hoofdstuk 3

230 7 0
                                    

'AAHHHH!!! HELLUPP IEMANDD!'

Ik schrik wakker. Ik kijk langs me. Mmm geen Mae. Wacht... Geen Mae!?
Zo snel mogelijk stap ik mijn bed uit, dus in mijn leven flikker ik mijn bed uit. En ga naar de gang. Beneden onder aan de trap zie ik Mae liggen, met wandelende takken??? WAT!!!

'Help dan ook en blijf daar niet zo staan!' Roept Mae dan naar mij. Ik grinnik en loop rustig naar beneden.

Mae vind de wandelende takken eng dus schreeuwt ze weet ik hoe hard waarvan iedereen dus wakker word.

Mijn moeder: 'Wat is hier allemaal aan de hand!'
Mijn vader: 'Waarom ligt Mae daar?'
Mijn broertje Scott: 'Eh mijn wandelende takken, wat doen die hier?"

'JA DAT WEET IK, DIE VIEZE DINGEN DIE WAREN HIER OP DE TRAP. EN TOEN VIEL IK, WANT IK SCHROK VAN DIE VIEZE BEESTEN!!!' Riep Mae als reactie. 'GAAT ME IEMAND ME NOG HELPEN OF BLIJVEN JULLIE LACHEN'

Ja we stonden met zn alle te lachen om hoe ze daar lag en omdat ze erg bang is voor de wandelende takken.

Ik loop verder de trap af om haar te helpen.

Na dat iedereen uitgelachen is en iedereen klaar is aan tafel zit om te eten, gaan we nog even naar boven om onze tas voor school in te pakken.

- onderweg naar school -

'Wat deed je eigenlijk om 6 uur al op de trap?' Vraag ik onderweg naar school aan Mae terwijl ik bijna zoals altijd flikker. 'Nou ik wou een ontbijtje klaar maken voor jou. Maar ik zag zo'n beest op de trap en ja ik schrok en toen viel ik.' Reageerde ze.

'Nou gelukkig is het allemaal goed gegaan en heb je niks gebroken.' Lach ik naar haar. 'Pff wat ben je toch weer aardig tegen je vriendin.' Reageert Mae terug.

- In school - In de klas  -

De directeur is bij ons in de klas; 'Jongens en meiden, ik ben voorlopig jullie mentor want we hebben geen andere leraar die mentor kan zijn of hoe je dat ook zegt.

Langs de directeur staat een jongen. Ik ken hem niet. Hij ziet mij. Ik kijk terug. Ik zie zijn ogen. Zijn ogen komt me bekent voor. Maar ik ken hem ni. Hij is mooi. WACHT WAT! Okee haal die gedachte weg! Dat kan niet.
De jongen glimlacht. Ik terug. En dan word ik uit mijn gedachte gehaald.

'Heyy aarde aan Lenthe!' Hoor ik Mae zeggen. 'Ben je nou naar die jongen aan het kijken???' Vraagt ze. 'Ja, die ogen komen bekent voor.'

Na ik dat zei, keek Mae naar zijn ogen.
'Eh ja die komen inderdaad bekent voor, maar ik zou nu niet weten van wie.

'Nou jongens en meisjes zo als jullie zien staat er een nieuw iemand langs mij en die komt bij jullie in de klas.
Stel je zelf maar even voor.' Zei de directeur.

'Nou ik ben Cash Samuel, 15 jaar en ik woon hier sinds 2 weken. En dus kom hier op school.'

'Nou Cash ga maar in het groepje daar achter in de klas zitten. Daar is nog een plek vrij.' Zei de directeur/mentor.

Cash liep richting ons. Waarom loopt hij richting ons, wij zitten toch niet... oooh wacht...

Wij waren het enigste groepje dat met zn 3e zat en dus een plek over heeft. Shit man.

Als hij zit, kijkt hij naar mij. En zegt; 'Jou ogen herken ik...'

'Euhh dankje denk ik.' Zeg ik terug.

'Wil je straks even met mij mee?' Zegt Cash dan.

'Euhhh...' En ik kijk Mae aan. Ze schud met haar hoofd ja.
'Euhh ja is goed denk ik.'

_________________________________________

Dit was weer een hoofdstukje. Ze zijn een beetje kort, ik weet. Maar wil echt wel een keer de 1000 halen.

Xxx Es

Lesbisch,Zwanger & 15 Jaar? (Voltooid)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu