AŞK KAPIDA

9.BÖLÜM•ANTRENMAN

Keyifli okumalar :)

"Seren.Seren uyansana.Telefonun nerede?"

Gözlerimi açtığımda her yer karanlıktı.Komodinin üzerindeki çalar saatime baktığımda saat üçü yirmi geçiyordu.

"Ne istiyorsun Beren?"

"Telefonunu dedim ya şaşkın.Nerede bulamadım."

"Ne yapacaksın telefonumu?"

"Anıl'a mesajlarım gitmiyor."

"Bu saate kadar mı mesajlaştınız?Gerçekten psikopatsınız."

"Ege ile çıkınca sizde mesajlaşırsınız."

"Öyle bir şey olmayacak.Al şu telefonu.Rahat bırak beni."

"Olunca görüşürüz.Belki de yarın olur."deyip gülmeye başlayınca yastığımı alıp kafasına attım.

"Seren ya."

"Yastığımı getir simdi.Uyuyacağım."

Sabah uyandığımda saat dokuzdu.Beren uyuyordu.Kalkıp sebepsizce bilgisayarımın başına geçtim.Aslında hiç böyle bir düşüncem yoktu.Aklıma bir anda Ege geldi.Dört tane sosyal paylaşım sitesinde Ege'yi aradım ama hiçbirinde bulamadım.

Bilgisayarda kalkıp pencerenin önüne gittiğimde Egelerin evine doğru baktım ama bahçede kahvaltı hazırlayan Sema Hanımdan başka kimse yoktu.

"Seren ne yapıyorsun?"

"Hiçbir şey."

"Ege'ye bakıyorsun değil mi?"

"Hayır.Dışarıdan bir ses geldi.Ona baktım."

"Seren bana neden söylemiyorsun baktığını?Alışverişe gittiğimiz günden beri ona ilgi duyduğunu farkındayım."

"Saçmalıyorsun Beren."dedim.Odanın kapısını sertçe çarpıp odadan çıktım.Bir süre burda durduktan sonra annem galiba sesleri duyup yanıma gelmişti."Seren ne yapıyorsun sabah sabah?"sesi sinirli çıkmıştı."Özür dilerim."dedim."Ya odana git ya da aşağı in.Gürültü duymak istemiyorum."dedi.Bir şey demeden sessizce aşağı indim ama burada yapabileceğim hiçbir şey yoktu.Şuan bana en iyi gelecek şey sahile gitmem olacaktı.

Sahile geldiğimde boş banklardan birine oturdum.Tek başıma geldiğimde her zaman yaptığım şeyi yapmaya başladım.Kendi kendime konuşmak.Benim deyimimle sıkıntılarımı denize dökmek...

"Bazen her şeyi saklayamayız değil mi?Söylememiz gerekir ama nasıl?Sakin bir ölü deniz gibi mi yoksa kızgın,dalgalarla dolu bir deniz gibi mi?Hangisini yaparsak daha az zarara uğrarız?Yoksa çekip gidersek mi?Benim yaptığımda en son söylediğim olmuştu.Aralarında en güçsüzü oydu değil mi?Üç şık vardı ve en kötüsü oydu..."

"En kötüsü kızgın dalagaları olan deniz gibi olmak.Asıl sinirlenip,bağırırsan en güçsüzü sen olursun.Benim gibi.Hem sinirlenirsin hem de çekip gidersin."

"Sen beni mi dinliyordun?"Ne ara gelip yanıma oturmuştu ki?

"Kulak misafiri diyelim Seren."dedi.

Ayağa kalkıp yürümeye başlayınca kolumu tutup"Seren gitme.Biriyle konuşmaya ihtiyacım var."dedi.

"Benimde yalnız kalmaya ihtiyacım var.Bencil olma."

"Biraz önce kendi kendine konuşuyordun.Şimdide beraber konuşuruz."dedi.

Bir şey demeyip banka oturduğumda o da yanıma gelip oturdu.Tam yedi dakika boyunca ikimizde konuşmamıştık.

"Sence ben ne yapayım?"