สืบสู้ผี (ภาค 1 -2 )

02 คนลึกลับในบ้านแฝด

   ​"พี่กิต... ตรงนี้ผมคุยไม่ค่อยสะดวกเท่าไร" แล้วจันก็คว้าข้อมือผม "พี่กิตตามผมมาทางนี้หน่อยสิ"

   "เอ้า.. ก็ได้" ผมพยักหน้า ในใจนึกสนเท่ห์กับอาการหวาดๆของจัน

   แล้วจันก็เดินนำผมไปหน้าบ้าน พอเลี้ยวขวาพ้นรั้วบ้านมาได้สักระยะหนึ่งแล้วก็หันมามองผมด้วยรอยยิ้มแห้งๆ

   "มันยังไงกันจัน ?" ผมเริ่มถามอีก "ฉันก็อยู่ที่นี่มาได้สักพักใหญ่แล้ว ไม่เห็นจะรู้สึกว่ามีผีสางหรือผีสิงอะไรเลยนะ"

   "จริงเหรอพี่กิต ?" พี่โชคดีจังที่ไม่รู้สึกอะไรเลย" จันพูดพร้อมทำตาโต "หลายๆคนที่เคยอยู่ที่นี่ ถ้าไม่เห็นตัวกันชัดๆก็เห็นกันใน... ในความฝันน่ะพี่กิต"

   "ว่าไงนะ ฝันเหรอ...?" ผมเอะใจอะไรขึ้นมา

   "ใช่แล้วพี่กิต เขาน่ะมาเข้าฝันเกือบทุกคน ทำให้แต่ล่ะคนตกอกตกใจแล้วก็ขวัญหนีดีฝ่อไปตามๆกันเลยล่ะพี่"
    แล้วผมก็พลันย้อนนึกถึงเรื่องอะไรบางอย่างที่ตัวเองเกือบจะลืมไปแล้ว

   ไม่สิ... ตอนนั้นน่ะ มันก็เป็นแค่ความฝันไม่ใช่รึ เป็นฝันที่ผมเกือบลืมไปแล้ว เมื่อเร็วๆนี้ผมรู้สึกเหมือนกับฝันไปว่า มีคนมานอนข้างๆทางด้านขวาของผม ผมพยายามหันไปมองแต่ก็เหมือนกับมองไม่ถนัด และต่อมาผมก็รู้สึกเหมือนมีคนมาดึงขาข้างหนึ่งของผม ผมยังคิดว่ามันก็เป็นแค่ฝัน เป็นแค่ฝันที่ผมไม่ได้สนใจอะไรเลย

   "แล้วทำไมจันต้องพาฉันมาตรงนี้ล่ะ ?" ผมถามจัน

   "คือว่าผม.. ผมกลัวเขาได้ยินน่ะสิพี่กิต"

   "เขานี่คือ.. ผีที่จันเพิ่งเล่าให้ฉันฟังใช่ไม๊ ? เขานี่เป็นผีผู้ชายรึ ?"

   จันพยักหน้า " ใช่แล้วพี่กิต ตอนนั้นน่ะมะลิเห็นชัดเจนเลย แต่เห็นข้างหลังนะ วันนั้นตอนค่ำ ฝนตั้งเค้าทำท่าจะตก มะลิก็รีบลงไปเก็บเสื้อผ้าที่ตากอยู่บนราวหลังบ้าน พอเก็บเสื้อผ้าลงตะกร้าเสร็จก็เหลือบไปเห็นใครคนหนึ่งกำลังยืนหันหลังอยู่ตรงมุมหลังบ้าน ตรงนั้นถึงจะมืดมากแต่ก็ยังมองเห็นว่าใครคนนั้นใส่เสื้อสีขาว ผมสั้น ดูแล้วเป็นผู้ชายแน่ๆพี่กิต มะลิบอกอีกว่า ดูยังไงก็ไม่คุ้นตา ต้องไม่ใช่ใครคนใดคนหนึ่งในพวกเราแน่ๆ"