Road trip

Deel 43 & 44

Hier is weer een nieuw stukje. Sorry dat ik zo lui ben met updaten. Ik beloof vanaf nu sneller te zijn.

-

43.      Zoey

Het is fantastisch om privéles te krijgen in datgene dat je echt wilt leren. Elke minuut die ik met Bruno doorbreng, lijkt de stress over mijn studiekeuze verder weg te zweven. Dat komt later wel. Eerst dit leren. En ik moet zeggen dat het behoorlijk goed gaat. Bruno vertelt me precies waar elk knopje voor is en ik weet ze zelfs te gebruiken zonder iets te vernielen. Maar het meest geweldige is misschien nog wel de mensenmassa die helemaal uit hun dak gaat.

“Wat wordt het laatste nummer?” Bruno staat zo dicht tegen me aan dat ik de loempia ruik die hij heeft gegeten tussen de barbecue en het moment dat we naar de club gingen.

Ik denk even na. Het laatste nummer moet een knaller worden, maar wel een dit-is-het-eind-van-een-geweldig-feestje knaller, niet een ik-moet-en-zal-verder-dansen knaller. “Wat denk je van ‘We found love/ ? Of iets anders waar Calvin Harris met zijn vingers aan heeft gezeten.”

“Mooie,” grinnikt Bruno. “Kondig jij ‘m maar aan.”

“Ik spreek geen Frans. Niet zo goed als jij tenminste.” Natuurlijk zal het dansende publiek een paar zinnetjes Engels ook wel begrijpen, maar het is zijn show en niet de mijne. Ik wil mezelf niet opdringen.

“Oké dan.” Bruno grijpt de microfoon. “Jongens en meisjes, het was weer geweldig vanavond, maar helaas komt er aan elk feestje een einde. Uiteraard wel een knallend einde. Zien we jullie morgen terug?” En onder luid gegil start ik ‘We found love’ voor hem in. Ondertussen glijdt Bruno’s gezicht door de lucht langs het mijne en plant hij een kus op mijn wang. “Je doet het goed.”

“Dank je.” Meer weet ik niet uit te brengen, want ik kan alleen maar denken aan hoe ongelofelijk sexy hij is voor een fransman. Ik kan gewoon niks anders doen dan mijn lippen op de zijne plaatsen en me door hem laten zoenen tot ik er tintelende tenen van krijg.

Helaas moet hij me weer loslaten om de apparatuur uit te schakelen en de discogangers uit te zwaaien. Er is weer een mooie nacht voorbij. Als het zo doorgaat dan kan ik hier nog wel maanden blijven.

-

“Kom je niet mee?” De hondenogen van Bruno kijken me bijna smekend aan. Zijn rechterhand zit om de deurknop geklemd en zijn linkerhand is verstrengeld in die van mij.

“Nee. Ik zie je morgen weer, oké? Ik zal mijn zussen overhalen hier tot na het weekend te blijven, dan kun je me nog wat van die technieken leren.”

“Oké. Zie ik je morgenmiddag dan? Om twee uur hier?”

“Prima.” Ik laat zijn hand los en loop de oprit af. Nog één keer kijk ik om. Daarna loop ik rechtstreeks door naar de camping. Ik heb niet bepaald de behoefte om met hem een bed in te duiken, maar hij is wel leuk.

Mijn hersens beginnen op volle toeren te draaien. Wat moet ik nu? Hem afwijzen en proberen niet meer op zijn avances in te gaan? Mijn tenen niet meer late tintelen van het zoenen? Of dingen doen die ik helemaal niet wil – met hem naar bed gaan dus – alleen maar omdat het goed voelt om bij hem te zijn? Je goed voelen bij iemand wil niet automatisch zeggen dat je die persoon zo dichtbij wil laten komen dat je er je kleren voor uit moet trekken.

Met een zucht laat ik me op mijn luchtbed vallen. En de waarheid vertellen? Nee, dan maak ik het voor ons allebei alleen maar verwarrend. Ik wil gewoon een leuke tijd met iemand hebben zonder verwachtingen. De kans dat dit op een serieuze relatie kan uitlopen, is zo klein. Als ik dat al wil. Misschien moet ik daar eerst eens over nadenken voordat ik hem wat dan ook ga vertellen.