Tek Bölümlük Hikayeler

Kırılmış

"Sadece seninle arkadaş olmak istemiştim. Hepsi bu." dedim kararlılıkla gözlerine bakarken. Onun sorunu neydi? Beni bir çeşit casus sanıyordu şüphesiz. Ama neden? Onunla arkadaş olmaya çalışan herkese böyle şüpheyle mi bakardı? Tanrım! Bu çocuk çok fazla casus filmi izliyordu. "Neden ben?" dedi iki kolumu birden sıkarak. Bana nefret dolu gözlerle bakıyordu. Sanki sevdiği birini öldürmüşüm gibi. Bu işten canım sıkılmaya başlamıştı. Kendimi onun ellerinden kurtardım ve her cümlemde onu itmeye başladım. "Senin derdin ne?! Ben sana ne yaptım? Arkadaşın olmak istemiştim sadece."Onu itmeyi bıraktığımda artık sırtı duvara yaslanıyordu. Gözlerindeki nefret dolu bakış yerini acı dolu bir bakışa bırakmıştı. Bu ani duygu değişiminden afallamıştım. Eğer o bir arkadaşı tarafından kazık yemediyse ben de birşey bilmiyordum. "İyi o zaman." dedi ve tokalaşmak için elini bana uzattı. Ben bir ona bir de eline şaşkınca bakarken o zorla tebessüm etmeye çalışıyordu. Peki bunda başarılı mıydı? Pek sayılmaz. Gözlerindeki acıyı bir tebessümle kapayamazdı. "İyi olan ne?" dedim anlamsızca çatılan kaşlarımla. O da yine sınırlarını zorlayıp tebessüm ederek "Seninle arkadaş olacağım. Bak dost veya kanka demiyorum. Sadece arkadaş. Eğer beni yanıltırsan herşey biter ve bir daha benim yüzümü göremezsin. Anlaştık mı?" dedi. Çabalarımın boşuna gitmemesinin sevinciyle "Anlaştık!" dedim ve uzattığı eli nazikce sıkıp kendime çektim ve kollarımı boynuna doladım. Bu ani hariketime şaşırmış olduğunu düşünerek beni itmesini önlemek için ona sıkıca sarıldım. Birkaç saniye sonra o da kollarını belime doladı. Ben de kulağına yaklaşıp fısıldadım. " Özür dilerim ama ben arkadaşlarımla tokalaşmam." O da gülerek benim kulağıma yaklaşıp fısıldadı. Bu onun ilk kez içten güldüğünü duyuşumdu. "Sorun değil. Ben de pek tokalaşma taraftarı değilim zaten." dedi.