Ben Gülce Akpınar, ben 26 yaşındayım. Tek bir hayalim var. O da evlenmek. Herkes bana karşı "senden güzel bir eş mi olur? Zaten kavgacısın, bi de evlenekmiş." Diyorlar. Beni de zaten kırmak istemiyorlar. Biz kuzenlerce bekarız. Hayatlar ise bekarlık. Evlenmeyi en çok isteyen kişi benim. Ben ise bir holding sahibinin kızıyım. Babam Onur Akpınar, Annem Hayat Akpınar. Ailemle Antepliyim. Bizim holdingte babamın ayak işlerini ve toplantılarını yapıyorum. Geriye kalanları babam yapıyor. Ben normalde de holding sahibiyim. Evlenince de herhalde eşimle bir işletmeyi düşünüyorum. Eşim de tabii holding sahibi ise.
Babam olmuş 50 yaşında, annem ise 46 yaşında. Yaşlılık zor bir şey. Benden tam 4 yaş büyük Emrah Taşçı varsa. O da 30 yaşında. O da bir holding sahibi. O beni seviyor ama benim haberim bile yok. Telefonuma bakayım dedim. Bir baktım Emrah mesaj atmış. Sonra kendisi beni aradı. Cevap vermek için telefonumu açtım.
Gülce: Efendim.
Emrah: Ne yapıyorsun?
Gülce: Babamın Holdingte ayak işlerini ve toplantılarını yapıyorum. Allahtan bugün ne toplantı vardı ne de bir ayak işi.
Emrah: Ben de holding sahibiyim biliyorsun.
Gülce: Evet.
Emrah: Gülce, sevgilim olur musun acaba?
Gülce: Eğer holdingte ayak işi yaptırmayacaksan olur.
Emrah: Yaptırmayacağım.
Gülce: O zaman sevgilin oluyorum.
Emrah: Tamam. Bye.
Hemen telefonumu kapattım. Sonra abim geldi.
Abimin adı ise Serdar Akpınar. Abim kendisi bankacı. Bir şey sormak için yanıma geldi.
Serdar: Kimle konuştun?
Gülce: Emrah ile. Sizin holdingte işler nasıl gidiyor diye sordum da.
Serdar: Sen demedin mi " ayak işlerini yaptırmayacaksan olur." Diyen?
Gülce: Şey...
Serdar: Inşallah sevgililik teklifidir.
Gülce: Evet abi. Emrah etti.
Serdar: Düşmanımız Emrah Sancı mı?
Gülce: Emrah Taşçı.
Serdar: Tamam.
