" ဘာ...ငါ့အေဖအက္စီးဒင့္ျဖစ္တယ္...ေအး...
ငါအခုလာခဲ့မယ္...မင္းငါ့အေဖအနားမွာေစာင့္ေန..."
ေနမုန္းမာန္တစ္ေယာက္ဖုန္းခ်ၿပီးတာနဲ႔သူ႔အေဖကို
တင္ထားတဲ့ေဆး႐ံု႐ိွရာဆီသို႔...
@@@@@@@@@@@@@@
" သား...သားအေဖ...သားအေဖေလ..."
ေနမုန္းမာန္သူ႔အေဖကိုတင္ထားတဲ့ေဆးရံု႐ိွရာသို႔
ေရာက္ေရာက္ျခင္းသူ႔လက္ကိုကိုင္ကာေျပာရင္းငို
ေနတဲ့ထိုမိန္းမကို
" ဖယ္စမ္း...ခင္ဗ်ားလက္..."
သူ႔လက္ကိုကိုင္ထားတဲ့ထိုမိန္းမကိုခပ္ျပင္းျပင္းတြန္း
ဖယ္လိုက္ၿပီး
" ေရာင္နီ...ငါ့အေဖအေျခအေနဘယ္လိုလဲ..."
သူ႔အေဖ႐ိွရာအေရးေပၚခန္းဘက္ကိုလွမ္းၾကည့္ရင္း
ေမးလိုက္ေတာ့
" ဥကၠဌႀကီးအေျခအေနကေတာ့အခုထိမသိရ
ေသးပါဘူး...ဒုဥကၠဌ..."
ကိုယ္ရံေတာ္တစ္ျဖစ္လဲအတြင္းေရးမွဴးေရာင္နီဦးက
ျပန္ေျဖလိုက္ေတာ့
" က်စ္...ဟိုဒ႐ိုင္ဘာစုတ္ကားကိုဘယ္လိုေမာင္း
လို႔ငါ့အေဖအခုလိုအေရးေပၚခန္းထဲေရာက္ရတာလဲ...
ငါ့ကိုအေသးစိတ္ေျပာ..."
ေဒါသေငြ႔ေတြအလိပ္လိုက္တက္ေနတဲ့
ဒုဥကၠဌေနမုန္းမာန္ရဲ႕အေမးေၾကာင့္
" ဥကၠဌႀကီးလိုက္ပါသြားတဲ့ကားကဘရိတ္ႀကိဳး
ျပဳတ္ေနတယ္လို႔တာဝန္႐ိွသူေတြေျပာသြား
ပါတယ္..."
ေရာင္နီဦးစကားအဆံုးမွာေတာ့
" ဟိုဒ႐ိုင္ဘာစုတ္...ဘာျဖစ္သြားလဲ..."
ဒုဥကၠဌအေမးေၾကာင့္
" ေနရာမွာတင္ပဲြခ်င္းၿပီးေသသြားပါတယ္..."
ျပန္ေျဖလိုက္တဲ့ေရာင္နီဦး၏စကားအဆံုးမွာေတာ့
" အဲဒီအဖိုးႀကီးေသတာေတာင္နည္းေသး...
လုပ္သက္ဒီေလာက္ၾကာေနတာ...ကားကိုမစစ္လို႔
အခုလိုျဖစ္တာ...ေတာက္ကြာ..."
ေဒါသတႀကီးေျပာေနတဲ့ေနမုန္းမာန္၏စကားအဆံုး
မွာ
" ဦးမာန္ေက်ာ္မိသားစု႐ိွပါသလား..."
ေမးျမန္းလိုက္တဲ့ဆရာဝန္ႀကီးရဲ႕စကားအဆံုးမွာ
" ႐ိွပါတယ္...က်ြန္ေတာ္သူ႔သားပါ...အေဖ့အေျခ
အေနေကာင္းလားေဒါက္တာ..."
