Mijn dagboek

Hoofdstuk 1

DAAR GAAN WE

WE ZIJN WEER EENS 'OP WEG'

Papa is eigenaar van een groot bouwbedrijf dat gespecialiseerd is in duurzaam bouwen en voor zijn werk moet hij veel reizen. En ik ga met hem mee. We zijn nu op het vliegveld en gaan voor de zoveelste keer naar een nieuw huis.

Papa heeft besloten terug te gaan naar BUENOS AIRES dus vandaag verlaten we MADRID waar we de laatste paar jaar hebben gewoond.

Ik ben een beetje VERDRIETIG MAAR OOK HEEL NIEUWSGIERIG. Deze keer heb ik er zin in om op onze bestemming aan te komen, omdat ik terugga naar de stad waar ik ben geboren. De stad van mijn moeder. Ze overleed toen ik pas 5 jaar was. Veel herinneringen heb ik niet aan haar, maar als ik me verloren voel, denk ik aan dingen die ik nog wel weet... Vandaag voel ik me verloren.

MIJN MOEDER! Hoe lief ze naar me lachte als ze thuis kwam van een optreden.

Haar nachtkusjes, het strelen door mijn haar en over mijn wangen. En dan haar lieve en zachte stem, geschoold doordat ze jarenlang spraaklessen had gehad.

Ook herinner ik me dat ze altijd zei: "VIOLETTA , HEB JE JE TANDEN GEPOETST?" (Hmm, als ik zo terugdenk, was haar stem niet altijd zo zacht...)

...oeps! Het geluid van de vliegtuigmotoren brengt me terug in de realiteit! We zijn net opgestegen en ik schrijf maar door om er niet aan te hoeven denken dat we duizenden meters boven de grond vliegen... Schrijf, schrijf, schrijf... Nee wacht, stop, want... Ik heb vliegangst en

VAN AL DAT GEWIEBEL WORD IK BANG!

Lief dagboek, er is trouwens iets geks gebeurd. IK WAS MET EEN JONGEN AAN HET PRATEN. Nou ja, praten... Laten we zeggen stamelen, want ik wist echt niet wat ik moest zeggen. Hij deed heel aardig en het leek net of hij vrienden wilde worden.

MAAR OPEENS DEED-IE EEN BEETJE BOT, ALSOF HIJ BANG WERD. VAN WAT??? ZEI IK SOMS IETS RAARS ZONDER IK HET DOORHAD?

Ik denk niet dat ik er vandaag achter kom. Maar 1 ding weet ik wel. Je weet niet wat een jongen denkt en ik vraag me soms af of ik ze ooit zal begrijpen... Of ik ooit een vriendje zal hebben. Help... Wat is dat voor geluid??

Nou ondanks mijn angstscenario's is het gelukt! Wij zijn geland in BUENOS AIRES, de mooiste stad ter wereld! Ik hoop dat papa deze keer wat langer wil blijven, zodat ik me eindelijk thuis kan voelen.

WAAROM SNAPT HIJ NOU NIET DAT HET VOOR MIJ HEEL MOEILIJK IS OM TELKENS TE VERHUIZEN?

De afgelopen jaren heb ik veel verschillende mensen ontmoet. Het waren heel aardige mensen maar het is jammer dat het allemaal volwassenen waren, namelijk vrienden van m'n vader. En het is ook heel jammer dat ik de tijd niet kreeg om hun namen te leren. Hoe vaak heb ik Giulio wel Alessio genoemd en Alessio dan weer Giovanni en Giovanni vervolgens Luca. En ze maakten ook niet echt deel uit van mijn leven.

DUS, VERTEL EENS,VIOLETTA HOEVEEL VRIENDEN HEB JIJ EIGENLIJK?

Niet veel, misschien wel geen. Als je vaker van stad dan van kleren wisselt, duurt een vriendschap niet zo lang. IK HAD WEL EEN TIJD EEN VRIENDINNETJE TOE IK 8 WAS. Zij was de dochter van een van m'n vaders collega's. Terwijl onze vaders hele middagen vergaderden over budget, projecten en deadlines, dwongen wij onze poppen thee met ons te drinken. Met z'n vieren zaten we dan gezellig rond het tafeltje in mijn slaapkamer: Ines (mijn vriendinetje), Bussi (mijn pop), Bea (de pop van Ines) en ik natuurlijk. We deden dan net of we in een restaurant zaten. Maar ja, toen verhuisde Ines en het enige dat ik nog van haar heb, zijn een paar foto's. Ik sta ook nog eens heel stom op die foto's, dus ik bekijk ze nooit😞

Ik ben eindelijk thuis, inmijn oude huis.het lijkt net of ik nooit ben weggeweest, al ben ik heel lang in het buitenland gewoond. De huiskamer met witte banken waar je komt als je over de piato loopt, de gordijnen, ook wit, het rechthoekige tafeltje waar ik mijn eerste puzzels maakten... Ik herinner me alles weer alsof het gisteren was.

EN OLGA IS ER,

MIJN OLGA!

Toen ik haar weer zag, maakte mijn hart een sprongetje! In het huis ruik je nog steeds de geur van haar kookkunsten.

OLGA, OLGA, OLGA, ik heb je heel erg gemist (en je chocoladetaart hihihihi). JE BENT DE BESTE HUISHOUDSTER DIE ER IS!

NU WIL PAPA METEEN

EEN ANDEREN ZOEKEN.

Ik hoop dat het deze keer een leuke is... Maar als ik denk alle gouvernantes die hij mij voorgeschoteld heeft, is er weinig hoop...

Maar ik blijf optimistisch, misschien wonen er in deze stad alleen maar geweldige mensen. Zoals de mensen die ik tot nu toe heb ontmoet. De douanebeambten op het vliegveld gaven ons een warm welkom. De barman was spontaan en vriendelijk, de taxichauffeur was aardig en beleefd. Goed begin, toch?

Ik heb altijd THUIS LES GEKREGEN VAN EEN GOUVERNANTE.

EN EERLIJK IS EERLIJK:

ZO ERG IS HET OOK NIET.

Ik kan een beetje mijn eigen schema maken en bedenken wanneer ik wat wil leren, als ik maar het schema van het schooljaar volg. De gouvernantes die papa kiest zijn namelijk altijd heel precies en streng en laten zich niet echt afleiden (helaas).

Ik wil wel OOIT NAAR SCHOOL, hoor. Lol maken tijdens de pauze met schoolvrienden en elkaar bellen om erachter te komen wat het huiswerk is. De dingen die ik denk dat kinderen van mijn leeftijd doen.

VAREN OM TE STELLEN

EENVOUDIGE VRAGEN, ADVIES,IDEEËN.

-Hallo! Ik heb het huiswerk dat we moeten doen niet opgeschreven. Weet jij het?

-Hallo! Hebben we morgen gym? Moeten we ons trainingspak aan?

-Hallo! Heb jij die vertaling van Franse les al gedaan? Ik snap de laatste zin niet.

-Hallo! Mag ik het huiswerk van jou overschrijven?

HALLO! WIL JE BIJ MIJ THUIS KOMEN OM TE LEREN?

Wat klinkt dat leuk! Soms zou ik dat soort dingen tegen iemand willen zeggen.

Ik heb nooit moeite gehad met leren en huiswerk maken. Ik hou van studeren, ik hou van lezen en ik hou van schrijven,

Ik schrijf op en in alles wat ik tegenkom: een lege koekjesdoos, papieren zakdoekjes (toen ik klein was ook op die van stof...), omslagen van boeken, Olga's boodschappenlijstje, papa's notitieboek en, uiteraard in jou, dagboek.

EN IK SCHRIJF OOK GRAAG IN SCHRIJFBLOKKEN VAN SCHOOL.

Het maakt niet uit of ik mijn eigen gedachten opschrijf of dat ik schrijf over aardrijkskunde, geschiedenis of literatuur. Het zijn mijn eigen woorden en om eerlijk te zijn ben ik er wel trots op.

EN IK GEEF TOE

IK VIND MIJN EIGEN GESCHRIFT HEEL MOOI!