Bir kaç ay içerisinde şok üstüne şok yaşıyorum. Annem babamı kiminle aldatmış böyle. Böyle bir şey nasıl olabilirdi aklım beynim bunu nasıl kaldıra bilirdiki. Ne ben, nede babam, bunların hiç birini hakatmemiştik.
Böyle bir vicdansızlık nasıl olabilirdi.
Hayatım boyunca hiç unutamayacağım bir şey yaşıyorum şuanda. Adamı çağırdığımda bakışını bana çevirince gözlerim kocaman oldu.
" Siz... Bu nasıl olabilir." der demez
Gözlerim birden kararmaya başladı.
Yere kapaklanmamı engelleyerek beni bir hışımla doğrultarak düşmemi engelledi. Derin bir nefes aldıktan sonra kendimi toparladığım gibi
onun bana dokunmasından rahatsız olarak onu itekleyerek.
" Sen, sen annem ve babamın ölümüne sebep olmuş bir insansın.?" O kadar şaşkındım ki çıldıracakmışım gibi oluyordum.
Kendimi ondan kurtarıp bir hışımla annemin mezarının başına giderek yere çöktüm. Her iki elimle toprağı dağıtarak .
" Anneee senden nefret ediyorum.
Babamı bu adamlamı aldatmıştın.?" Dediğimde birden umzumdan bir el hissettim.
" Kızım senin düşündüğün gibi değil. Beni dinlersen herşeyi anlatacağım "
Avucumu annemin toprağından doldurup onun suratına atarak.
" Dokunmaaaa.
Ben senin kızın değilim.
Babamın ölümüne sebep olduğun Ali'nin kızıyım, anladınmı beni.
Onların ölümüne sebep olduğun kişilerin kızıyım "dediğimde
Başını olumsuz anlamda salladı.
Kim söyleseydi inanmazdım ama gözlerimle gördüğüm şeyide inkar edecek kadar bencillik yapıyordu.
Gözlerinden yaşlar akmaya başlasada bu benim umurumda bile değildi onun iki göz yaşıyla annem babam geri gelmeyecek gibi birde babamı kandırmaları ayrı dertti. Bu yüzden onun döktüğü göz yaşlarına kanmayacaktım.
" Eğer beni bir kere dinlersen hiç bir şey senin sandığın gibi olmadığını anlarsın "
Konuştuğu tüm kelimeler şuanda bana okadar saçma geşiyorduki
Yerden destek aldığım gibi tam olarak ayağa kalktığım an var gözümle onu iteklerken.
" Senin söyleyeceğin palavralara karnım tok. Çocuk değilim, bir aileyi dağıttığını anlamayacak kadar salak da değilim ben "diye haykırmaya başladım.
Allah'ım böyle bir şey nasıl olabilirdi aklım beynim bunu kaldıramıyordu. Ansızın birgün onların karşılarına ben çıkmıştım. Geçmişten beri bir bağlantımızın olduğunu nereden bile bilirdim ki.
Ailemin yok olmasına sebep olan kişinin oğluna aşık olmuştum .
Ben bu saatten sonra ne yapacağımı bilmiyorum. Başıma öyle bir ağrı girdiki. Elimle başımı ovalamaya başladım.
"Hasret yavrum. Annen babanı hiç bir zaman aldatmamış. Kim sana ne söyledi bilmiyorum ama hiç bir şey senin sandığın gibi değil." dedi
Bakışımı ona çevirdiğimde hala gözleri yaşlarla doluydu. Benim göz yaşlarım ise hiç durmuyordu zaten.
"Ben sizi en az bir baba kadar sevmiştim. Ama siz benim hiç bir sevgimi hak etmiyorsunuz.
Nasıl aldatmamış .
Kaçırıldığım gün o kadının yanından geliyorduk.
Hatta beni ve Rüzgarı siz ve annem sandı. Ağızdan gelen tüm iğrenç kelimeleri saymıştı.
Beni annem Rüzgar'ıda siz sandığı için açık, açık Ali'yi aldattığı mi söyledi. Belliki sadece bizi değil başkalarında zarar verdiğiniz için sizden başka kimseyi hatırlamıyordu kadın .
Sadece beni ve abimi değil başkalarınıda mağdur etmişsiniz. "
Diye haykırmaya başladım.
" Şimdi Defol git sizi birdaha görmek istiyorum. Hepinizden nefret ediyorum. "
Bu söylediklerimden dolayı yüzü düştü.
Cebinden bir mektup çıkardıktan sonra bana doğru yürümeye başladı. Mektubu bana uzatarak.
