YANGIN ( Töre )

Bölüm 11

Bölüm Şarkısı: Derya Bedavacı - Deme
Keyfli okumalar diliyorum..

Eyşan

Sustum hiçbir şey söylemeden öylece susmuştum. Bunu söylemesinin nedeni benim onu zorlamış olmamdı çünkü. Elimde olmadan Demir'in üstüne gitmiştim ama böyle bir cevap vereceğini beklemiyordum bende. Onun en büyük pişmanlığı bendim. Benim en büyük hatam neydi peki. Demire aşık olmam mıydı Baran'a evet demem miydi. Şuan sadece beni suçluyordu belli ki ama tek suçlu ben değildim ki. Yıllar önce cesur davranıp karşıma dikilip sana hislerim var diyemeyen kendisiydi. O ilk adımı benden bekleyemezdi. Belki çok normal bir şeydi bu ama buralarda normal karşılanmazdı bir kadının bir erkeğe aşk itirafında bulunması. Yapabilir miydim o da kesin değildi çünkü. Bende cesur davranamazdım onun karşısında. Karşına geçip ben sana aşığım diyemezdim. Bunun en büyük nedeni ise Demir'in bana sürekli olarak ufaklık demiş olmasıydı. Belki sadece ismimle hitap etmiş olsa böyle olmazdı ama Demir benim elimden tüm cesaretimi de almıştı böyle yaparak. Şimdi ise sen küçüktün ben seni kendime yakıştıramadım diyerek kurtulmuştu bu yükünden. Sessizliği bozan yine Demir oldu

' Ne oldu. Verecek bir cevap bulamadın mı. '

' Konuşmak istemiyorum Demir. '

' Az önce susmuyordun Eyşan. Yine konuşsana. '

' Sessiz ol biraz. Baran uyanır duyarsa ona ne açıklama yapacağız. '

' Kocanın uykusu ağırdır korkma. Top patlasa uyanmaz o. Sen soruma cevap ver.'

' Demir uzatmayalım lütfen. '

' Yoo bence uzatalım biz. '

' Ne dememi bekliyorsun. En büyük pişmanlığınmışım işte. Özür dilerim tamam. Duymak istediğin buysa eğer. '

' Özür mü diliyorsun. Gerçekten tek söyleyeceğin şey bu mu. '

' Demir.'

' Adımı mı ezberliyorsun. Söyle ne diyeceksen.'

' Yok. Yok bir şey. '

Ne dememi beklediğini anlamıştım aslında ama sanırım işime gelmemişti. Demir canımı yaktığını duymak istemişti. Ona cevap olarak canımı yaktın demem hoşuna gidecekti sanırım. Zaten başından beri istediği de bu değil miydi. Sürekli olarak deniyor ve başarıyordu. Demir benim canımı acıtmaktan asla yorulmuyor sıkılmıyordu. Daha ne kadar böyle devam edebilirdi bilmiyordum. Bir zamanlar da olsa hisleri olduğunu söylediği kadının canı yansın istiyordu. Sanırım nefret böyle bir şeydi. Benden nefret ettiği için bulduğu he fırsatı kullanmaktan kaçınmıyordu. Baran duyar diye bile korkmuyordu. Demir kimseden korkuyordu gerçi. Allah'tan başka kimseden korkmayan biriydi. Aklıma lise yılları gelmişti yine.

Flash back:

Berfin ile birlikte Demir'in gelmesini bekliyorduk bugün o alacaktı Berfini. Beni de bırakmayı önermişti Berfin onu red etmek istemedim. Zaten istemezdim de. Demir'i onun sayesinde görüyordum en azından. Okul dışında beklediğimiz sıralarda yanımıza iki çocuk yaklaşarak sözlü tacizde bulundular. Bu durumdan ikimiz de rahatsız olmuştuk. Etrafta bir sürü insan dolanıyor ve bunu görüyorlardı ama kimse tepki göstereyim demiyordu. Herkes başım belada girer diye korkuyordu. Demir'in arabasını görünce ikimiz de rahat bir nefes aldık. Aşırı rahatsız olmuştuk aç gibi bakışlar atmalarından. Demir arabasını durdurup yanımıza geldi. Yakınımızda duran iki kişiyi görünce gözleri her zamankinden daha bir koyulaştı. Berfin'e bakıp konuştu.