Herkesin sakinleşmek için yaptığı farklı şeyler vardır. Kimisi şarkı söyler,kimisi bağırır çağırır,kimisi yemek yer,kimisi susar,kimisi de yazar...
Aklına gelenleri kendine bile söylemeye çekindiği şeyleri,sırlarını,kimseye söyleyemediklerini,aklından geçenleri yazar. Onu yargılamadan dinleyecek ama sadece dinleyecek,saçma sapan gereksiz yorumlar yapmadan dinleyecek tek kişinin kalemiyle kağıdı olduğunu bilir aslında yazarken canını ne kadar acıtsa da rahatlar biraz yazınca...
En azından benim için öyle hiçbir zaman ailem olmadı şimdi 16 yaşındayım ve artık tam anlamıyla yalnız olduğumu anlayabiliyorum,kimsenin sana faydası olmadığını,hayatını yırtınarak kazanmak zorunda olduğumu şimdi daha iyi anlıyorum. Anlamak acıtıyor insanın canını keşke anlamasaydım diyorsun hani hep derler ya keşke çocuk kalabilseydik diye şimdi daha iyi anlıyorum bunu genelde saçma gelirdi bana insan neden hep çocuk kalmak ister ki? Kısıtlısın diye düşünürdüm ama o çocuk kalmanın birçok şeyi anlamadığımız daha kötü insanlarla karşılaşmamış,acılarını oyun oynayınca geçebilecek türden olduğu zamandan bahsettiklerini daha doğrusu çocukluğun bu kısmına değindiklerini anladığımda hak verdim onlara. Elli- altmış yıldır yaşamıyorum sadece on altı yıldır bu dünyadayım ama herkesin sıkıntısı kendine büyüktür ben yaşımın kaldıramayacağı türden şeyler yaşayan birisiyim. Her ergenin ailesiyle sorunları olabilir ki genelde olur ama ben öyle büyük ergenlikler yapıp ay sivilcem çıktı canım sıkkın diyen kızlardan değilim olmak istememde. Güzel miyim? Hayır. Fiziğim güzel mi? Hayır, anlayacağınız sıradanın bile altında olan bir kızım ben şu an kendini güzel bulupta söylemeyen kız rolleri yapmıyorum gerçekten öyle. Fizik konusunda hepten şanssızım zayıf falan değilim bildiğin şişkoyum.Boyum 1.66/ 1.67 falan şu an 63 kiloyum yani gayet kiloluyum ki bu benim kilo vermiş halim 78 kiloydum geçen yaz sonra 75'e düştüm Mayıs-Haziran gibi azim edip diyet yaptım şimdi 63 kiloyum işte. Hedefim sorulacak olursa hedef büyük tabi 57, olur muyum? NAH ! Şu an 60 olsam 57 ye de düşerim düşüncesindeyim. İnsanlara ne kadar küçük bir sorunmuş gibi gelse de değil işte küçüklüğümden beri şişkoyum ben yani hiç tam anlamıyla özgür olamadım. Bir kere aynaya bakmak istemiyorsun,zayıf bir kızla aynı şeyi giydiğinde onun üzerinde duruşuna bakıyorsun sonra kendine bakınca hüsrana uğruyorsun, alamıyorsun her istediğini,ne kadar arkadaşlarına belli etmemeye çalışsanda beden derslerinden nefret ediyorsun, çoğu zaman alay konusu oluyorsun,alttan alttan laf sokmalı şakalar yapıyorlar cevap vermiyorsun gülüp geçiyorsun önemsemediğini zannediyorlar aslında sen eve gidince saatlerce ağlıyorsun bazen üzüldüğünü istemeden belli etsende çoğu kişinin umrunda olmuyorsun . Bir kere hareketlerinde bile kısıtlanıyorsun hiçbir zaman diğer arkadaşlarının yanında tam anlamıyla rahat olamıyorsun koşarken asla onlara yetişemiyorsun. Sen birini sevdiğinde hep dalga konusu oluyor şişko ve çirkinim ya benim sevmeye hakkım yok. Peki ben mi istiyorum şişko olmayı,çirkin olmayı, HAYIR! Ama bu kimsenin umrunda değil. Hiçbir zaman sana diğer kızlara baktıkları gibi bakmıyor insanlar diye düşünüyorsun,kendine özgüvenin olmuyor,sevmiyorsun,inanmıyorsun kendine. En azından benim gibi hayatı çok sevmeyen bir insansan durum böyle bir hal alıyor. Hayattaki nadir şanslı olduğum yönlerden biri şu iri kemikli olduğum için hiçbir zaman olduğun kiloyu göstermiyorsun 75 kiloyken insanlar 68 falan derlerdi benim için ya da o kadar büyük rakamı tahmin edemiyorlar bilemiyorum.
Birisi elinden tutsun çeksin çıkarsın seni istiyorsun ama öyle kolay değil o işler kimsen yokken,o yüzden bu kadar seviyorum ya müzik dinlemeyi, o yüzden bu kadar seviyorum ya yazmayı.
Annem...
Ona anne demek bile istemiyorum bazen çoğu zaman beni o kadar derinden bıçaklıyor ki bir daha kapanmıyor o yaralar,sevemiyorum artık onu bu da ayrı bir yakıyor insanın canını zor geliyor 'annemi sevmiyorum' demek. Çoğu zaman insanlara söyleyemiyorsun zaten ama anneniz egoist,takıntılı,ona itaat etmenizi isteyen bi de üstüne kendi psikolojik sorunları olan biri olunca olaylar çok farklı bir hal alıyor. Çoğu annenin ağzına almadığı hiç duymadığınız küfürleri ilk ondan duyunca olmuyor işte katlanamıyorsun bitiyor bir yerden sonra o sevgi.
Babam...
Çocukluğumun katili diyebilir miyiz? Evet hemde bal gibi deriz.Arkadaşlarım babalarıyla gezip eğlenirken,evde konuşup dertleşirken ben babamı bazı günler hiç görmüyordum bile sadece para verip babalık yaptığına inanan bir insan.
Ablam...
Anne,baba olayı onun için daha zordu kabul ama o da bencil arada bir, bir şeyler yapsada onları başıma kalkan bir insan.
Ailem beni seviyor mu onu bile bilmiyorum. Sevgilinin olmaması değildir yalnızlık sen düştüğünde elinden tutacak kimsenin olmamasıdır yalnızlık...
