De wolvenmeester

hoofdstuk 1.

Ren ren en ren. Dit is echt geweldig. Die soldaten halen me nooit in. Ik kom hier al me hele leven mee weg. Ze mogen dan wel denken dat ik zwak ben. Maar ik hou stand. Ik kijk om me heen en zie dat ik ze kwijt ben. Nu naar de wolven daar ben ik echt veilig. Ik hoor bij hun ik maak deel uit van hun roedel. Mijn echte ouders? Nooit gekend. het enige wat ik weet is dat ik jenavaans ben. Dat weet ik door mijn gezicht. Dat is nogal herkenbaar. Wat ik ook weet is dat ik achtergelaten ben. Waarom? Hoe? Ik heb geen idee. Wees blij dat ik nog leef. Het is niet makkelijk om hier te leven. Vooral niet omdat ik jenavaans ben. En geen geld heb. Dat werk nogal in mij nadeel. Maar zoals ik eerder al zei. Ik hou stand!

Bij de wolven begin ik te eten. Lili en loeka, de jongste wolfjes, spelen vrolijk met elkaar. Kai , mijn beste vriend, is samen met Rakker ,de baas en grootst wolf van de roedel, aan het overleggen. Waarschijnlijk over waar ze nu gaan jagen. Vaak ga ik mee met de jacht maar ik blijf vandaag maar bij de hut. Omdat ik al gestolen heb. Evy, mijn "moeder", komt naar me toe en begint me schoon te maken. Ja ik weet dat het niet zo fris is. Maar het is wolven gedrag dus ik ben er aan gewend. Gewoon rustig door doen terwijl Evy je likt. Dat is wat ik altijd doe.
Als ik rond kijk zie ik lara. Lara is de moeder van loeka en aardig en zorgzaam. Evy is de moeder van Kai en Lili. Om eerlijk te zijn weet ik niet waar rakker vanaan komt. Hij is gigantisch! Voor een wolf dan... Ik kan zelfs op hem rijden! Oké, dat komt vast omdat ik zo licht ben. 1 brood per dag is niet veel. Maar ik overleef het wel. Dat doe ik toch al 16 jaar.

Uurtje later

Rakker en Kai zijn net terug van de jacht. Ze hebben een paar wilde hazen te pakken genomen. "Eet smakelijk wolven" zeg ik. Niet dat ze het verstaan. Maar ik zeg het alsnog. We communiceren altijd met wolven gedrag. Nederlands heb ik in de loop van de jaren wel geleerd. Paar van de eerste woorden: sta stil, vuile zwerver, pak de dief, enz. Niet dat mij dat boeit. Ik ben en blijf een straatrat en dat zal nooit veranderen.

"Dit is een mooie plek" zeg een stem. Het is ongeveer 10 meter van mij vandaan. Shit! Wat nu?! Er is nooit iemand hier. "Weet je zeker dat het veilig is. Kanta-tribo is namelijk niet het veiligste land. Vooral niet voor jenavaanen." Zegt een andere stem.
J.. jenavaanen? Ik heb nooit bezoek laat staan jenavaanen. Waarom zijn ze hier?! Ik kijk om het hoekje van me hut en zie twee jenavaanse meiden staan. Ze lijken enorm veel op elkaar. Allebij hebben ze blond haar en oranje/zwarte kleding aan. Ik heb nog nooit echt jenavaanen gezien. Behalve mezelf dan. Niet dat ik jenavaanse kleding heb... Een van de meiden kijkt mijn kant op. Snel verstop ik me weer. "Kijk dat hutje daar kunnen we ons ook in verstoppen" zegt het eerste meisje. Shit shit shit. Ik hoor ze dichterbij lopen. Tot ik recht in hun ogen kijk. "wie ben jij!?" Schreeuwt het tweede meisje die haar mes er meteen bij pakt. "Rustig Sarah hij is een jenavaan" zegt het eerste meisje weer. Het meisje wat blijkbaar Sarah heet loopt neer me toe en pakt me gezicht vast. Ze probeert het zwarte van me af te halen. Als ze zeker weet dat het niet lukt stopt ze en gaat weer naar die andere. "Yasmine laten we gaan. Hij mag dan wel een jenavaan zijn maar ik mag hem niet" zegt Sarah en ze loopt weg. Een paar meter verderop blijft ze staan. "Yasmine hier komen!" Scheeuwt ze. Niet dat Yasmine luistert. Inpaats van weg gaat loopt ze naar me toe. Niet dat ik iets doe ik blijf rustig zitten. Ze pakt iets uit haar zak. Een appel. "Hier neem maar" zegt Yasmine en rekt de appel naar me toe. Ik pak de appel aan en neem er voorzichtig een hap van. "YASMINE WAT DOE JE" schreeuwt Sarah. "We moeten hem meenemen. Kijk hoe dun hij is"
"HEM meenemen naar jenava! Wat gaat de koning daarvan vinden!?"
"Hij kan ons helpen." Zegt Yasmine. Ze steekt haar hand uit in de hoop dat ik haar vast ga pakken. Ik pak haar hand en hijs mezelf overeind. Ik probeer me hand terug te trekken maar Yasmine houdt me stevig vast. Ze trekt me mee naar Sarah. "We nemen hem mee" zegt ze. Blijkbaar mag ik het niet zelf beslissen. Ik zie Evy schuilen in de bosjes. Ik rij mezelf los en loop naar haar toe. "Zal ik met hun meegaan Evy?" Vraag ik in wolven taal. Evy knikt. Ja dus. Ik ben benieuwd. "Ik ga wel met je mee" zegt ze. "Tuurlijk meis" zeg ik terwijl ik weer naar Yasmine en Sarah loop. Evy loopt naast me. De meiden schrikken als ze Evy zien. Sarah pakt haar mes weer en steekt het naar Evy toe. Evy gaat achter me staan. Yasmine lijkt het te begrijpen. "Volgens mij hoort die wolf bij hem" zeg ze. "Zou je denken!?!?" Roept Sarah. "Laat het hem zelf zeggen hij heeft nog niks gezegd!" Allebij de meiden kijken me aan. "Heeft hij ooit wel leren praten!" Roept Sarah weer. Je kan gewoon voelen dat ze zich niet goed voelt zo vlak bij een wolf. "Hij kan vast praten." Ze kijk me aan. "Toch?" Zal ik praten? Wat kan het kwaad? "Natuurlijk kan ik praten!" Zeg ik na een minuut stilte. De meiden blijven stil toekijken. Alsof ze gehypnotiseerd zijn ofzo. "Hallo aarde aan Yasmine en Sarah!!" Roep ik. "Hoe weet je onze namen!!" Schreeuwt Sarah. "Duh jullie hebben jullie namen al vaak genoeg gezegd." zeg ik hard terug. "Wil je met ons mee?" Vraagt Yasmine terwijl ze Sarah voorzichtig naar achteren duwt. "Ja ik kom met jullie mee. Op één voorwaarde..." Zeg ik streng. "En dat is!"
"En dat is!?" Schreeuwt Sarah terug.
"De wolven gaan mee" antwoord ik. Het is een tijdje stil. "WolVEN" zegt Yasmine. "Ja wolVEN" praat ik haar na. Ik knip met me vingers en de rest van de roedel komt eraan. "We kunnen gaan" zeg ik. Yasmine pakt mijn hand en trekt me mee. Sarah loopt een beetje ongemakkelijk achter ons aan. Nooit gedacht dat ik naar Jenava zou gaan. Misschien kan ik eindelijk zien wie mijn echte ouders zijn. Ik ben benieuwd.

🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺
Bedankt voor het lezen van me nieuwe boek. Ik hoop dat jullie het leuk vinden. Zeg wat jullie er van vinden. Ook wat ik moet verbeteren. Let niet op spellings fouten. Tot het volgende hoofdstuk!!!