Nygmobblepot Fanfictions

Nygmobblepot

Oswald şöminenin başında endişeyle beklerken Ed arkadan geldi ve karşısındaki koltuğa oturdu.Oswald ''Bir şey bulabildin mi?'' derken Ed kesilmiş fren kablolarını koltukların arasındaki sehpaya yavaşça bıraktı ve sinirle konuşmaya başladı ''Frenleri kesilmiş! Bunu kim, neden yapmış olabilir!?'' Oswald sakinliğini koruyarak konuştu ''İnan bana bilmeyi çok isterdim ama öğrendiğimizde onu cezalandıracağız'' Ed aynı sinirle ayağa kalktı. ''Daha çok şey bulmaya çalışacağım. Bunu kim yapmışsa cezasını mutlaka çekmeli!'' dedi ve kapıya doğru hızlıca ilerledi. Oswald arkasından bakarak gidişini izledi ve sonra yine aynı şekilde Ed'in geri dönmesini beklemeye başladı.

Birkaç saat sonra Ed içeri daha bir hışımla girdi. Hızlıca Oswald'ın yanına geldi ve oturduğu koltuğun önüne geçerek ona bakmasını sağladı. Oswald anlamıştı ve başına kötü şeyler geleceğini farketmişti. Ed hiçbir şey çaktırmadığını sanarak konuşmaya başladı. ''Oswald. Isabella'nın evinin orada kalan bir evsiz bana senin o aptal korumanın Isabella'nın garajından çıkarken görmüş.'' Son derece sakin durmaya çalışarak sorar ''Bunun için herhangi bir açıklaman var mı?'' Oswald yavaşça ve göz temasını bozmadan ayağa kalktı ve konuşmaya başladı. ''Ed...Şuan ne desem sana boş ve anlamsız gelecek ama beni dinlemelisin.Ben... Ben-'' Sözünü tamamlayamadan Ed onu sürükledi ve yakasından tutarak duvara sert bir şekilde çarptı ve bağırmaya başladı.

''Bunu neden yaptın! Hayatımın aşkını neden öldürdün Oswald! Neden!''

Duvara sert bir şekilde çarptırılışından beri gözyaşlarını tutmaya çalışan Oswald aniden ''Çünkü seni seviyorum!'' diye bağırdı. Bunu duyan Ed şokla gözlerini açıp Oswald'a baktı. Birkaç saniye sadece birbirlerine baktılar. Ed hala Oswald'ın yakalarını tutan ellerini gevşetti ve Oswald'ı tutmayı kesti. Birkaç adım geri çekildi. Gözlerindeki hayalkırıklığı çok iyi okunuyordu.Oswald sesindeki üzüntüyü saklayamayarak

''Ed...Lütfen'' dedi ve bir adım attı, ardından titreyen elini kaldırarak Ed'e uzanmaya çalıştı. Ed bu hamlenin üzerine korkuyla geri çekildi

''Benim..Benim gitmem gerek.'' dedi ve arkasını döndü. Oswald gözyaşlarını tutamıyordu. Arkasından gitti ve Ed'in elini tuttu.

''Ed...Lütfen beni dinlemelisin. Sana yalvarırım. Eğer beni bir seferliğine bile önemsediysen Ed. Lütfen.

Ed Oswald'ın onu tutan elini hışımla kendi elinden uzaklaştırdı. Oswald ilk önce kendi eline ve sonra da Ed'e baktı. Ed işaret parmağını kaldırarak

''Sakın beni aramaya kalkma Oswald. Sakın'' dedi ve arkasını dönerek uzaklaştı. Odanın ortasında yalnız başına kalan Oswald sanki üzerinde tonlarca ağırlık varmış gibi sendeleyerek şömine önündeki koltuğa gitti ve kendini bıraktı. Gözyaşları daha da artmıştı. Az önce giden adam kalbinin sahibiydi ve giderken kalbini de beraberinde sürüklemişti. Ne yapacağını bilmiyordu. Tek yapabildiği ağlamaktı ve bu uzun süre böyle devam edecekti.

HAFTALAR SONRA

Gecenin geç saatlerinde Ed yavaş adımlarla içeri girdi. Haftalar öncesinde yaşadıkları tatsız olay üzerinde günler boyunca düşünmüştü ve bir karara varmıştı. Bunu Oswald'a söylemek için buraya gelmişti. Oswald'ın onu bıraktığı koltukta olduğunu biliyordu ve oraya doğru ilerledi. Koltuğun baş kısmına yavaşça dokundu ve önüne geçti. Oswald uyuyordu.Gotham'ı parmağında döndüren ve herkesin cani gözüyle baktığı o adam masum bir melek gibi uyuyordu. Ed ona sarılmamak için kendini zor tutuyordu. Ama yapamazdı. Tek yapması gereke uyanmasını beklemekti ki Oswald'ın pek uyku insanı olmadığını da biliyordu.

Yaklaşık 15 dakika sonra Oswald ağlamaktan kançanağı olmuş gözlerini açtı ve etrafa bakındı. Sehpanın üzerindeki yarım kalmış viski bardağını alıp kafaya diktikten sonra sessizce derin düşüncelere daldı. Evde kimse yoktu. Hepsinin bir yerlere gitmesini emretmişti. Çocukluğundan beri beraber yaşadığı karanlığıyla baş başa kalmak istiyordu. Nedendir bilinmez ama o karanlık bazen ona o kadar iyi geliyordu ki... Ama düşündüğünün tam tersine, yalnız değildi.

Ed saklandığı yerden çıkıp ''Söyler misin Oswald, gittiğimden beri bu durum böyle mi devam ediyor?''

Oswald bu sesi duyunca hızlıca ayağa kalktı. Sevdiği adamı görmenin bu kadar acı vereceğini düşünmemişti.Birkaç saniye sadece Ed'e baktı. Daha sonra sadece çatallı sesiyle

''Ed...'' diyebildi. ''Ed..S-seni özledim.''

Ed karanlıktan çıkıp şömine ateşinin aydınlattığı odaya doğru ilerledi. İkisi odanın ortasında durup birbirlerine bakıyorlardı. İkisi de birbirine sarılmamak için kendini zor tutuyordu. Ed ciddi ifadesini koruyordu ama Oswald'ın günlerdir ortaya çıkmayan gözyaşları kendini göstermeye başlamıştı. İkisi aynı anda gözlerini kapatarak

+Ed...

-Oswald.

Dedi ve gözlerini açarak birbirlerine baktılar. Oswald'ın gözyaşları artık serbest kalmıştı. Ed bunu bu halde görmekten nefret ediyordu. Ona sarılmak istiyordu. Sarılmak ve her şeyin geçtiğini, bundan sonra hep yanında olacağını söylemek. Oswald ağlamaklı sesiyle söze başladı

''Sana söylemek istediğim Ed, s-seni seviyorum ve sana çok ihtiyacım var'' bunu söylerken sesi gitgide alçalmıştı. Artık sesi çıkmıyordu.

''Sensiz ne yapacağımı bilmiyorum,nereye gideceğimi'', bu sırada Ed söze başlamıştı.

-Oswald, bunu dedikten sonra Oswald'a daha da yaklaştı.

Oswald ise hala işe yaramayacağını bildiği ama içinde tutamadığı cümleleri söylemeye devam ediyordu. Çaresizdi. Ama Ed'in ağzından çıkan cümle onu susturacaktı.

-Oswald, seni seviyorum

Oswald gözyaşlarını silerken şaşkınlıkla Ed'e baktı. Anlamıyordu. Sesini düzelterek ve şaşkınlıkla ''Ne?'' diye sordu. Yine arkasını dönüp gideceğini sanmıştı. Ed daha da yaklaştı.

-Isabella'ya karşı olan ilgim sadece Kristen'ın anıları yüzündendi. Ama onu sevmediğimi fark edememiştim.Üstüne üstlük onu hayatımın aşkı sanmıştım. İçten bir şekilde gülümsedi.

-Ne kadar aptalım değil mi?

Oswald'ın ellerini tuttu. Bunun üzerine Oswald Ed'in gözlerine baktı. Ed söze devam etti

-Benim kalbim sana ait Oswald ve ne olursa olsun her zaman yanında olacağım. Hiçbir yere gittiğim yok. Dedi ve Oswald'ın ellerini bırakıp ona sıkıca sarıldı. Hala olayın etkisinde olan Oswald kendini sevdiği adamın kollarına bıraktı ve mutlulukla gülümsedi.

Artık ondan mutlusu yoktu,olamazdı da.

(YİNEE İŞSİZLİĞİMİ KONUŞTURDUUM

ama değdi çünkü bu Nygmobblepot:')