Kocaman elleriyle beni yerden kaldıran genç bana sordu:
"İyi misiniz? "
Kazanın şokuyla hâlâ titreyen ellerimle yüzümdeki çiziklerden sızan kanları sildim
"İyiyim" dedim.
Ve toplanan kalabalığa sordu genç:
"Plakasını alan oldu mu? "
Acıyan gözlerle beni inceleyen orta yaşlı bir bayan cevap verdi:
"Evet, ben gördüm"
🌸🌸
O an ne hissettiğimi hiç bilmiyorum. En son hatırladığım elimdeki poşetlerle marketten dönüşümdü. Son 1 aydır alışveriş yapmıyordum tabii... Sonra aniden çıkan bir jeep ve çığlığım, sonrası karanlık.. Bir an bilincimi hissettim ama hiç olmadığım kadar yorgundum. Jeep bana vurup kaçmış izleyenlerden duyduğum kadarıyla.. İnşaAllah biri plakasını almıştır diye sevinirken bir bayan:
"Evet, ben gördüm" demişti. Yaralı ve acıyan halimi umursamayıp cezasını alacağı için sevinmiştim. Sonuçta birine vurdu ve sonrasında da kaçtı bu büyük bir suçtu tabii ki..
Duyduğum siren sesiyle yüzümü ekşittim tamamen kendimde değildim ama neler olup bittiğini hissedebiliyordum.
Babamı kaybettikten sonra bu sesten nefret eder olmuştum. O da kardeşim gibi trafik kazasında ölmüştü. Başı gövdesinden ayrılmış doktorların dediğine göre.. En azından acı çekmeyerek öldüğü için seviniyordum. Çünkü o acı çekmeyi haketmeyecek kadar iyi bir babaydı, iyi bir kocaydı, iyi bir arkadaştı ve en önemlisi iyi bir insandı...
Koluma vurulan iğnenin acısıyla birden kendime geldim. Ambulansın içindeydim. Tahminen yarım saat sonra hastanedeydim. Müşahede altına aldılar beni.
Verilen sakinleştiricinin etkisinin geçtiğini anladığımda etrafıma bakındım odada kimse yoktu, annem bile.. Ona haber verme gereği bile duymamışlar mıydı yani?
O kadar mı önemsizdim ya da kimsenin aklına bile gelmiyor muydum? Sessizce yaşadıklarımı düşünmeye başlarken aniden kapı çalındı. İçeri giren kişiyi görünce kısa bir şok geçirdim. O'ydu kaza yerinde bana "İyi misiniz? " diye soran gençti. Bir an ona takıldı gözlerim.. Kehribar rengi gözleri vardı saçları dalgalı ve arada sırada gözünü kapatmasın diye geriye doğru atıyordu eliyle.. Birden odaya annem girdi"Vah kızım benim"diyerekten. O'nun sadece anneme hangi odada kaldığımı göstermesi için geldiğini düşünerek rahatlamaya başlamıştım. Nedense onu gördüğümde gerilmiştim. Anne-kız konuşacağımızı anlayınca izin isteyerek çıkmıştı odadan.. Gençte değişik haller olduğu kesindi ama konuyu sonra düşünmeye karar vererek annemle konuşmaya başladık. Kazanın nasıl olduğunu, kimlerin yardım ettiğini, tanıdık birinin görüp görmediğini falan sordu. Ama ben de hepsine inatla bilmiyorum demiştim yalanda değildi zaten. O genç ve orta yaşlı bayan haricinde kimseyi görmemiştim.. 2 saat sonra tamamen iyi hissediyordum kendimi. Nolur nolmaz diye müşahede altına almışlar zaten bir kaç çizik dışında da bir şeyim yoktu. Bu akşam çıkabileceğimi söylediğinde doktor sevinmiştim, hastane odası daraltmıştı beni.. Saat 16.00 sıralarında (davranışlarından anladığım kadarıyla) garip olan genç gelmişti elinde geçmiş olsun çiçeğiyle.. Yalandan teşekkür edip tam adını soracakken hemşire gelerek taburcu olabileceğimi söyledi. Annem de sevinip hazırlanmama yardım etmek üzere ayaklandı. Genç çıkış işlemlerini halletmek için odadan ayrıldı.
Hastaneden çıkmanın sevinciyle içime bol bol oksijen depolamıştım. İşte şimdi daha iyiydim. Aniden önümüze taksi gelince annemin çağırdığını düşünüp sakince bindim. Annemde yanıma oturdu ve şöfore evimizin adresini verip arkasına yaslandı.
Eve geldiğimizde annem sanki büyük bir beyin ameliyatı geçirmişim gibi"sakin kızım, adımını iyi at, bak o basamağa dikkat et"diyerek bana kızıyordu. Aklım hâlâ o gençte olduğu için annemin dediklerini fazla önemsememiştim. Neden gelmişti ki o hemşire ya ne güzel adını öğrenecektim.
Odama gelip kendimi yatağa bıraktığımda nedense yorulduğumu hissettim. Uykum vardı. "1 saat uyuyayım kendime gelirim" diyerek uykunun o yumuşacık kollarına bıraktım kendimi.
🌸🌸
Uyandığımda saate baktım. Aman Allahım! Tam tamına 3 saat uyumuşum. Boğazım kurumuştu, yatağımın yanındaki komedine baktım. Sürahi boştu. Mecburen aşağı inip doldurmam gerekirdi.Saat gecenin 02.00'ıydı. Annemle abim uyumuş olmalıydılar,bu yüzden merdivenleri sessizce inmeye başladım.
Mutfağa girdiğimde sürahiyi doldurdum,alıp merdivenlere yöneldim. Hızlıca yukarı çıkıp bir an önce yatağıma girmek istiyordum. Suyu içtikten sonra gözüm telefonuma takıldı. Bildirim ışığı yanıyordu. Kilidini açıp gelen mesaja baktım:
"Nasılsın?"
Bilmediğim numaradan gelen bir mesajdı. Kim olabilirdi ki?
Meraktan uyuyamayacağım kesindi mesajın sahibini gerçekten merak ediyordum. Beni ambulansa kadar kucağında taşıyan kişi olabilir miydi? Yok canım daha neler.. Hem nasıl bulabilirdi ki numaramı? Hayır kesinlikle o değildir.
Düşüncelerimden sıyrılıp yarım kalan uykuma devam etmeye karar verdim. Yarın bu kişiyi araştırabilirdim nasıl olsa..
🌸 🌸
Kızarmış ekmek kokusuyla uyandığımda bedenimi saran mutlulukla yatağımdan kalktım. Merdivenleri ağır ağır inip mutfağa yöneldim. Annemi çayları doldururken gördüm. O da kaçamak bir bakışla bana bakıp bardaklara çay doldurmaya devam etti.
"Günaydın kızım. Bende seni uyandırmaya geliyordum. Abini de uyandırır mısın?"
"Tamam anneciğim"
Kendi odamın yanındaki abimin odasına girdiğimde odada siyah renk hakim olduğu için düşmekten son anda kurtuldum. Yatağın yanına gidip kulağına yaklaştığımda:
"Abiii... diye bağırdım.
" Kalk hadi kahvaltı hazır annem seni çağırıyor."
...
Kahvaltıdan sonra annemle birlikte masayı topladık. Biraz daha dinleneyim diyerek oturma odasından ayrılıp odama doğru yöneldim. Koridorda abimle karşılaştık. Üzerini giyinmiş montunu da alıp çıkacağı sırada bana başıyla selam verip anneme de " Ben gidiyorum Seniha sultan.."diyerek kapıdan çıktı. Nereye gidiyordu acaba?
Odama çıkıp kendimi yatağa attım. Biraz telefonumla vakit geçireyim diyerek hızlıca elime aldım. Birden aklıma dün gece ki yabancı numaradan gelen mesaj geldi. Kim di ki o numaranın sahibi? Numara sorgulama diye bir İnternet sitesi olduğunu söylüyorlardı okulda. Oradan bulabilirdim. Siteye girip numarayı da yazdıktan sonra sorgula tuşuna bastım ve kalbimin normal atış seviyesine inmesi için dua ettim. Neden gerilmiştim ve ya heyecanlanmıştım ki?
Numaranın kime ait olduğunu bulmuştum işte....
AREN DEMİREL*
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
HERKESE MERHABA!
Bu kitap benim ve dostumun yazdığı ilk kitap..
Hatalarımız varsa affola!
Umarım beğendiğiniz bir bölüm olmuştur. 🌼
Kendinize iyi bakın❤️
Bir daha ki bölümlerde görüşmek dileğiyle💫
01.02.2019
