Ben ve seda kafamızı koltuğa vurmuştuk . Arabadan indiğimizde seda ve ben ağlamaya başladık ...
★★★★★★★★★★★★
OLAMAZ BİR ADAMA ÇARPMIŞTIK . Sedanın annesi Sıla teyze etrafında kilerden yardım istedi bir adam yardım etti yerde yatan adamı alıp arabaya bindirdi . Be. adamın kafasını dizlerime koydum ve nabzına baktım gözlerine baktım nefesini kontrol ettim sorun yok gibiydi hastanenin kapısının tam önüne geldiğimizde seda ön koltuktan inip hastanenin içine doğru koştu sıla teyze arka kapıyı açtı ve sedeyenin gelmesini bekledik sıla teyze çok ağlıyordu çok geçmeden sedye geldi . Hemşireler yatırdı sedeyenin üzerine ve direk acile aldılar. biz peşinden koşarak takip ettik muaynean odasına aldılar bizde içeri girdik doktorlar muayne etikten sonra birşeyi yok diyince rahtladık derin bir oh çektik. sadece bir iğne yaptılar bir az dinlensin dedi tabi Korece konuşuyodu anlamdığım yerleri seda çeviriyodu sedaya seda sen anneni biraz dışarı çıkart ben durum diyodum Seda peki dedi ve dışarı çıkardı. ben çocuğa biraz daha dikkatli baktım okadar yakışıklıydı ki . hafif kare bi yüzü vardı , kalemle çizilmiş gibi bir yüz hatları vardı, küçük bir burnu vardı, dar bi kareli kırmızı gömlek giymişti ve kasları beli oluyodu , altında dar bi pantolon ve omuzlarında bağlı bir hırka vardı ah cidden çok yakışıklıydı . Elerini yavaşça kımıldatığını gördüm , yavaşça gözlerinin açtı , gözleri harikaydı kahverengi gözleri sorar şekilde bana dikti (Korece konuşarak) bana ne oldu diye sordu bende (Korece konuşarak ) hastanedesin yanlışlıkla sana çarptık çok özür dilerim dedim . çocuk kekeleyerek ö-ö-önemli değil dedi ben hafif güldüm , çocukta gülüyodu birden durdu sen Koreli değilsin dimi
