_DANGEROUS_MINDS_ (Continuation)

😎CHAPTER 31😎

***********************************
***********************************  

2 weeks later................

YVETTE'S POV

Nakahiga.........

Nakahiga.......

Nakahiga lang.......

di ako makagalaw, pero naririnig ko ang lahat ng inasabi nila.

Gusto ko nang gumising, pero di ko manlang nagawa, everything I see is black then suddenly...Alex?!

"Alex!!!" di niya manlang ako nilingon...

"Wag mokong iwan!!!" maiyak-iyak kong sigaw pero di niya parin ako nililingon, kahit isang lingon ay wala parin...

Gusto ko nang gumising, di ko na kayang mabuhay, i give up..........

nawala ang imahe ni Alex at tumalikod ako at nasilaw ako sa isang ilaw, puting ilaw... nakita ko si Nash, my bestfriend in the world, my bestfriend whom i couldn't save...

"Nash..." halos pabulong kong sabi pero narinig niya parin...

Hinawakan ni Nash ang nanginginig kong kamay at hinila niya ako sa isang yakap.Namiss ko yung mga yakap niya.Namiss ko siya, namiss ng sobra...

"I missed you" sabi ko sa kaniya habang nakayakap parin sa kaniya ng mahigpit.

"I know, I'm gorgeous, Yve" natatawa niyang sabi sa akin, di parin siya nagbabago kahit wala na siyang buhay...

"can i spend my afterlife with you?" hinila niya ako palayo sa yakap.Tinignan niya ako sa mga mata ko, ngumiti at...

"you have to live, Yve" sabi niya.

"YVE!!!" boses ni Alex. Pero di ko siya makita kahit saan. May sinabi si Nash kaya lumingon ako pabalik sa kaniya.

"he's loving you so much, Yve, you have to live and I'll wait for you here, when the time comes" sabi niya at hinalikan ang noo ko.

"I LOVE YOU" sabi ko sa kaniya at tumulo ang luha ko.

ALEXANDER'S POV

One line...

One line is what it took for me to lose my mind, just one line.

Pinanood ko lang na mawalan ng buhay si Kheign Yvette Louise, the girl i loved and the girl who saved me from a gun shot. I don't know anything anymore, I'm useless, I couldn't save her...

Pinanood ko lang siyang buhayin ng mga doktor, I'm losing control....Pinipigilan akong magwala nina Shon at Thomas.

Dinala nila ako sa labas ng ospital dahil baka daw ano ang magawa ko dun. Andito na kami sa isang park, they brought equipment, shooting equipment.

"bow and arrow" sabi ni Shon habang binigay sa akin ang bow and arrow.

may target sa malayo pero kayang kaya ko tong tamaan...bulls eye.

"shoot it all you want" hesitant na sabi ni Thomas sa akin.

Since he's allowing me, so I'll shoot the hell out of it.

~~~~~~~~~~~~~~

2 hours later...

 Ubos na ang lahat ng arrows ko at lahat ng arrows ay nasa bulls eye. Napagod ako sa dami ng arrows na hinanda nila, nangalay din ang kamay ko ng kaunti. 

May tumawag kay Thomas kaya lumayo muna siya ng kaunti kaya ngayun ay kasama ko lang  ay si Shon.

"how you holdin' up dude?" tanong ni Shon sa akin at tinignan ako.

"I don't know" sabi ko pero di ko namalayan na tumulo ang luha ko.

"she'll live for you" sabi niya habang hinawakan ang balikat ko and i wiped my tear off my cheek.

Bumalik si Thomas mula sa tawag niya at nagulat nalang ako sa sinabi niya...

"Alex! gising na si Yve!" gulat na sabi sa akin ni Thomas.

Nang marinig ko ang sinabi ni Thomas, sumaya ako ng mabuti at tumakbo na ako papunta sa ospital ng walang dalawang isip.

Takbo lang hanggang marating ako sa ospital, tinakbo ko lang ang kalsada papunta kay Yve.....

All I could think about is her and I really wanted to see her...

YVETTE'S POV

All i could see is a white ceiling...and a fan that is actually making me dizzy...inilibot ko ang mga mata ko at nakita ko si Ven at Lian.

I'm awake..

"Hey guys, miss me?" tanong ko sa kanila.

and of course, Lian the drama queen....she cried.

"nasaan ni Alex?" sa tanong ko ay nanahimik sila.

nagdadalawang isip si Ven kung sasabihin niya but she said it anyways.

"he got hit by a car"

That left me dumbfounded.