Sabah gözlerimi annemin yumuşak ama kızgın sesiyle açtım. Size kendimden bahsedeyim. Ben Tuğba Özçetin. Babamın işleri dolayısıyla Kore de yasiyoruz. Büyük bi Holding imiz var. E dolayısıyla zenginiz. Kore de özel bi koleje gidiyorum. Bugün de okulun ilk günü hemen hazirlanmaliyim. İlk günden geç kalmak istemiyorum. Duyduğuma göre okula yeni öğretmenler gelecekmis. Neyse hemen rutin islerimi halledip aşağı indim. Annrmler salonda beni bekliyorlar. Günaydın faslini geçip sofraya oturduk. Kahvaltimi yaptıktan sonra anne babamın yanaklarından öpüp evden çıktım. Şoför beni görünce hemen kapımı açtı hemen bindim. Kısa bi yolculuktan sonra okula gelmistik. Hemen Gulizar'ın yanina gittim. Simdi siz kesin Gülizar kim diyosunuz . Gulizar benim en yakin arkadaşım Kankam bitanem kelebegim herseyim. Ve bu hayatta herseyimi bilen tek kişi tabi bende onun herseyini biliyorum. Herneyse hemen sınıfa girdik. İlk ders matematikmis nefret ederim matematikten. Matematik hocası degismis. Nasıl biri acaba. O sırada kapıdan elinde çanta olan birisi girdi. Oha o ne lan öldüm resmen bu hoca tas meteor resmen. Öğretmen masasına gecti. Çantasını falan koydu. Tahta kalemini alıp tahtaya birşeyler yazdı. Ondan sonra bize dönüp:
- Merhaba arkadaşlar ben yeni matematik ve sınıf ogretmeniniz Byun Baekhyun. 23 yaşındayım ve öğretmenlikte ilk senem. Bu yılı güzel gecirecegimizi umumuyorum.Simdi kendinizi tanitabilirsiniz. Hey sen, evet sen senden başlayalım.
Hoca bana işaret ediyordu. Ayağa kalkıp:
- Tuğba Özçetin. Türküm babamın isleri dolayısıyla burada yaşıyoruz matematikten nefret ederim.
Sen gülme lütfen ölüyorum galiba bu nasıl bi gülüştür Allahım ya. Bana göz kirpmasiyla olduğum yerde kalakaldim .
