Chapter 11 : Guilty Pleasure

245 8 4
                                    

11 ::: Guilty pleasure

{ ----- }

Second Visual’s POV

“The pleasure guilts me
  The sore of the past tingles me
  Souls of the dead arises
  Every cries rise
  But we are killers
  We don’t say our matter
  We sense danger
  And anger of the nagger”

Napangiti nanaman ako nang makabuo nanaman ako ng bagong rhyme scheme. Dapat pala Literature nalang ang kinuha ko, hindi Fine Arts; Major in Visual Communication.

The pleasure guilts me, The sore of the past tingles me. We have a soft side and we feel guilty too, but the sore of our dark past tingles us to our bones.

Souls of the dead arises, Every cries rise. Pakiramdam namin ay nararamdaman namin ang iyak at hiyaw ng mga pinatay at pinahirapan namin.

But we are killers, We don’t say our matter. But still, killers gonna kill, And we don’t say our agenda, unless if they’re near-death, they should die together with our precious secret.

We sense danger, And anger of the nagger. Define killers, they are very neat and clean when cleaning up everything, we sense if someone tries to kills us, and we also sense if someone is planning to take us down.

“A pizza for my hardworking visual?” Napangisi nalang ako nang makita kong may hawak na dalawang kahon ng pizza si First Visual.

Hinablot ni First ang ginawa kong rhyme scheme at agad ko namang binuksan ang box ng pizza. Aigo, kung hindi lang talaga kasama sa rules ang bawal muna ang pakikipagrelasyon ay ginawa ko nang asawa ang pizza. Pizza is bae <3

“Mas gusto ko ’to. Kaysa sa binigay ni Third Visual. Ang mais masyado.” Reklamo nito at ibinalik nito ang papel ko at nginitian ako. Ang gwapo nito putanginang fuck

“Ano ba kay Third? Tsaka hayaan mo yun si Third. May gusto yun kay Charline kaya corny sya.” Sambit ko sa kanya habang nginunguya ang asawa este pizza ko.

“I have a story about love and gifts
Life and death loved each other so much
That life gives countless gifts to death
And death keeps it forever” Matatawa-tawang sambit ni First.

“Maganda sya kaso rhyme scheme ang hinihingi, hindi short story.” Suhestiyon ko sa kanya. Okay, it was about love, but we are killers, not matchmakers.

Love, love and love, who cares. Basta ako may pizza at kutsilyo ako, buo na ang life ko <3

“Bantayan mo sina Cassandra at Gabriel. Ako nang bahala dun sa Christopher.” Sambit nito sa akin at tumango nalang ako sa sinabi nito. So, natalo nga talaga si Arch sa laro nila ni Mad Killing Trainee.

Ayaw nilang si Hara ang maglaro ng mga mini-games nila. Dahil alam nilang mananalo lang ito. Patalasan nalang ng isip. Sa kanilang lahat, si Hara ang pinaka-nagmature at pinaka-nagpakatino. Kaso iisa lang ang kahiyaan ni Hara; si Justine.

Mahal parin Hara si Justine. I know everyone already said and knew this, but this is the main target of the game, make Hara fragile again. Dahil pag nanghina na si Hara ay hihina na rin ang mga taong kailangan naming patayin.

Hara is the only one who uses her brain everytime. Arch doesn’t, dahil hindi nya namalayan na nakita na sya ni Trainee. Rylle only uses her sassiness and strength. Shaun is dumber than Third. And the Couple, Cassandra and Gabriel, are obviously stupid.

Pero alam nyo kung anong nakakaasar dyan kay Hara? Hindi namin syang patayin muna dahil may plano si Leader sa kanya.

Nang maubos ko na ang dalawang box ng pizza ay tumayo na ako at naglakad ako papunta sa kwarto kung saan nakakulong sina Cassandra at Gabriel.

Repost : New Era {under final revision}Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon