Συμβόλαιο θανάτου #TYS18

Κεφάλαιο LXVI

Άνοιξε διστακτικά τα βλέφαρα της . Δεν ήθελε να ξυπνήσει . Δεν ήθελε το όνειρο της προηγούμενης νύχτας να εξαφανιστεί . Φοβόταν μήπως όταν θα άνοιγε τα μάτια της η μνήμη της θα είχε φύγει και πάλι αφήνοντας την μόνη και αβοήθητη στο σκοτάδι της άγνοιας . Μα ακόμη περισσότερο φοβόταν να ξεχάσει εκείνον . Το τι ένιωθε μαζί του , τα μάτια του και το σαγηνευτικό του χαμόγελο . Δεν ήθελε να σβήσει από το μυαλό της την χθεσινή νύχτα . Γι αυτό και άνοιξε πρώτα το ένα της βλέφαρο εξετάζοντας τον χώρο γύρο της . Αναγνώριζε που βρισκόταν . Ήταν το δωμάτιο του . Το είχε ξαναδεί άπειρες φορές . Τώρα όμως της φαινόταν πιο ζεστό και οικείο .
Ήταν πιο όμορφο . Οι ελάχιστες αχτίδες του ηλίου που εισχωρούσαν μέσα από το παράθυρο έδιναν μια μαγευτική μορφή στο μέρος . Άνοιξε και το άλλο της βλέφαρο . Δεν είχε ξεχάσει κάτι . Οι κνήμες από όσα συνέβησαν εχθές . Τα χέρια του να ταξιδεύουν στο κορμί της , η αίσθηση του να τον νιώθει μέσα της , οι αναδυεναγμοι τους να γεμίζουν το δωμάτιο και ο ιδρώτας τους να μουσκευει τα σεντόνια . Όλα ήταν ξεκάθαρα .
  Ανακουφισμένη γύρισε το κεφάλι της στηβ πλευρά του . Κοιμόταν ακόμη . Πάντα λάτρευε να τον βλέπει έτσι . Πάντα ήταν ήρεμος όταν κοιμόταν , πάντα της θύμιζε πως δνε ήταν τόσο σκληρός όσο ήθελε να της δείχνει . Παρατήρησε το χέρι του που είχε τυλιχτεί σφιχτά γύρω από την μέση της , εμποδίζοντας την από το να κάνει οποιαδήποτε άλλη κίνηση . Εάν επιχειρούσε να σηκωθεί ίσως να τον ξυπνούσε , έτσι επέλεξε να βολευτεί καλύτερα και να τον κοιτάζει .
Μπόρεσε να παρατηρήσει από τηβ αρχή , με την πρέπουσα προσοχή κάθε χαρακτηριστικό του προσώπου του . Και την παραμικρή λεπτομέρεια . Ήθελε να γνώριζει τα πάντα για εκείνον έτσι ώστε να αγαπήσει κάθε του κομμάτι .
Το χέρι της με δισταγμό μήπως τον ενοχλήσει απλώθηκε στο μάγουλο του χαϊδεύοντας το τρυφερά . Το σώμα του αναδεύτηκε στα σκεπάσματα και εκείνη αμέσως έκλεισε τα μάτια της ντροπιασμένη . Τα μάγουλα της είχαν πάρει ένα έντονο κόκκινο χρήμα .

«Ξέρω πως έχει ξυπνήσει Βεατρίκη .»
Η φωνή του έφτασε σαν κρότος στα αυτιά της . Βραχνή ακόμη από τον ύπνο , ακούγονταν το πιο σεξι πραγμά το είχε ποτέ της ακούσει . Με το ζόρι κράτησε τον αναστεναγμό της . Δεν ήθελε να τον αντικρυσει . Ντρεπόταν σαν ένα έφηβο κοριτσάκι . Σαν το κοριτσάκι που ήταν τότε . Πολύ παλιά . Συνέχισε να έχει κλειστά τα μάτια της .
Ο αλεξ γέλασε ελάχιστα , λάτρευε να την βλέπει ντροπαλή . Διότι έτσι μπορούσε να της δείξει την επιρροή που είχε στο σώμα της , να την κάνει να καταλάβει πως του ανήκε ψυχή τε και σώματι .
Έσκυψε κι άλλο προς το μέρος της . Η ανάσα του άρχισε να γαργαλάει τον λαϊκό της κάνοντας το δέρμα της να ανατριχιάσει απευθείας . Γαμημενη  επιρροή , σκέφτηκε . Δεν την άφηνε να κρυφτεί , έπρεπε να κρατάει χαμηλές τις σκηνές της στο άγγιγμα του .
Τα χείλη του ακούμπησαν με ευλάβεια τον λοβό της , ξεκινώντας να τον πιπίλαει σιγά , σχεδόν υπερβολικά βασανιστικά για να μπορέσει εκείνη να το αντέξει . Δάγκωσε με δύναμη το χείλος της για να μην ουρλιάζει  από ηδονή . Δεν ήθελε να του δώσει αφορμή για να καταλάβει πως τον χάζευε τόση ώρα . Ντρεπόταν πολύ γι αυτό .
Τα χείλη του μετακινήθηκαν το ίδιο αργά κατά μήκος του λαιμού της , μέχρι την κλείδα της και έπειτα πέρασαν στους ώμους της . Το χέρι του πέρασε κάτω από το νυχτικό της αγγίζοντας απαλά το στήθος της . Οι ρογες της σκλήρυναν αμέσως . Όλο της το σώμα έδειχνε ποσό πολύ τον ήθελε , ποσό έτοιμη ήταν πάντοτε για εκείνον.  Με το άλλο του χέρι κατέβηκε στην περιοχή της αρχίζοντας να την χαϊδεύει απαλά .
Η Αριάδνη δεν κρατήθηκε άλλο , ένα δυνατό βογγητό δραπέτευσε από τα χείλη της , και η πλάτη της τεντώθηκε σχηματίζοντας ένα τόξο ,
«Δεν μπορείς να φανταστείς ποσό γαμημενα σεξι είναι το βογγητό σου . Είσαι πάντα τόσο έτοιμη για εμένα μωρό μου .» Της ψιθύρισε αισθησιακά καθώς συνέχιζε το γλυκό του βασανιστήριο .
Η κοπέλα νόμιζε πως θα τρελαθεί . Κάθε άγγιγμα και χάδι του την έκανε να χάνεται στον έβδομο ουρανό . Πίστευε πως θα τελείωνε και μόνο που την άγγιζε .
«Α..αλεξ .»
«Τι είναι μωρό μου . Πες μου σου άρεσει αυτό που σου κάνω .»
Δεν του απάντησε . Η αίσθηση και η ηδονή ήταν τόσο έντονες που δεν την άφηναν να μιλήσει . Το μυαλό της είχε τρελαθεί . Είχε παραδοθεί ολοκληρωτικά στα χάδια του .
Άξαφνα οι κινήσεις του έγιναν ακόμη εντονότερες κάνοντας την να τρελαθεί .
«Πες μου Αριάδνη !» Της είπε πιο επιτακτικά καθώς τα δάχτυλα του ήταν βίαια.
«Ν-ναι μ-μου αρέσει πολύ .» Ψέλλισε κλαψουρίζοντας από ευχαρίστηση .
«Είσαι δίκη μου , για πάντα . πες το μου ..θέλω να το ακούσω πως μου ανήκεις .» Συνέχισε επιτακτικά .
«ΕΙ-είμαι . Πάντα ήμουν δίκη σου . Για εμένα δεν υπάρχει κανένας άλλος . Μόνο εσυ . Προσπάθησα πολύ να σε μισήσω αλεξ . Πραγματικά προσπάθησα να σε διώξω από το μυαλό μου . Η καρδιά όμως δεν διαγραφεί ποτέ τα συναισθήματα που νιώθει.  Δεν μπόρεσα να σε καταησω μακρυά από τις σκέψεις μου .»
Τα χείλη του αναζήτησαν και φίλησαν με πάθος τα δικά της . Ένα φιλί διχασμένο , γεμάτο απόγνωση και επιθυμία . Πάθος και πόνο . Ένα όλο που έκρυβε λόγια που και οι δυο φοβόντουσαν να αφήσουν να ειπωθούν . Που κατάλαβαιναν σιωπηλά .
Απρόθυμα την άφησε από την αγκαλιά του καθ σηκώθηκε απ ότι κρεβάτι ,
«Που πας αλεξ ;»
«Συγνώμη Βεατρίκη.  Όμως υπάρχει και η κόρη μας που πρέπει να πάω να πάρω απ ο τον παππού της . Δεν μπορούμε να του την φορτώνουμε για πάντα .»
Της είπε παιχνιδιάρικα κλείνοντας της το μάτι .η Αριάδνη τον κοίταξε σοκαρισμένη
«Μόλις είπες ....»
«Κόρη μας ναι . Η Μιρα είναι δίκη μου κόρη . Όχι του ριτσαρντ»
«Π..πως ; Πως το ξέρεις ; Πως το ανακάλυψες ; Δεν .. δνε το θυμώνουν .»
«Έμαθες πως ήσουν έγκυος μετά το ατύχημα . Ήταν λογικό να μην θυμάσαι και να πιστέψεις τον ριτσαρντ . Είχαν μπει από την πρώτη στιγμή υποψίες στο μυαλό μου . Όταν βρήκα την ευκαιρία εκανα ένα τεστ πατρότητας . Τα αποτελέσματα βγήκαν θετικά .»
«Και ..και πως ..δηλαδή .. όλο αυτό το καιρό εσυ πως ..»
«Πως κρατήθηκα και δεν είπα τίποτα ;»
«Ακριβώς .»
«Ήθελα να θυμηθείς πρώτα . Να θυμηθείς εμένα . Τι είμαι για εσένα . Ήθελα να έχεις ξεκάθαρα συναισθήματα όταν θα το μάθαινες . Πβς νιώθεις;»
«Που έχω παιδί μαζί σου ;»
«Ναι .»
«Η πιο τυχερή γυναίκα στο κόσμο.» Του πανρησρ ειλικρινά νέα νέα λαμπερό χαμόγελο να φωτίζει το πρόσωπο της .
«Έτσι θέλω να σε βλέπω . Να χαμογελάς . Όσο πιο πολύ γίνεται .»
«Από εδώ και πέρα μόνο θα χαμογελάω .»
«Πρέπει να πηγαίνω αγάπη μου . Υποσχέθηκα στον πατέρα σου πως θα πάω να πάρω νωρίς την μικρή. Έχει κάποιες δουλειές και αυτος . Δεν θα αργήσουμε πολύ να επιστρέψουμε.»
«Να προσεχείς αλεξ . Ξέρεις πως ο ριτσαρντ είναι ακόμη ελεύθερος .»
«Δεν θα μας βρει ποτέ εδώ . Μην ανησυχείς .»
Αφήνοντας ένα απαλό φιλί στο κεφάλι της βγήκε από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα πίσω του

Λίγο λεπτά αργότερα η πόρτα χτύπησε κάνοντας την Αριάδνη να απορήσει . Υποθέτω σας πως ο αλεξ είχε ξεχάσει κάτι σηκώθηκε κατεβαίνοντας τον κάτω όροφο .
Το χέρι της απλώθηκε στο χερούλι της πόρτας ανοίγοντας την ελάχιστα. Ένα ανδρικό χέρι έκανε αρχικά την εμφάνιση του ανοίγοντας την διάπλατα .
«Ξέχασες τι..» πήγε να πει αλλά βλέποντας την αντρική φιγούρα η κουβέντα της κόπηκε απότομα . Το αίμα της ναι θα πως θα πάγωνε στις φλέβες της και πβς θα λιποθυμούσε .
«Ριτσαρντ ;» Ψέλλισε
Το σατανικό χαμόγελο ότου άντρα την έκανε να ανατριχιάσει ολόκληρη