P.O.V. Evi
Ik hield mn pasje voor haar deur, hoorde de welbekende klik en de deur ging open. Ik liep naar binnen. Ik keek om me heen maar er was niemand. Ik deed de deur open en liep voorzichtig verder de kamer in. Je hoorde zacht gesnik. Niet uit de slaapkamer dus moest het uit de badkamer komen. Ik klopte op de deur. 'Willemijn ben je daar?' Vroeg ik. Ik hoorde wat gerommel en een ja. 'Mag ik binnen komen?' Vroeg ik. 'Wacht even' zei ze en ik hoorde weer wat gerommel. Ik pakte de EHBO doos en legde die op het bed. De deur ging open en willemijn kwam naar buiten. Ik leidde haar voorzichtig naar het bed en liet haar zitten. 'Welke?' Vroeg ik. Ze keek me vragend aan. Ik wees op haar armen. Ze deed voorzichtig haar linkermouw omhoog. Ik pakte een watje en ontsmette de sneden. Terwijl ik bezig was vroeg ik:'waarom?' 'Ik, ik, ik weet het niet' mompelde ze zacht terwijl ze naar beneden keek. 'Mag ik je mesje?' Vroeg ik. Ze schudde nee. 'Waarom niet?' Vroeg ik terwijl ik opstond en de spullen opruimde. 'Gewoon niet' mompelde ze. Ik liep haar badkamer in en ging opzoek naar het mesje. Willemijn liep achter me aan maar bleef in de deuropening staan. 'Waar heb je hem gelaten?' Vroeg ik. 'Je weet zelf toch ook dat dit het beste voor je is' zei ik. Ze bleef naar de grond staren. Maar liep uiteindelijk naar een kastje rommelde even, haalde er een mesje uit en gaf hem aan mij. 'Bedankt' zei ik terwijl ik naar haar glimlachte. 'Over een half uur is er lunch, wacht maar gewoon hier en wacht op mij ok?' Ze knikte. Ik liep haar kamer uit en zag Niall op de bank zitten. 'Sorry dat we opeens moesten stoppen maar er was wat gebeurt' zei ik. 'Maakt niet uit' zei hij met een schattige glimlach. Wacht wat zei ik nou schattige glimlach? Zo kun je niet denken over patiënten. Nog nadenkend liep ik naar m'n kantoortje. 'Evi er zijn hier mensen die Niall willen spreken ze zeggen dat ze de bazen zijn van Niall' zei de assistente aan de balie. 'Bedankt ik ga eerst alleen met ze praten' zei ik terwijl ik onderweg was naar de ingang. Daar aangekomen zag ik heel veel mensen zitten. 'Wie wou er met Niall spreken?' Vroeg ik. Twee mannen in pak stonden op. 'We gaan eerst even naar mijn kantoortje' zei ik tegen de twee mannen. Ze knikte en liepen verder achter me aan. Eenmaal bij mijn kantoortje aangekomen deed ik de deur open. Deed ik een gebaar waardoor de mannen wisten dat ze mochten gaan zitten. Dat deden ze ook en ik ging zitten aan de andere kant. 'Niall moet hier weg dit is niet goed voor zijn imago' begon de man. 'Lijkt me niet z'on goed idee' zei ik. 'Maar het moet zo verdienen we geen geld' zei de man. 'Dus het gaat alleen om geld, jullie krijgen Niall niet mee ik denk niet dat iemand iets heeft aan een dode Niall, bedankt voor het verspillen van mijn tijd' zei ik terwijl ik opstond, liep naar de deur en deed hem open. 'Jullie kunnen gaan' zei ik. De mannen stonden brommend op en liepen de deur uit. Ik liep achter ze aan en ze liepen de uitgang uit. Ik zwaaide ze nog na en liep weer terug naar binnen.
Hey dit was het hoofdstuk van vandaag een extra hoofdstukje ik hoop dat jullie het leuk vonden 😁. Ik heb er hard aan gewerkt en het is 567 woorden lang 😱. Bedankt voor de lieve comments en votes. (Even dat je het weet snijden is nooit de oplossing)
Ly xx brechje
JE LEEST
clinic (Niall Horan fanfic)(on hold)
FanficWaarschuwing: in dit boek komen zelfbeschadiging en zelfmoordneigingen voor! Evi Smith, 20 jaar, werkt bij een kliniek. Ze is de hoofd - begeleider, psycholoog, begeleidster hoe je het maar wil noemen. Ze hebben net te horen gekregen welke nieuwe pa...