Chimera✴Drarry

Ⓢⓞⓛⓘⓣⓤⓓⓔ

''Harry ve Ron yatakhaneye çıkmışlardı, Ron Harry'nin uyuşuk adımlarına kıyasla hiç olmadığı kadar çabuk davranıyordu. Bavulunu çoktan açmış eşyalarını yerleştirmeye başlamıştı bile, tabii ki acelesi akşam yemeği içindi işlerini ne kadar çabuk bitirirse o kadar çabuk yemeğe iner ve çok daha fazla şey yiyebilirdi. Harry bavulunu yatağın kenarına bırakmış Ron'un hareketlerini izlemeye başlamıştı. Yaklaşık yirmi dakika sonra Ron pes etmişti, o kadar süredir bavulllarını boşaltmasına rağmen ancak yarısını halledebilmişti. Harry Ron'u daha fazla izlemeye tahammülü olmadığını fark edince kendini yumuşak yatağın kollarına bırakmıştı. Birkaç dakika sonra Harry dayanamayıp yirmi dakika boyunca durmadan hareket etmekten bithap düşmüş Ron'un yanına gitmişti, Harry bir iki kelimeyle Ron'u bavulları boşlatmaya tekrar ikna etmişti ve ikisi birlikte bazı aptal şakalar eşliğinde işe koyulmuşlardı. Tekrardan geçen bir yirmi dakikanın sonunda Ron'un bavulları tamamen boşaltılmıştı, Ron daha fazla beklemeye tahammülü olmadığı için üzerini bile değiştirmemiş Harry'i de peşinde ana salondaki akşam yemeğine doğru sürüklemeye başlamıştı."

''İkisi ana salona gidene kadar ziyafet çoktan başlamıştı, Ron hemen Hermione'nin yanındaki yerini almıştı ve Harry de çiftin karşısına oturmuştu. Yemek Ron'un saçma şakalarıyla, Hermione'nin bilgiç tavırlarıyla, Harry'nin sevimli gülüşüyle geçiyordu ; Harry ne kadar arkadaşları ile birlikte olsa da dikkatini hiçbir şekilde onlarda tutamıyordu, aklı hala Malfoy'un tehditindeydi neden bu şekilde tepki verdiğini çözemiyordu, ne kendisinin ne de Malfoy'un...

Harry düşünmekten yemeğini bile yememişti, bu davranışı Hermione'nin dikkatinden kaçmamıştı ki Harry'e sesini duyurabilmek için bağırmak zorunda kalmıştı. Tabii Hermione'nin bağırışı yüzünden içmek için kaldırdığı balkabağı suyunu üzerine dökmüştü Harry. Sessizce bir küfür mırtıldanmıştı bunun nedeni de salondandaki gülüşmelerdi ama onu en sinir eden kısmı ise Malfoy'un arkadaşlarına söylediği sözleriydi.''

-Bir bardağı bile tutamayan bu bücür mü savaş kahramanı ? Yok daha neler, o anca korkakların kahramanı olur.

'' Harry Pansy ve Zabini'nin Malfoy'a söyleyecekleri hiçbir kelimeyi duymamak için olabildiğince hızlı hareketlerle ana salondan çıkmıştı.Boğuluyor gibi hissetmesine rağmen aldığı hızlı nefeslerden dolayı ciğerleri yanıyordu, koşar adımlarla Gryffindor ortak salonunun önüne gelmişti. Tablo Harry'e parolayı sormuştu, Harry o an ne kadar sinirli olsa da aptal şifre her seferinde olduğu gibi onun gülümsemesini sağlamıştı ardından Harry - Domuz burnu- diyerek ortak salona girmişti, daha sakin olmasından dolayı adımlarını yavaşlatmıştı tam yanında durduğu ve ona aşırı çekici gelen kanepeyle biraz bakıştı, üzerinin kirli olmasını umursamayarak kanepeye bırakmıştı kendini. Artık düzgünce nefes alabiliyordu ve biraz dinlenmesi gerektiğinin farkındaydı bu yüzden ağırlaşan göz kapaklarına direnmeyi kesti ve kendini uykuya bıraktı.

Harry etrafındaki gürültü yüzünden uyanmıştı, yeni uyandığı için olayı algılamakta fazlasıyla zorlanmıştı ama seslerin Ron ve Hermione'ye ait olduğu kesindi. Kanepede uyuyakaldığı şekil o kadar kötüydü ki her tarafı tutulmuştu, aniden kalkmaya çalışınca omzuna saplanan ağrıyla ağzından bir inilti kaçmıştı, bu sayede Harry'nin varlığını unutmuş bir şekilde tartışan ikili Harry'nin uyandığını anlamışlardı ve hemen seslerini kesmişlerdi. Hermione Ron'u bırakıp Harry'nin yanında bitmişti. Ona iyi olup olmadığını ve şu an Harry'e gereksiz gelen buna benzer birkaç tane daha soru sormuştu, Harry sadece olumlu anlamda başını sallamış ve Hermione'ye bir kelime bile etmeden erkeklerin yatakhanesine doğru yürümeye başlamıştı. Hermione dibinde duran Ron'a hemen Harry'nin peşinden gitmesini söylemişti. Ron çoktan yatakhaneye çıkmış olan Harry'nin peşinden gitmişti. Harry ana salonda yaşananları hatırlamış olacak ki açmış olduğu bavulundaki eşyaları dolabına koymuyor fırlatıyordu, Ron onu sakinleştirmesi gerktiğinin farkındaydı çünkü karşısındaki kişi en yakın arkadaşı gibi davranmıyordu.''