𝐉𝐔𝐍𝐆𝐊𝐎𝐎𝐊 İ𝐋𝐄 𝐇𝐀𝐘𝐀𝐋 𝐄𝐓 𝟐

BÖLÜM~7 "FERAY'IN JUNGKOOK'U"

#Bir derdim var
#Beni vurup yerde bırakma
#We Don't Talk Anymore🌠

"Oysa bir mum gibiydi olup biten herşey..."

Bakışların kızgınlığı, ruhunun acısına tuz basıyordu. Canını yakıyordu yokluğu. Bunun bilincinde olmak kat ve kat acıtıyordu canını. Kırık kalbin iyileşmemişti. İyileşememişti. Kanıyordu yaralar. Haykırıyordu ölen aşk. Ama ölmemiş, sadece bir oyun oynamıştı o aşk. Kaybolan yapboz parçalarını ararken buldun kendini. Neden arıyordun? Bu soruyu kendine sorduğunda etraf sessizliğe gömüldü.

Kahvaltı yapıyordun. Zorla. Sena zorlamıştı. Zor da olsa yiyordun birşeyler. O sırada telefonun çalmaya başladı.

Annem Arıyor...

Boğazındaki lokmanı zar zor yuttun.

"Kim?"dedi Sena merakla.

"Annem."dediğinde yutkunduğunu duydun.

"Açacak mısın?"dediğinde sorusuna cevap vermeden yavaşça açtın.

"Alo?"dedin sessizce.

"Y/N?"dedi annen.

"Efendim?"dedin korkarak.

"Yavrum ne oldu? Apar topar gittin. Bir yıldır ortalarda yoksun. Sesin çıkmıyor. Haber alamıyoruz. Nerelerdesin?"dedi titreyen ve yorgun sesi ile.

"Kore'deyim anne. Korkma. Sena var yanımda."

"Tamam da evladım birşey anlatmayacak mısın? O gün... Allah'ım! Cunkook ağlıyordu, sen berbattın. Ne oldu?"dediğinde onun ismi geçince kalbin acıdı.

"Ona ne oldu? Yani, ben gittikten sonra ne oldu?"

"Arkandan apar topar o da gitti. Bana ne olduğunu anlatacak mısın?"dedi.

Gözlerini yumdun ve akan yaşlara engel olamadın.

"Anne o beni aldattı. Bende öğrenince dayanamadım ve onu terk ettim."dedin ve telefonu uzaklaştırıp delice ağladın. Sonra kendini toplamaya çalışarak tekrar konuştun.

"Ne dedin sen? Ah yavrum benim. Sen nasılsın? İyi misin? Üzme kendini yavrum. Değmez."dedi annen.

"Yok anne ne üzeceğim kendimi. Canı cehenneme. Ben artık önüme bakıyorum. Giden gitti benim için. Sende sıkma canını. Ben kahvaltı yapıyorum. Hoşçakal."dedin ve vedalaşıp kapattın. Ama deli gibi ağlıyordun. Sena sana sarıldı.

"Ağlama kardeşim. Lütfen, artık üzme kendini."dedi.

"Ama neden yaptı bana Sena? Neden üzdü beni? Ben ne yaptım ona? Ben bunları hak edecek ne yaptım?"dedin ve daha şiddetli ağlamaya başladın.

"Şşşş. Unutacaksın zamanla."dedi.

"Ne unutması! 1 yıl geçti. 1 yıl. Ateşi aynen yanıyor yüreğimde!"dedin ve geri çekildin.

"Bak ne diyeceğim, bir yıldır hiç vakit geçirenedik. Beraber alışveriş merkezine gidelim mi?"dediğinde yüzünü ekşittin.

"Sena... Sence ben gidebilecek durumda mıyım? Çok isterdim ama hayır. Başka zaman."dedin.

"Ama Y/N, cidden hiçbir şey yapamadık bak hadi kırma beni. Lütfen."dedi yalvararak.

"Sena lütfen. İyi değilim..."sözlerini heyecanla böldü.

"İşte iyi değilsin. İyi olmalısın. Kafa dağıtırız eski günlerdeki gibi. Hadi ya kırma beni."dedi.

Öyle istekli görünüyordu ki, gözlerinin içi parlıyordu. Onca yıllık dostunu üzmemek adına kabul ettin.