Kabanata 13

1.1K 40 4
                                    

I took a deep breath. I just smiled at all my memories of the past,it's sad to think about all the pain I suffered for the past few years.

Pero masasabi ko lahat ng sakit na iyon ay nagturo sakin sa tamang landas

It's all worth it

It's been 5 years simula nung umiiyak at nagpapakatanga ako dahil sa isang tao,pero ito ako ngayon patuloy na lumalaban para sa akin at sa isang tao na pinaka importante sa akin

"Crisha" lumingon ako sa tao na tumawag sakin, napangiti naman ako ng makita ito

"Leonard" sambit ko sa pangalan ng lalaki at nilapitan ito para yakapin "bakit hindi ka nagpasabi pupunta ka dito?" Tanong ko

Ngumisi ito sakin at hinalikan ako sa noo

"I missed you so I came here to see my beautiful lady" napailing ako sa huling sinabi nito

"Bolero ka talaga"

"Yung ang totoo Crisha,and beside it's been 3 weeks last kita na tin kaya naman miss na miss kita at gusto na kita makita"

"Tigilan mo nga ako Leo" suway ko rito, kung may ipapasalamat man ako sa itaas yun yung binigay niya sakin si Leonard

Siya yung naging liwanag ko sa madilim kong mundo

Siya yung naging savior ko panahon lunod na lunod na ako sa lahat ng problema ko

"But I also missed you too" bawi ko agad sa kanya at ngumiti

"So let's have lunch?" Aya nito na pinaunlakan ko

"Arigatō" salamat ko sa waiter nag serve ng pagkain namin

Nagsisimula na kami kumain ng bigla ako tanungin nito

"Kailan balik mo ng pinas?"

Natahimik ako saglit sa tanong nito saka ako sumagot

"Hindi ko pa alam" tanging sagot ko

Nailang naman ako sa binigay na tinggin nito, sa totoo lang hindi pa ako handa sa pagbalik ng Pilipinas

Gusto ko umuwi kasi miss ko na siya,pero parang ayaw ko naman dahil natatakot at naduduwag ako

I'm not prepared for this

Hinawakan nito ang isang kamay ko at bahagya pinisil "sa tinggin ko kung mas makakabuti kung bumalik kana" marahang na sabi nito "hindi ako nanghihimasok sa buhay mo, concern lang ako at mas mabuti na magpakita ka sa kanya habang maaga pa"

Napayuko naman ako

"Wag mo hintayin dumating sa punto na kamuhian ka niya" dagdag nito

"P-paano kung ayaw niya sakin? Ayaw niya ako makita" sabi ko rito na may halong kaba sa dibdib

"Maniwala ka sakin,tatangapin kaya dahil ikaw ang" naputol ang sasabihin nito ng tumunog ang kanyang cellphone

Dahil important person ang tumatawag kaya nagpaalam ito sasagutin

Dahil na din sa pinag usapan namin mas lalo ako nakakaramdam ng takot at pangungulila

Hindi ko na alam gagawin ko,pero malakas na ako mas matapang na ako kaysa noon

Kaya dapat easy na lang ito sakin,madali na lang sakin umuwi ng Pinas para makita siya

Bumalik na din si Leonard makalipas ng ilang minuto pero nagmamadali itong nagpaalam dahil may emergency meeting siyang kailangan puntahan

Pero bago ito umalis hinatid niya muna ako sa aking tinutuluyan,tutal malapit lang naman sa pinagkainan namin

Pagpasok sa loob ng bahay nagtungo agad ako sa kusina ko para kumuha ng alak na maiinom

His WifeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon