“ ဒုဥကၠဌ…အလုပ္သေဘာမဟုတ္ပဲနဲ႔သူငယ္
ခ်င္းလိုမ်ိဳးက်ြန္ေတာ့္ကိုစကားခဏေျပာခြင့္ေပးလို႔ရမလား…”
အတြင္းေရးမွဴးေရာင္နီဦး၏အေမးေၾကာင့္
“ ေရာင္နီ…မင္းနဲ႔ငါကအၿမဲတမ္းသူငယ္ခ်င္းပဲ
ေလ…ဘာလို႔မရရမွာလဲ…ဒါနဲ႔မင္းငါ့ကိုဘာေျပာစ
ရာ႐ိွလို႔လဲ…”
ေနမုန္းမာန္ျပန္ေမးလိုက္ၿပီးတာနဲ႔သူ႔လက္မွာကိုင္ထား
တဲ့ေကာ္ဖီဘူးထဲမွေကာ္ဖီကိုေသာက္ေနလိုက္ေလသည္။
“ ေန…မင္းဘာေၾကာင့္မိုးဦးကိုႏိွပ့္စက္ေနတာလဲ…အဲဒီကေလးကငါတို႔ႏွစ္ေယာက္လက္ထဲမွာပဲ
ႀကီးလာတဲ့ကေလးေလ…ငါ့ထက္မင္းကသူ႔အေပၚပိုၿပီး
သံေယာဇဥ္ပိုေနတာလဲငါအသိဆံုးပဲ…သူ႔ကိုႏိွပ့္စက္
တာမင္းကိုယ္မင္းႏိွပ့္စက္တာနဲ႔တူတူပဲမဟုတ္လား…
မင္းရင္ထဲမွာမနာက်င္ဘူးလားေန…”
ေရာင္နီရဲ႕စကားအဆံုးမွာေနမုန္းမာန္မ်က္ေမွာင္
တစ္ခ်က္ၾကဳတ္လိုက္ၿပီးေတာ့မွ
“ ေရာင္နီ…ငါ့ရင္မွာအမုန္းကလဲြၿပီးဘာမွမ႐ိွေတာ့ဘူး…လြန္ခဲ့တဲ့ေလးႏွစ္…ငါတို႔အိမ္ကို
မင္းမာယာေရာက္လာကတည္းက…မိုးဦးညိဳအေပၚ
တစ္ဖက္သတ္ခ်စ္ခဲ့တဲ့ငါ့အခ်စ္ေတြအားလံုးငါ့ရင္ထဲကအၿပီးတိုင္ေမာင္းထုတ္ထားလိုက္ၿပီ…အခုခ်ိန္မွာ
မိုးဦးညိဳအတြက္ထိုက္တန္တာငါ့အမုန္းပဲ…”
ေနမုန္းမာန္ေသာက္လက္စေကာ္ဖီဘူးထဲမွေကာ္ဖီ
ေတြကိုေမာ့ေသာက္လိုက္ၿပီးေတာ့ဘူးကိုလက္ျဖင့္
ေျခပစ္လိုက္ရင္းမွ
“ ဒီေကာ္ဖီဘူးခံြလိုပဲ…မိုးဦးညိဳရဲ႕ဘဝကိုေၾကမြ
သြားေအာင္ငါလုပ္ျပမယ္…ငါ့အေဖကိုေသေအာင္
လုပ္သြားတဲ့တရားခံရဲ႕သားအတြက္ရလဒ္က
…အၿမဲတမ္းငိုေၾကြးေနရတဲ့ဘဝနဲ႔အသက္ဆက္႐ွင္ေနရမွာ…ဒါမွငါ့အေဖေသရတာနဲ႔တန္မွာေလ…ဟား…
ဟား…ဟား…”
ေျခာက္ကပ္ကပ္ေအာ္ရယ္ေနတဲ့ေနကိုၾကည့္ကာ
ေရာင္နီ၏စိတ္ထဲတြင္ေတာ့
“ ေနရယ္…မင္းအရင္ကဒီလိုမဟုတ္ဘူးကြာ…
အခုၾကေတာ့ငါ့သူငယ္ခ်င္းေနမဟုတ္ေတာ့တဲ့အတိုင္းပဲ…မျဖစ္ဘူး…ဥကၠဌႀကီးေသဆံုးရတဲ့ေနာက္ကြယ္က
အေၾကာင္းရင္းကိုသိေအာင္ေဖာ္မွျဖစ္ေတာ့မယ္…
မဟုတ္ရင္ေနအမွားေတြဆက္တိုက္မွားေနမွာ…
ေနာင္မွတရတဲ့ေနာင္တနဲ႔မႀကံဳခင္…ဘာမွအျပစ္မ႐ိွတဲ့
မိုးဦးအတြက္ေရာ…မိုးဦးကိုအခုခ်ိန္ထိ
တစ္ဖက္သတ္ခ်စ္ေနေသးတဲ့ေနအတြက္ေရာ…တရားခံအစစ္ကိုငါအျမန္ဆံုး႐ွာမွျဖစ္ေတာ့မယ္…”
