lost on you ❧ rosékook ✅

~end

İki gün geçiyor ölümünden.

Deli oluyorum, onca anımızın olduğu evde. Her yer sen diye bağırıyor. Dayanamıyorum. Çıldırıyorum. Sarı saçlarım yolunmaktan yıpranmış, bedenim ayakta bile duramıyor. Gözlerimde yaş kalmamış belki de.

Benim tek gurur duyduğum şeydi seni sevmek.

Saatlarce ağlıyorum üzerimde tişörtün, elimde ikimizin düğünden kalma resmi. Bir gün gidersem sakın kendine zarar verme, dediğini hatırlıyorum. O ana kadar bu cümleyle durduruyorum kendimi.

Sonra bir şeyler oluyor. Banyoya koşuyorum. Jileti elime alıyor ve soğuk jakuziye oturuyorum. Hastalıklı gibi kesmeye başlıyorum bileklerimi. Bileklerimden kanlar akmaya başlıyor. Canım yanıyor. Hayatım boyunca belki de ilk defa bağırarak ağlıyorum.

Bana yeni bir ilk bahşediyorsun.

Çığlık atıyorum. Nefesim kesiliyor. Ellerim arasındaki resmimizi sıkıca göğsüme bastırıyor ve sırtımı geri yaslıyorum.

Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülüyor. Gücüm usulca çekiliyor.

Bilincim kapanıyor.

''Ben seni çok sevdim,'' diyorum kısık bir sesle. ''Ben seni çok sevdim Jungkook.''

Sonra,

Kendimi kaybediyorum.

son.