ASMALI SAKİNLERİ

Bölüm 4

Medya:Berk Ensar

"Abimleride Berkeleride bu arbede bulamayız !"dedim korkuyla ortalık mahşer yeri gibiydi,ya onlara bir şey olursa ya mahalleden birini bir şey olursa ?Aklımı çıldıracağım hepsi tehlikenin içindeydi bana çarpan şey ile dünyam sarsıldı kafamı kaldırıp baktığımda Koray olduğunu gördüm."Ay adamın elinde silah var Necmiye!"hemen Şule teyzeye baktım camdan eli ağzında bakıyordu.Tüm mahalle ayağa kalkmıştı silah mı vardı ? Kalbimin atışını Eda'nın bile duyduğuna eminim tam gireceğimi kızlara söylemek için dönerken silah sesi duydum gözlerim kocaman olmuştu hızla kalabalığın içine dalıp çember oluşturdukları yere gittim Sinan abimin kucağında yatan Barlas'ı gördüğümde başımdan aşağı kaynar sular döküldü."Kardeşim vuruldu lan ambulans çağırın !"Sinan abim resmen haykırıyordu.Ege tam gözlerimin içine baktı Ve burukça gülümsedi yere eğilip Sinan abime baktım transda gibiydi ve biryeri vurulmamıştı.Ege'ye baktığımda elini hafifçe kaldırdı Ve gözlerime baktı hemen elini tuttum,gülümsedi aklıma beni kurtardığı gün gelmişti.Arka mahalleden abimden hoşlanan bi kız beni dövmeye gelmişti kardeşide Çınar'ı seviyordu neredeyse 20 kişi beni sıkıştırmıştı 10 yaşındaydım ama yine de mal gibi 20 kişiye kafa tuttum dayak yiyeceğimi biliyordum ama karizmamın çizilmesine izin veremezdim Sinan'ın kardeşiydim ben ki o iş öyle olmadı tam dalacakları sırada besmele çekip kendimi teslim edecektim ki Ege gelmişti kızın kulağına bir şey fısıldamıştı Ve kızlar bi anda topuklamıştı ve dönüp bana"Ben varken kimse sana zarar veremez çingene"deyip saçlarımı bozmuştu.O günden sonra abime olayı anlatınca Ege ile olan arkadaşlığının doğru bi karar olduğunu Ve mükemmel arkadaşları olduğunu söyleyip ego kasmıştı.Bu saçma ama 1 saat önce duyduğum şeyler yüzünden özel olan anım ile bi kahkaha patlattım bi yandan gözümden yaşlar akıyordu.

Ege'de bana gülümseyip dudağını yaladı Ve zoraki ağzını açtı"Seni o elinde sadece küllahla her tarafın çikolata ile gördüğüm günden beri seviyorum Defne,"sözleri çektiği acı ile bölünmüştü ağlayışım daha da güçlendi Sinan abim ise ambulans diye haykırıyordu.Demek beni ilkokulun ilk gününden beri seviyordu."Oğlumm !"adeta haykıran Selma teyze Ege'nin suratını elleri arasına aldı."İyi misin oğlum cevap ver nolur"dedi ağlamaktan helak olmuş gibiydi.Ege burukça gülümsedi boşta olan eliyle yüzünü avuçladı"Ağlama ben çok iyiyim annem hem bak-Defne'ye döner-koruyucu meleğim yanımda"Selma teyze acıyla gülümseyerek ellerimize ve bana baktı."Merak etme oğlum en yakında alcağım onu sana,"saçlarını okşayarak anlını öptü gözleri yavaşça kapanan Ege'yi sarstım."Ege sakın kendine gel!Ege uyanık kalman lazım Ege!"bağırmaya başladım gözlerini zorla açmıştı o kadar insan o kadar uğultu vardı ki.

Sinan abim ağlamaya başladı ambulans neredeydi."Hepinizi çok seviyorum"zar zor duyduğum şekilde fısıldamıştı.Ve gözleri kapandı gözlerim kocaman oldu Sinan abim sarsmaya başladı,Selma teyze kalk diye haykırıyordu.Yanına yaklaşıp nefes alıyor mu diye kontrol ettim ve nefes almadığını hissettiğim de çığlık attım."Ambulans nerede !"öyle bi bağırıyordum ki ölemezdi ben daha onun çıkma teklifini kabul edecektim ona sarılacaktım ölemezdi.

Kısa süre sonra ambulans gelmişti,onu sedyeye koyduklarında Selma teyzeye yalvararak baktım o beni onca zaman sevmişken şuan onu yalnız bırakamazdım o beni bırakmazdı bana onaylarcasına gözlerini kapatan Selma teyze öne bindi.Ambulansa binip Ege'nin elini tuttum,bi yandan ağlıyor bi yandan elini öpüyordum,gidemezdi değil mi ?Bi anda alakasızca içimde ona olan ama benim bile şuan fark ettiğim sevgime hayret ettim,belki de içimde bu başından beri vardı ama abim yüzünden yok saymıştım.

Hastahaneye geldiğimizde bir sürü araba arkamızdan gelmişti,Ege'nin elini bırakmadan ameliyathaneye kadar gittim ama gerisine girmeme izin vermediler.Kapanan ameliyat kapısından yavaşça yere doğru kaydım.Selma teyze bi anda fenalaşmıştı Ve sakinleştirici vermişlerdi içeri giren topluluk üstüme çullandı."Yaşıyor mu Defne cevap versene nasıl durumu ?Defne!"şiddetle sarsılmamın üzerine beklenti ile bakan onlarca surata baktım defalarca sorular tekrar edince"Bilmiyorum !"diye bağırdım Ve ağlamam daha da çoğaldı hayatım da sadece bi kişiye kaybetmiştim.Ve o acı dayanılmazdı bi daha aynı acıyı yaşamak istemiyordum.Ayağa kalkıp lavaboya gittim peşimden gelenlere yalnız kalmak istediğimi söyleyip kabine girdim ve dakikalarca ağladım.Gözlerim yavaşça karardı Ve buna karşı koyacak gücüm yoktu.