Bi' kahve?

Yaşam ile ölüm arasındaki ince çizgi.. Kimi insanlar o çizginin sağında, kimiyse solunda olmak ister. Kimi insana göre hayat rengarenktir. Onların önünde kocaman bir yaşam vardır. Yaşanacak onlarca şey, görülecek binlerce güzellik, tadılacak tonlarca yiyecek..

Kimi insana göreyse önlerindeki yaşam ya siyahtır ya da gri. Kim demiş gri siyah değildir diye? Siz fark etmeseniz de gri kirlenmeye başlamıştır zaten. Beyaz.. En masumları o'dur. Fakat siyah öyle bir işlemiştir ki beyazın kanına, beyaz yavaş yavaş siyaha dönmeye başlar. Gri de beyazın bu karanlık yolundaki basamaklarından başka bir şey değidlir. İşte, dipsiz bir kuyudadır yaşamı siyah görenler. Kendileri için hiçbir ışık parçacığı yakalayamazlar tünelin sonunda. Karakaplı bir tren ve çıkış yolu gözükmeyen bir tünel. Ne kadar kötü. Değil mi?

Aslını soracak olursanız ben de onlardan birisiyim. Hani şu siyahı seçenlerden. Ben, Kumsal ARTUN. Bu karanlık dünyamda benim hissettiklerimi hissetmeye, çöküşüme tanık olmaya, en önemlisi de umutsuzluğuma.. Hazır mısınız? Evet demeden önce durup son bir kez düşünün derim. Çünkü çoğunuz, sadece çizginin diğer tarafındaki renkli yaşamı biliyorsunuz ve yaşadıklarımı kaldırabilecek kadar güçlü olduğunuzu zannetmiyorum.

Y.N: Merhaba, konusu çok değişik olan yeni bir hikayeye başlamak istedim. Evet bu girişten pek bir şey anlaşılmıyor, ancak ilgi olursa devam ettirmeyi düşünüyorum. Görüşlerinizi almak isterim, yorumlarınızı bekliyorum.