല്ലേ....ഈ ഞാന്‍ അച്ഛന്റെ ചോരയല്ലേ...
ഈ അച്ഛന്റെ കുഞ്ഞുമണിക്കുട്ടിയല്ലേ....
വാക്കുകള്‍ മണിയൊച്ച പോല്‍കാതില്‍ മുഴങ്ങവേ
മെല്ലേന്നുനോക്കി തല തിരിച്ചപ്പോള്‍ ഞാന്‍.
ചോരപുതച്ചുതളംകെട്ടിക്കട്ടപിടിച്ചയാപൂമേനിയില്‍-
പാതിയായ്ജീവന്റെ കാരുണ്യം ബാക്കിനില്‍ക്കുംവിധം-
പൊട്ടിപ്പിളര്‍ന്നു വരണ്ടചുണ്ടുകല്‍ക്കിടയിലൂടെ-
അല്‍പ്പംദാനമായൊഴുകുന്നു പ്രാണവായു.
ആ കുഞ്ഞുമിഴികളെനോക്കുവാനായില്ല
പ്രളയമായ് ഒഴുകുന്ന മിഴിനീരിലാണ്ടു ഞാന്‍......
വറ്റിവരണ്ട ചോരയില്‍ഞെട്ടി ഉണര്‍ന്നവള്‍
മരണത്തിന്‍വാതല്‍ കടന്നുവത്രേ....
ഇന്നുമെന്‍ഓര്‍മയില്‍ ആമമണിക്കുട്ടിത൯-
കുഞ്ഞരഞ്ഞാണം കിലുക്കുന്നകാലമായിമാത്രം........
