Ben umut henüz 11 yaşındayım hayatı benim gözümden dinlemek isterseniz okumaya devam edin ben biraz yaramaz çok konuşan az düşünen biriyim . Henüz 5. Sınıf ögrencisi ve korkagın tekiyim . Okulumuzda beni birine sorsanız okulda öyle biri yok dicek derecede tanınmam okulun ilk dönem bitmek üzereyken çanakkaleye gezi düzenlendi . Otobüste en önlerdeydim hocam herkesin sırayla şarkı söylememizi istedi tabi ben istemedim ama ne yalan söylim sesimde güzeldi . Herkes okumuş ve sıra dönüp dolaşıp yine beni bulmuştu . Cesaretimi toplayıp söylemeye başladım hözüm kapalıydı gözümü bi açtım herkes bana bakıyor şarkım bitince herkes beni alkışladı . Hiç tanınmadıgım halde o günden sonra adımı bilmeyen yoktu heralde artık çok seviliyordum buda benim hoşuma gidiyordu artık benimde dostlarım vardı . Musa adında biri çanakkale otelinde yanımda kalacaktı çok tedirgindim çünkü okulun en güçlü çocuguydu . Bana kötü davranmasından korkuyordum . Odaya yerleştim Musa benden sonra geldi selam verdi korkarak hoş geldin dedim sonra konuşa konuşa korkum geçti artık çok yakın arkadaştık aradan zaman geçti okulda şiir yarışmasında birinci olmuştum cuma günü ödül için kürsüye çagırdılar kürsüye çıkarken başım döndü ve bayıldım . Hastaneye gitik röntgen tahlil derken akşam oldu annem geldi arkadaşlarımda babamı sordu babamın olmadıgını bilmiyorlardı söyleyemedim onun yerine o çok uzakya gelemez dedim . Hepsi baş sağlığı dileyip gitiler bizde eve gittik . Ertesi gün sonuçlar çıktı . IPF hastasıydım yani bi nevi ak ciger kanseri gibi bişey . Doktara gidip konuştuk tedavisi olmadığını ve 2 yıl ömrüm kaldığını söyledi. Önce agladım sonra eve gidip annemle konuştuk annemle beraber okulu bırakma kararı aldık o gün uyuyamadım instegramdan benim gibi hastalara baktım . Ayşe bu hastalardan biriydi oda benim gibi malatyada oturuyormuş . Takip etim ertesi gün oda beni olanları anlatım . Ayşe bana kendisinin trafiğin ortasında bayıldığını söyledi ona göre ben ondan şanslıymışım . Ertesi gün okula gitim arkadaşlarımla vefalaştım ve ara sıra mutlaka buluşalım dedim hepsi ağlıyordu iki üç ay öncesine kadar kimse tanımazken şimdi herkes benim için göz yaşı döküyor dayanamadım bende agladım . Okuldan ayrılıp eve geldim annem yemek yapmıştı oturup yedik yemeyimizi . Anneme ayşeyi anlattım o da ban ailesiyle beraber bize davet etmemi söyledi . Ayşeye söyledim bunu ailesine sordu ve yarın bizde olacaklarını söyledi . Çok heycanlıydım benim gibi ölümü bekleyen biri ne garip . Sabah kahvaltıda annemden para aldım ve gidip iki tane biri mavi biri pembe iki not defteri aldım . Eve geldim . Ayşeye mesaj atım varmak üzere olduğunu söyledi . Annemle kapıda bekliyorduk ayşe gil gelmişti ayşenin instegramda hiç fotosu yoktu
