The Nerd And The 7 Hunks (On Going) *Slow update*

Chapter 30

I dedicate this chapter to my friend @KimArcena Thank you dai! I hope nagenjoy ka sa pagbasa. Lovelots~
----

Jeo's POV

"Anak, how's your first day in winchester academy?" my mom ask me with smile but i know deep inside she's still in deep pain.

"Fine mom! at nakita muli ang mga kaibigan ko."
I said and smiled back to her.

"Good to hear that my son." she said at hinaplos ang aking buhok.

I stared my moms eyes, kaparehas na kaperahas talaga ng samin ni twin. It's beautiful and mezmirizing kapag tinititigan mo to, para kang nalulunod at hihypnotize. We inherited our eyes from her, violet din ang mga mata ni mama na mas lalong nagpaganda sa kanya, it compliments on her features and no words can explain how gorgeous she is. My dad is really lucky to have her maliban sa pagiging goddess beauty like ni mom ko she's kind and a loving mother.

But now, all i can see in her eyes is sadness and pain. Alam ko masakit parin sa kanya ang pagkawala ng aking kakambal, almost 11 years had past pero hindi namin parin siya nakikita minsan nawawalan kami ng pag-asa pero nanatili parin kaming matatag dahil alam naming mahahanap din namin siya balang araw. Alam ko dadating araw nayun! sana..

"I hope your twin is here, siguro everything will be okay. Siguro ang saya saya natin anak no? and siguro napakaganda niyang babae ngayon. I badly want to see her again." my mom is crying now infont me and i can't help but to feel sad, sobrang sakit nung mawalay samin ang twin sister ko pero alam ko si mom at si dad ang pinakanasasaktan.

Lumapit ako kaya mommy at niyakap siya, i kiss her forehead at hinahagod ang likod niya.

"Mom. wag kang mag-alala i will do my best just to find her, hindi ako titigil hangga't hindi ako siya nakikita." I said with assurance.

"Thank you anak! " mom said and hug me tighter

"Your welcome mom!" i response at maya't maya lang nararamdaman ko na ang bigat niya, so i check my mom.

Ngayon nakatulog na siya at may luha sa mga pisnge so i wiped it. Wag kang mag-aalala mom alam kung malapit na nating mahanap si twin ko.

Napalingon ako sa isang wall which is na gitna ng entrance ng bahay namin. I saw the big picture frame, it's our family photo nung mga bata pakami, i think we where just 6 years old that time.
Kahit sa sobrang tagal na nito ay mukha paring bago ang itsura niya lagi kasi itong inaalagaan ni mommy because this is the last picture namin with ji bago siya mawala.

Napatitig ako sa litrato ng batang babae na sobrang lapad ng ngiti habang naka peace sign.

Hindi ko alam kung bakit bigla nalang pumasok sa utak ko yung new maid ng BTS na si jianikka.

Magkamukha nga sila but the color of their eyes is different kaya hindi ko masabi na siya talaga si ji, but somehow magaan ang loob ko sa kanya, she's kind and loud like my sister. Kapag nakikita ko siya naalala ko sa kanya ang kapatid ko maybe because may pagkahawig silang dalawa.

Ano kaya ang magiging reaction nila mom and dad pagnakita siya? haayy ewan!

And speaking of my dad, nakauwi na siya galing sa company. My dad is a multi-millionaire at marami siyang iba't-ibang company all over the world kaya lagi siyang busy but dad never forget us, mas malaki yung time naibinibigay niya samin kaysa sa companya, hindi ko nga alam kung paano niya napapalago ang company namin na mag-isa lang siya, basta ang alam ko lang he's the best dad in the world and i really idolized him, he's my role model.

Dad gaze at us at nakita ko ang pag-alala sa mga mata niya nung makita niya si mama na nakahiga na sa sofa while her head is lying in my lap parang ginagawang unan.