Eh, bu gün bir Pjo fanfiction'ı ile karşınızdayım! Aslında tüm Pjo serisini okudum ama bir yıl önce. O yüzden bazı hatalarımı mazur görün lütfen.
Bu arada karakter şu:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bunun gözlerinin daha grimsi olduğunu düşünün
Bu arada gözlüğü ben ekledim ywsxgvxywsxg
İyi okumalar!
Soğuk terler akıtarak uyuyordum.
Her zamanki gibi kabus görmüştüm.
Gözlerimi açtığımda ilk düşündüğüm şey... Neden kabusu bu kadar net hatırlıyordum?
Korkmaya başladım ve yataktan doğruldum. Bir umut babam evdedir diye salona gittim. Tanrım! Salon her zamanki gibi içki kokuyordu.
İç çekerek mutfağa doğru yöneldim. Buzdolabının çoğu babamın saklamaya çalıştığı bira şişeleri ile dolu olduğu için zar zor peynir çıkarabildim.
Peynirleri yerken gerçekten düşünüyordum. Babama, bir anneye ya da bana iyi bakabilecek birine ihtiyaç duyuyordum. Babam sarhoşun tekiydi ve annemin de beni doğururken öldüğünü söylüyor. Paramız benim okul ihtiyaçlarıma zar zor yeterken babam günde en az 200 lirasını o aptal biralara yatırıyor.
Karnımı doyuracak kadar peynir yedikten sonra buzdolabında ki eski yerine koydum.
Okula gitmek için üstümü değişecek iken düşünmeden edemedim. Acaba babam yalan mı söylüyordu? En ufak bir fikrim bile yoktu. Babamdan başka zaten bana bakmak isteyen kimse de yoktur. Bu düşünce ile daha da yalnız hissettim. Gözlerim dolmuştu, ama ağlamak istemiyordum. Onlarca kez ağlamıştım. Ne değişti? Tabi ki hiç bir şey...
Camı açarak derin bir nefes aldım. Tam camı kapatacak iken bir kadının bana dik dik baktığını gördüm. Kadına gülümseyerek camı kapattım. Üstüme okul üniformamı giydim. Bu sırada kulağımda bir kadın sesi yankılandı:
"İşaretlerimi takip et... Kızım..."
Kızım kelimesini duyunca ürperdim. Ah ne güzel şimdi de şizofreni belirtileri gösteriyorum, diye düşündüm. Ardından okula gitmek için evden çıktım ve kapıyı kilitledim.
Okula giderken her zamanki gibi bir şarkı mırıldanmaya başladım yolda giderken birine çarpmamla yüreğim ağzıma geldi, umarım kötü biri değildir, diye düşünürken bana:
"Önüne bakmayı da mı bilmiyorsun?!" Diye bağırınca alelacele özür diledim. Karşımdaki çocuk umursamadan gitti. İç çektim. Ne var yani biraz... anlayışlı olsalar? Gerçi bu benim suçum. Ona ben çarptım, diye düşünerek yoluma devam ettim.
