BAZI AŞKLAR FEDAKARLIK İSTER
Yine benim için normal bi gündü yani ben öyle sanmıştım. beni bekleyen o büyük olayın farkında bile değildim yataktan kalktım kızarmış ekmek kokusu eşliğinde mutfağa ilerledim. annem yine mis gibi kahvaltınin yanında güler yüzüyle günaydın kızım dedi. hemen bişeyler atıştırdım ve işe gitmek için hazırlandım arabama bindim yine çok yoğun bir trafik vardı. ilerideki kavşakta bir kaza olmuştu cehennem yeri gibiydi sanki ambulansların acı acı çalan sirenleri aydınlık sokaklara kara bulut gibi çokmuştü . kazanın yanından geçerken o plaka ve o araba tanıdıktı. ne yapacağımı bilemedim o kadar korna sesine rağmen arabayı oracıkta durdurup kazanın olduğu yere doğru koşmaya başladım evet bu adam benim çocukluk aşkımdı. hastaneye kaldırdılar acı haberi hastanede öğrendik zaten tek böbrekle hayata tutunan yusuf ikinci böbreğinide kaza nedeniyle kaybetmişti bazı iç organardada hasar ve kanama vardı onlara müdahale edilmişti fakat böbrek kurtarılamamıştı. yoğun bakımda olan yusufuma böbrek bulunması gerekiyodu o anda aldığım bir kararla böbreğimi ona vermeye karar verdim. alınan doku örnekleri tutunca bizi amelyata hazırladılar. amelyat hiç ummadığımız kadar başarılı geçmişti onunla aynı anda gözlerimizi açtık ve bana uzun uzun baktıktan sonra hayatımı sana borçluyum dedi ama bilmiyorduki eğer kalbimi isteseydi kalbimide ona vermeye hazırdım. 2 gün sonra taburcu oldu. evine sık sık ziyarete gidiyordum yine evine ziyarete gittiğim bir gün bana ben ölecekken yanımdaydın şimdi bir ömür boyu yanımda olurmusun diye sordu hayatımın en mutlu günündeydim sanki evet cevabını verdim. kardeşine seslendi ve dolabın üstündeki kırmızı kuçuk kutuyu ona uzatmasını istedi. içerisinden çıkan yüzüğü bana verdi. ve tam 6 ay sonra evlendik
MUTLU SON
